Ξεφύλλιζα σήμερα το Βιβλιοδρόμιο των «Νέων» και έπεσα πάνω στις παρουσιάσεις του Πέτρου Τατσόπουλου για (αυτο)βιογραφίες, ιστορικού ή λογοτεχνικού χαρακτήρα. Από τον Νίκο Κούνδουρο ως τον Σίλβιο Μπερλουσκόνι κι από την Τζέιν Φόντα στον Γρηγόρη Λαμπράκη, από τον Όσκαρ Ουάιλντ ως τον Λακάν κι από την Μαρίνα Τσβετάεβα ως τον Μισέλ Φουκό.
Έχω διαβάσει ελάχιστες βιογραφίες στα 45 χρόνια της ζωής-μου. Δυστυχώς μέχρι τώρα δεν μπόρεσα να βρω το ελάχιστο κίνητρο να ασχοληθώ με τη ζωή υπαρκτών προσώπων και να παρακολουθήσω την πορεία-τους. Θα το έκανα αν είχα ένα προσωπικό ενδιαφέρον για κάποιον από αυτούς. Να ένας λόγος, αλλά καλύπτει ελάχιστες περιπτώσεις. Ένας δεύτερος λόγος θα ήταν η ιστορική ματιά, η περιέργεια για πρόσωπα που στιγμάτισαν την ιστορία, της Ελλάδας ή τη διεθνή, και θα με ενδιέφερε η συνεισφορά-τους. Παρόλο που θέλγομαι από την ιστορία, δεν βρίσκω ελκτικές τις μεμονωμένες περιπτώσεις, ακόμα κι αν είναι σπουδαία πρόσωπα. Ακόμα και η ζωή ενός λογοτέχνη δεν με ενδιαφέρει περισσότερο από το έργο-του.
Ρωτάω, λοιπόν, ειλικρινά, τι θα άξιζε να αναζητήσει κανείς στην ανάγνωση μιας ιστορικής βιογραφίας ή μιας λογοτεχνικής αυτοβιογραφίας. Σίγουρα υπάρχουν άνθρωποι που παθιάζονται με τέτοιου είδους βιβλία ή τουλάχιστον τους είναι πιο αγαπητά απ’ ό,τι εμένα. Θα ήθελα να συζητήσουμε ποια στοιχεία μιας (αυτο)βιογραφίας θα μπορούσαν να την κάνουν προσφιλή και σε μένα ή σε όσους δεν έχουν εξοικειωθεί ως τώρα με τέτοια αναγνώσματα.
Πατριάρχης Φώτιος
Έχω διαβάσει ελάχιστες βιογραφίες στα 45 χρόνια της ζωής-μου. Δυστυχώς μέχρι τώρα δεν μπόρεσα να βρω το ελάχιστο κίνητρο να ασχοληθώ με τη ζωή υπαρκτών προσώπων και να παρακολουθήσω την πορεία-τους. Θα το έκανα αν είχα ένα προσωπικό ενδιαφέρον για κάποιον από αυτούς. Να ένας λόγος, αλλά καλύπτει ελάχιστες περιπτώσεις. Ένας δεύτερος λόγος θα ήταν η ιστορική ματιά, η περιέργεια για πρόσωπα που στιγμάτισαν την ιστορία, της Ελλάδας ή τη διεθνή, και θα με ενδιέφερε η συνεισφορά-τους. Παρόλο που θέλγομαι από την ιστορία, δεν βρίσκω ελκτικές τις μεμονωμένες περιπτώσεις, ακόμα κι αν είναι σπουδαία πρόσωπα. Ακόμα και η ζωή ενός λογοτέχνη δεν με ενδιαφέρει περισσότερο από το έργο-του.
Ρωτάω, λοιπόν, ειλικρινά, τι θα άξιζε να αναζητήσει κανείς στην ανάγνωση μιας ιστορικής βιογραφίας ή μιας λογοτεχνικής αυτοβιογραφίας. Σίγουρα υπάρχουν άνθρωποι που παθιάζονται με τέτοιου είδους βιβλία ή τουλάχιστον τους είναι πιο αγαπητά απ’ ό,τι εμένα. Θα ήθελα να συζητήσουμε ποια στοιχεία μιας (αυτο)βιογραφίας θα μπορούσαν να την κάνουν προσφιλή και σε μένα ή σε όσους δεν έχουν εξοικειωθεί ως τώρα με τέτοια αναγνώσματα.
Δεν αντίκειμαι στο είδος, απλώς δεν έχω ερείσματα να ασχοληθώ μαζί του.
Πατριάρχης Φώτιος