ΜΙΚΡΟ ΑΦΙΕΡΩΜΑ στο ΑΣΤΥΝΟΜΙΚΟ ΜΥΘΙΣΤΟΡΗΜΑ

Πολλοί μαζεύονται, βλέπουν αστυνομικές σειρές ή ταινίες και σχολιάζουν τα τεκταινόμενα, προσπαθώντας να εικάσουν τον ένοχο.

Εμείς διαβάζουμε αστυνομικά μυθιστορήματα, και στο κρίσιμο σημείο ανταλλάσσουμε απόψεις για το πού πάει η ιστορία και πώς οι ενδείξεις θα καταδείξουν τον υπαίτιο.

Ανατροπές, σασπένς, περιέργεια, διασπορά υπονοιών, κίνητρα, αίτια, σκοπιμότητες κι ένα τέλος που προσπαθεί να ξαφνιάσει.

Απ’ την άλλη, κοινωνικοί και πολιτικοί παράγοντες, βαθιά ψυχικά τραύματα, ευρύτερες κοινωνικές ανωμαλίες, εκδίκηση, συναποτελούν το πλαίσιο, μέσα στο οποίο οι ατομικές πράξεις αποκτούν γενικότερη εμβέλεια.

 

Διαβάσαμε ορισμένα αστυνομικά έργα, και ενόψει καλοκαιριού μιλάμε γι’ αυτά:

  

1. Γεώργιος Λεονταρίτης, “Τα πολλά πρόσωπα του Ροδόλφου Μπάτη”

2. Πάνος Αμυράς, “Το φιλί του Δεκέμβρη”

3. Raymond Chandler, “Ο μεγάλος ύπνος”

4. Agatha Christie, “Γάτα ανάμεσα στα περιστέρια” (ή «Στον αστερισμό της Παρθένου»)

5. Agatha Christie, “Ο άντρας με το καφέ κοστούμι”

6. Georges Simenon, “Ο Μαιγκρέ και η νεκρή κοπέλα”

7. Georges Simenon, “Γράμμα στον δικαστή μου” 

Κλασικές ιστορίες αλλά και ιστορικά μυθιστορήματα με αστυνομική στόφα τραβούν απ’ τη μύτη τον αναγνώστη, ψυχογραφίες δολοφόνων και προβλήματα αστυνομικών, έξυπνα κόλπα και λογικοί συλλογισμοί, δίπολα και αντιθέσεις, όλα αυτά στο μπλέντερ φτιάχνουν δυνατά κοκτέιλ προς ένα κλειστό ή ανοιχτό τέλος.

Πατριάρχης Φώτιος