Έλληνες Αριστεροί Λογοτέχνες

Η ΗΤΤΑ στον Εμφύλιο λειτούργησε αντίστροφα στο πεδίο των γραμμάτων. Στη λογοτεχνία οι Αριστεροί κατάφεραν και υπερτέρησαν και τα περισσότερα απ’ τα μεγάλα ονόματα της μεταπολεμικής πεζογραφίας και ποίησης ανήκαν στον χώρο της Αριστεράς. Ακριβώς επειδή οι άνθρωποι της τέχνης σκέφτονται ανθρωπιστικά, με πίστη στα ανθρώπινα δικαιώματα, με πίστη σ’ ένα καλύτερο αύριο μακριά απ’ την κατεστημένη σκέψη, πιστεύουν και στα κομουνιστικά ή σοσιαλιστικά ιδεώδη.

ΠΡΩΤΑ ΑΠ’ ΟΛΑ οι πρώτοι μεταπολεμικοί ποιητές που βίωσαν οι ίδιοι Μακρονήσια και φυλακές:

            -Μανόλης Αναγνωστάκης

            -Τίτος Πατρίκιος

            -Τάσος Λειβαδίτης

            -Άρης Αλεξάνδρου, έστω κι αν στο εμβληματικό «Κιβώτιο» ασκεί εσωτερική κριτική

            -Μιχάλης Κατσαρός

-Νίκος Καρούζος

συν παλιότεροι, όπως ο Γιάννης Ρίτσος που διέπρεψε μεταπολεμικά

κ.ο.κ.

ΑΠ’ ΤΗΝ ΑΛΛΗ, η πεζογραφία βρίθει κειμένων που ξεκινούν από την αριστερή οπτική γωνία και καταγγέλλουν τα συμφέροντα, τις παγιωμένες νοοτροπίες, την καταπίεση, ξαναγράφουν την ιστορία, σχηματοποιούν τον τρόπο σκέψης της σύγχρονης Αριστεράς:

            -Στρατής Τσίρκας

            -Αντρέας Φραγκιάς

            -Δημήτρης Χατζής

            -Μενέλαος Λουντέμης

            -Άλκη Ζέη

-Μήτσος Αλεξανδρόπουλος

-Βασίλης Βασιλικός

-Ιωάννα Καρυστιάνη

            -Μάρω Δούκα

-Ρέα Γαλανάκη

-Άρης Μαραγκόπουλος

-Πέτρος Μάρκαρης

κ.ο.κ.

 

Η ΑΡΙΣΤΕΡΑ παράγει λόγο γιατί νιώθει ότι διεκδικεί. Παράγει λογοτεχνία γιατί οραματίζεται. Προσπαθεί να χρησιμοποιήσει τη γλώσσα για ν’ αναδείξει κοινωνικά θέματα και να δείξει τον άλλο δρόμο. Επειδή δεν είναι επαναπαυμένη και επειδή έχει μια άλλη απ’ την καθιερωμένη οπτική, καλύπτει το κενό της εξουσίας που δεν είχε (προ ΣΥΡΙΖΑ) με ποίηση και πεζογραφία. Με τέχνη.

ΟΙ ΗΤΤΗΜΕΝΟΙ της ιστορίας έχουν αναδειχθεί νικητές στο μεταπολεμικό πνευματικό μας στερέωμα. Έχουμε έργα που καταδικάζουν το δεξιό παρακράτος, καταγράφουν τα δεινά του Εμφυλίου και τη δράση των δωσίλογων, αισθητοποιούν την εξορία και τις βάρβαρες μεθόδους των αυταρχικών κυβερνήσεων, καταγγέλλουν τη χούντα και τις πρακτικές της. Μεταπολιτευτικά αναδεικνύουν τη γόνιμη ταξική πάλη και βάλλουν κατά των ολοκληρωτικών καθεστώτων και της καταπάτησης των δικαιωμάτων των ασθενέστερων τάξεων. Δεν παύουν βέβαια συχνά να ασκούν κριτική και στα ίδια τα αριστερά και κομουνιστικά κόμματα, με σκοπό όμως την πολυφωνική ανάδειξη τάσεων και την πρόταση διορθωτικών κινήσεων.

ΠΟΛΛΟΙ από τους παραπάνω λογοτέχνες συνδύασαν ζωή και έργο, ιδιωτική και πολιτική δράση, πλήρωσαν με εξορίες και διώξεις, ανέλαβαν θέσεις και εκπροσώπησαν όλους εμάς τους Αριστερούς και στις Αριστερές, που πιστεύουμε στο δίκιο του λαού και στη φαντασία στην εξουσία.

Πάπισσα Ιωάννα