Γαλλόφωνη λογοτεχνία

Η μεγάλη γαλλική και γαλλόφωνη πεζογραφία, οι σημαντικοί της εκπρόσωποι, τα πολλά Nobel (απ’ τα οποία δεν άξιζαν όλα!), η γαλλική κουλτούρα και οι σχέσεις μας με αυτήν περνάνε μέσα από πολλά βιβλία που έρχονται σε μας διά των μεταφράσεων. Φυσικά τα κλασικά έργα του 19ου αιώνα, αλλά και του 20ού. Εξίσου όμως και πολλά σύγχρονα που μεταφράζονται σχετικά κοντά στην έκδοσή τους και γίνονται γέφυρες προς τον γαλλικό και γενικότερα ευρωπαϊκό πολιτισμό.

Στο Βιβλιοκαφέ έχουμε διαβάσει πολλά γαλλικά μυθιστορήματα (η χρονολογία της γαλλικής έκδοσης):

-         Éric Vuillard, “Ημερήσια διάταξη” (2017)

Raphaël Jerusalmy, “Να σώσουμε τον Μότσαρτ” (2012) 

Georges Simenon, “Ο Μαιγκρέ στους Φλαμανδούς” (1932) 

Georges Simenon, “Ο Μαιγκρέ και ο νεκρός του” (1948) & “Ο ένοικος” (1934)  

“Ο Μαιγκρέ φοβάται” του Georges Simenon (1953) 

“Στριπτήζ” του Ζορζ Σιμενόν (1958)

“Μπέττυ” του Ζωρζ Σιμενόν (1961) 

Frédéric Gros, “Δαιμονισμένες” (2016) 

Kaouther Adimi, “Τα πλούτη μας” (2017) 

Georges Bernanos, “Ημερολόγιο ενός επαρχιακού εφημέριου” (1936) 

Βενσάν Πεγιόν, “Aurora” (2016) 

Leila Slimani, “Γλυκό τραγούδι” (2016)

Πασκάλ Μπρυκνέρ, “Τα μαύρα φεγγάρια του έρωτα” (1981) 

François Roux, “Η ακαθάριστη εθνική ευτυχία” (2014) 

Jean-Michel Guenassia, “Το βαλς των δέντρων και του ουρανού” (2016) 

Thomas Bronnec, “Οι μυημένοι” (2015) 

Γιανίκ Γκρανέκ, “Η θεά των μικρών θριάμβων” (2012) 

“Μπλε άσπρο μαύρο” του Karim Amellal (2016) 

“Η συριακή διαθήκη” του Barouk Salamé (2011) 

Jacques Ferrandez, “Ο ξένος” (βασισμένο στο ομώνυμο μυθιστόρημα του Albert Camus, 1942) (2013) 

“Πληγωμένοι άγγελοι” του Γιασμίνα Χάντρα (2013) 

"Η γραφή του κόσμου” του François Taillandier (2013)

“Έρευνα για την εξαφάνιση της Εμιλί Μπρυνέ” του Antoine Bello (2010) 

“Χάκα” του Caryl Ferey (1998) 

“Η αδελφότητα των ιπτάμενων μοναχών” του Μετίν Αρντιτί (2013) 

“Ευτυχισμένοι οι ευτυχείς” της Γιασμίνα Ρεζά (2013) 

Patrick Modiano, “Για να μη χάνεσαι στη γειτονιά” (2014) 

Τελικά η γαλλική γλώσσα και λογοτεχνία είναι μια μεγάλη δεξαμενή όπου συρρέουν τα νερά όχι μόνο της γαλλικής επικράτειας αλλά και άλλων χωρών που έχουν σχέση με τη “μητέρα” Γαλλία: η γαλλόφωνη Ελβετία και το Βέλγιο, ο γαλλόφωνος Καναδάς, οι αποικίες όπως η Αλγερία…

Μια μικρή λίστα με νέα μεταφρασμένα αναγνώσματα θα μας φέρει πιο κοντά σ’ αυτήν τη γόνιμη πολύπλευρη κουλτούρα:

Olivier Guez, “Η εξαφάνιση του Γιόζεφ Μένγκελε”

Patrick Modiano, “Ένα πεντιγκρί” και “Ναρκωμένες συναντήσεις”

Maurice Attia, “Η λευκή Καραϊβική”

Εντουάρ Λουί, “Ας τελειώνουμε με τον Εντύ Μπελγκέλ”

Caryl Férey, “Ποτέ πια μόνος”

Éric Vuillard, “Κονγκό”

Προσεχώς στο Βιβλιοκαφέ!

Πάπισσα Ιωάννα