Η Αμερική κρατά ψηλά το μυθιστόρημα

Ποιοι είναι οι μεγάλοι σύγχρονοι Αμερικανοί συγγραφείς; Πού πάνε τη λογοτεχνία και πώς η Αμερική ως πολιτισμική υπερδύναμη τροχοδρομεί και το σύγχρονο μυθιστόρημα;

Απ’ τον Saul Bellow, τον J.D. Salinger και τη Sylvia Plath

ώς τον εξαμερικανισθέντα Vladimir Nabokov και τη Γενιά των Beat (Allen Ginsberg, Jack Kerouac και William S. Burroughs).

Από τον Norman Mailer, τον Joseph Heller και τον Kurt Vonnegut  

μέχρι τον John Updike, τον Philip Roth και τους Thomas Pynchon, David Foster Wallace, Joseph McElroy, Don DeLillo.

Κι απ’ την Νομπελίστα Toni Morrison ώς τον Cormac McCarthy και τον Jonathan Franzen.

Τα ονόματα της μεταπολεμικής παραγωγής ρίχτηκαν στο χαρτί σε μια γρήγορη αναδρομή στη βιβλιοθήκη μου, αλλά σίγουρα λείπουν πολλά.

 * * *

Εδώ στο Βιβλιοκαφέ έχουμε διαβάσει πολλούς απ’ τους παραπάνω, άλλους πιο κλασικούς, πιο παλιούς αλλά και άλλους νέους, που βρίσκουν δίοδο μέχρι τα ράφια των βιβλιοπωλείων μας και το κομοδίνο των αναγνώσεών μας:

Ας ξεκινήσουμε με τους θεωρούμενους κλασικούς και μεγάλους:

- “Ο μεγάλος Γκάτσμπυ” του Francis Scott Fitzgerald

- “Ο αχυρώνας φλέγεται” του Ουίλλιαμ Φώκνερ

- “Ένας φίλος του Κάφκα και άλλες ιστορίες” του Ισαάκ Μπάσεβις Σίνγκερ (εβραιοπολωνικής καταγωγής)

- “Υπεραιχμή” και “Η συλλογή των 49 στο σφυρί” του Thomas Pynchon

- “Το γεράκι της Μάλτας” και “Το γυάλινο κλειδί” του Dashiell Hammett

- “Γυναίκες”  του Τσαρλς Μπουκόφσκι

- “Χόμερ & Λάνγκλεϋ” του E.L. Doctorow

- “Άνθρωπος σε πτώση” και “Σημείο Ωμέγα” του Ντον ΝτεΛίλλο

- “Φαρενάιτ 451” του Ρέι Μπράντμπερι

- “Εν ψυχρώ”  του Τρούμαν Καπότε

- “Οι δρόμοι του δολοφόνου” του Τζέιμς Ελρόι

- “21 ιστορίες και Το κοράκι” του Edgar Allan Poe

  

Συνεχίζουμε με σημαντικά έργα:

- “Πληγωμένοι” και “Η θεραπεία του νερού” του Percival Everett 

- “Η τριλογία της Νέας Υόρκης”, “Το βιβλίο των ψευδαισθήσεων”,  “Η επινόηση της μοναξιάς”, “Αόρατος” και “4 3 2 1” του Paul Auster

- “Τότε που ήταν καλό κορίτσι”, “Το θέατρο του Σάμπαθ”, “Νέμεσις” και “Η ταπείνωση” του Philip Roth

- “Ο Στόουνερ” του John Williams

- “Γκίλιαντ” και “Λάιλα” της Μέριλιν Ρόμπινσον

- “Το παλιό σχολείο” και “Ο κλέφτης του στρατοπέδου” του Τομπάιας Γουλφ

- “Ο μάστορας” του Μπέρναρντ Μάλαμουντ (εβραιορωσικής καταγωγής)

- “Λήθη και Λίνκολν” του George Saunders

- “Ημέρα ανεξαρτησίας” και “Καναδάς” του Ρίτσαρντ Φορντ

- “Η σκούπα και το σύστημα” του David Foster Wallace

- “Η εικοστή έβδομη πολιτεία” του Τζόναθαν Φράνζεν

Και τέλος νεότερες πέννες και ονόματα που διαγκωνίζονται να φτάσουν ψηλά:

- “Το βουνό των πελαργών” του Μίροσλαβ Πένκοφ (βουλγαρικής καταγωγής)

- “Οι ψαράδες” του Chigozie Obioma (νιγηριανής καταγωγής)

- “Να με φωνάζεις με τ’ όνομά σου” του André Aciman (εβραιοαιγυπτιακής καταγωγής)

- “Middlesex” και “Δελτία παραπόνων” του Τζέφρυ Ευγενίδης (ελληνικής καταγωγής)

- “Ρώτα τη σκόνη” του John Fante (ιταλικής καταγωγής)

- “Ο τσάρος της αγάπης και της τέκνο” του Anthony Marra

- “Όσα δεν σου είπα ποτέ” της Celeste Ng (ασιατικής καταγωγής)

- “Little Scarlet” του Walter Mosley

- “Αιχμηρά αντικείμενα” και “Σκοτεινός τόπος” της Τζίλιαν Φλιν 

- “Όλες οι χάρες του ουρανού” του Dinaw Mengestu (αιθιοπικής καταγωγής)

- “Αϊλίν” της Οτέσα Μόσφεγκ

- “Λίγη ζωή” της Hanya Yanagihara

- “Ο γλωσσολόγος ήταν σχεδόν τέλειος” του Ντέιβιντ Κάρκιτ

- “Οι χαρισματικοί” του Marcus Sakey

- “Τελευταία ευχή” των James Patterson & Liza Marklund

- “Στη λίμνη”  του James Sallis

- “Ο ποταμός της μνήμης” του Ρίτσαρντ Πάουερς

- “Ο κύκλος” του Dave Eggers

- “Το Δίδυμο” του Τζορτζ Πελεκάνος (ελληνικής καταγωγής)

- “Εμείς τα θηρία” του Τζάστιν Τόρρες (πορτορικανής καταγωγής)

- “Ας συζητήσουμε για το διαβήτη με κουκουβάγιες” του David Sedaris

- “Ο καλός κλέφτης” της Hannah Tinti

- “Ρόζα” του Jonathan Rabb

- “Η πόρτα στη σκάλα” της Lorrie Moore

  

Ο προβληματισμός είναι πάντα ο ίδιος. Διαβάζουμε τους Αμερικάνους συγγραφείς, επειδή αποτελούν μία από τις καινοτόμες λογοτεχνίες της εποχής μας, ή επειδή η Αμερική ασκεί πολιτισμικό ιμπεριαλισμό και μας “επιβάλλει” τα παράγωγα προϊόντα της, είτε είναι κινηματογράφος είτε λογοτεχνία; Και πόσο η καταγωγή τους παίζει ρόλο στην αμερικανική ταυτότητα που οικοδομούν;

Τελικά θα συνεχίσουμε να ψάχνουμε ποιες είναι οι τάσεις στην αμερικάνικη λογοτεχνία, ώστε να δούμε τουλάχιστον έναν από τους πυλώνες της παγκόσμιας παραγωγής πώς στέκεται, πού πάει, πού οδηγεί τα πράγματα. Ιδού τα προσεχώς:

- Γουίλιαμ Μπόυλ, “Gravesend”

- Nicole Krauss, “Δάσος σκοτεινό”

- Trevanian, “Η λεωφόρος”

- Ρίτσαρντ Μπρότιγκαν, “Η έκτρωση”

- Brit Bennett, “Οι μητέρες”

- Raymond Carver, “Ελέφαντας”

Πάπισσα Ιωάννα