Γουίλιαμ Μπόυλ, “Gravesend”

ΑΜΕΡΙΚΑΝΙΚΗ ΠΕΖΟΓΡΑΦΙΑ -1. Δεν είναι ακριβώς αστυνομικό. Ίσως δεν είναι καθόλου. Noir το λένε. Ψυχολογικό και κοινωνιολογικό περισσότερο. Δρόμοι και ψυχές σε αδιέξοδο. Άνθρωποι τελειωμένοι που θα ήθελαν να τα πάνε καλύτερα.

William Boyle “Gravesend” 2013 Γούλιαμ Μπόυλ “Gravesend” μετ. Α. Τριμπέρη εκδόσεις Πόλις -2018

Όλη η ζωή του ένας παραπονιάρης μύθος τυλιγμένος / στου νου του την ανέμη και στου ονείρου την απόχη / κι αυτός στ’ άλογο με τα όπλα του στο στήθος φορτωμένος / περνάει κι όλοι γιουχάρουν "Δον Κιχώτη" (Sadahzinia):

Από τύχη. Από τύχη έπεσε στα χέρια μου.

Αυτό ζητάει η καρδιά του ν’ αλαφρώσει. / Να φέρει ανάσκελα το κόσμο από τη βάση (Sadahzinia):

Πώς ζωγραφίζεις την παρακμή; Τι σου ’ρχεται στον νου όταν θέλεις να περιγράψεις ανθρώπους παραιτημένους, ανέλπιδους, βουλιαγμένους; Ο Boyle δίνει στη λέξη παρακμή ένα συνώνυμο: Gravesend. Είναι μια φτωχική συνοικία στο Brooklyn, όπου ζουν Ρώσοι και Ιταλοί με ιταλικά επίθετα και αμερικάνικα μικρά: Bars της κακιάς ώρας, ναρκωτικά, αλητεία, μικροαπατεωνιές, σεξισμός και ρατσισμός, μούχλα, τρελαμένοι γονείς, αδιέξοδοι νέοι, παρατημένα σπίτια, γερασμένες σκέψεις.

Ο συγγραφέας περιφέρει την κάμερα από τον έναν χαρακτήρα στον άλλο, κι όσο είναι στον έναν κάνει έμμεσα την καλή πάσα στον άλλο. Ο Conway, μόλις μαθαίνει ότι βγαίνει απ’ τη φυλακή ο Ray Boy, μαθαίνει να πυροβολεί για να τον εξευτελίσει και μετά να τον σκοτώσει. Αλλά τελικά δεν μπορεί. Ο Ray Boy ήταν υπαίτιος για τον θάνατο μετά από bullying του έφηβου Duncan, αδελφού του Conway, και γι’ αυτό εξέτισε πολλά χρόνια στη φυλακή. Όταν βγήκε ήταν τόσο παραιτημένος που περίμενε τον Conway να τον σκοτώσει. Η Alessandra Biagini είναι πολύ ωραία αλλά αποτυχημένη ηθοποιός που γυρίζει μετά το L.A. στη γειτονιά της και βουλιάζει στη μιζέρια της. Και τέλος ο δεκαεξάχρονος Eugene, ανιψιός του Ray Boy, θέλει να μοιάσει στον μάγκα θείο του και ήδη έχει αρχίσει τις αλητείες, αλλά βλέπει τελικά έναν νωθρό Ray Boy να μην είναι ο γαμάω-και-δέρνω που περίμενε.

Ο καθένας κάνει συντροφιά με τη μιζέρια του, αλλά συνάμα κοιτάζει τους άλλους. Η Alessandra γούσταρε, όταν ήταν στο σχολείο, τον Ray Boy, που ήταν ο γόης της εποχής. Ο Conway γούσταρε την Alessandra, που ήταν η ωραία του σχολείου. Ο Eugene είχε ως πρότυπό του τον θείο του… Κανείς όμως δεν ανταποκρίνεται στις επιθυμίες του άλλου, καταπτοημένος πρώτα απ’ τον εαυτό του.

Τρεις ή τέσσερις πρωταγωνιστές ανάμεσα σε πολλούς δευτεραγωνιστές, κανείς από τους οποίους δεν μπορεί να αρθεί στο ύψος των περιστάσεων και κυρίως στο ύψος των προσδοκιών του ίδιου του του εαυτού.

Η γη το παραμύθι λέει του ταξιδιώτη / (που `χε αγάπη την ωραία, την πριγκιπέσσα την κρυφή τη Δουλτσινέα) (Sadahzinia):

Το όλο εγχείρημα που αντανακλά μια παρηκμασμένη κοινωνία οδηγεί σε πλείστους φόνους. Άλλοι από εκδίκηση, άλλοι από αυτοεξιλέωση, άλλοι από την εγκληματικότητα που φυτρώνει σε ανθρώπους χωρίς όραμα και ελπίδα. Η υπόθεση δεν είναι σημαντική. Είναι πιο σημαντικό το όλο ανατρίχιασμα από την κινούμενη άμμο που βουλιάζει τους ανθρώπους σε αναίτιες πράξεις και σε αυτοκαστροφικές ενέργειες.

> O William Boyle κατάγεται από το Μπρούκλιν και ζει στην Οξφόρδη του Μισισιπή. Κείμενά του έχουν δημοσιευτεί στα Mississippi Noir (Akashic Books), The Rumpus, L.A. Reviewof Books, Salon, Hobart, Needle: A Magazine of Noir, και σε άλλα περιοδικά. Το "Gravesend" είναι το πρώτο του μυθιστόρημα.

Πάπισσα Ιωάννα