Gerasimos Bekas, “Όλοι οι καλοί έχουν πεθάνει”

Ένας Έλληνας που έχει μεγαλώσει ως Γερμανός κατεβαίνει στην πατρίδα του, όπου όλα φαίνονται και είναι σόλοικα. Όλα λειτουργούν με έναν ιδιαίτερο ρυθμό, τρελό, αλλόκοτο, “αφύσικο”. Τελικά πώς μας βλέπουν οι ξένοι;

  

Gerasimos Bekas “Alle Guten war tot” 2018 “Όλοι οι καλοί έχουν πεθάνει” μετ. Α. Στραγαλινός εκδόσεις Κριτική 2020

 

Γερμανική πεζογραφία. Από Έλληνα μετανάστη. Επομένως έχουμε ένα κράμα γερμανικής γλώσσας και ελληνικής κουλτούρας. Γερμανική αρχή, ελληνική συνέχεια.

> Ο Gerasimos Bekas (Γεράσιμος Μπέκας) γεννήθηκε το 1987. Μεγάλωσε στην Πρέβεζα και τη Φραγκονία της Γερμανίας. Σήμερα ζει στο Βερολίνο. Είναι πολιτολόγος, πεζογράφος και θεατρικός συγγραφέας. Τα έργα του έχουν ανέβει στις σκηνές του Maxim Gorki Theater, του Theater Augsburg, καθώς και στην Πειραματική Σκηνή του Εθνικού Θεάτρου στην Ελλάδα. Έχει λάβει λογοτεχνικές διακρίσεις στη Γερμανία, όπως τα βραβεία νέων συγγραφέων Leonhard Frank (2018) και August Graf von Platen (2019) 

ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ ξεκινά σατιρικά. Οι πλάκες από μάρμαρο γλιστράνε κι από την αρχαιότητα αναπτύχθηκαν μέθοδοι για να μην πέφτουν οι άνθρωποι. Ώσπου στη σημερινή εποχή έπεσε ο Άρης Κομμένος-Stein. Αυτός ήταν νοσηλευτής σε ένα γερμανικό γηροκομείο, ώσπου η υπερήλιξ κα. Ξενάκη τού αναθέτει μια αποστολή στην Ελλάδα.  

Ο ΣΥΓΓΡΑΦΕΑΣ φτιάχνει ένα σουρεαλιστικό πλαίσιο, όπου όλα διέπονται από μια χιουμοριστική διάθεση, ένα διαρκές παιχνίδι. Οι διάλογοι του Άρη με την κυρία Ξενάκη, που έχει μια δόση άνοιας, οι διάλογοί του με τον φερόμενο ως μπάτσο που είναι και δεν είναι μεθυσμένος, οι διάλογοί του με τη νεαρή νυχτόβια… Ατάκες, ξεκαρδιστικές απαντήσεις, αλλόκοτες συνάψεις. Ο Άρης κινείται σ’ ένα ρευστό και αλλόκοτο περιβάλλον, που τον οδηγεί ακόμα και στο έγκλημα, αν όντως σκότωσε με κλοτσιές τον καλό μπάτσο Anton Bander.

Η ΑΠΟΣΤΟΛΗ του στην Ελλάδα δεν είναι καθόλου …δημιουργική. Είναι εξαρχής ναρκοθετημένη, τόσο για την ουσία της, όσο και για την πορεία της. Φαίνεται ανούσια, αν και η σχέση Ελλάδας και Γερμανίας είναι μια τέτοια εκατέρωθεν παραδοξότητα. Κι ενώ ο Άρης Κομμένος, από το ομώνυμο χωριό που έκαψαν οι Γερμανοί, ήξερε πως είναι υιοθετημένος, τώρα ήρθε η ώρα (σε ένα ιλιγγιώδες κρεσέντο) να μάθει όλη την ιστορική αλήθεια.

ΠΡΟΣΠΑΘΩ να φανταστώ πώς θα διαβάσει το βιβλίο ένας Γερμανός. Ο Άρης κατεβαίνει στην Ελλάδα, όπου όλοι οι ντόπιοι είναι λίγο πολύ απατεώνες ή σαλεμένοι, συναντά έναν γκομενιάρη ταξιτζή που του κάνει συνεχώς τράκα, έναν συνταξιούχο με άνοια, την εγγονή Αφροδίτη που του φορτώνει τον γεμάτο ψείρες γιο της, τον κυρ Στέλιο που είναι κρυψίνους. Κι η ίδια η Ελλάδα παρουσιάζεται με σουρεαλιστικά χρώματα, τόσο αληθινή αλλά και τόσο γκροτέσκα, τόσο ρεαλιστική αλλά και τόσο γελοιογραφικά αποδοσμένη.

Η ΠΟΡΕΙΑ του Άρη που περιπετειωδώς ψάχνει τη βαλίτσα που του ανέθεσε να βρει η κυρία Αφροδίτη Ξενάκη εναλλάσσεται με τα γεγονότα στην Κατοχή κι αργότερα: ο νεαρός Στυλιανός που βρίσκεται μοναχός στο Άγιο Όρος, η Γερμανός Χέλμουτ που επιζητεί το 1973 να επανορθώσει για όσα έκαναν οι συμπατριώτες του στην Ελλάδα κ.ο.κ. Οι δυο ιστορίες, του τώρα και του τότε, είναι σίγουρο ότι συγκλίνουν αδιόρατα αλλά σαφώς. Ήταν η κα. Ξενάκη αντάρτισσα στον πόλεμο κι ήταν ο κυρ-Στέλιος ο δόκιμος Στυλιανός; Τα ονόματα παραπέμπουν σε τέτοιες ταυτίσεις κι έτσι ο αναγνώστης που θα τις συλλάβει περιμένει και μια ανάλογη συνάντηση των δύο ιστοριών.

ΜΟΥ ΑΡΕΣΕ τρελά η τρέλα του Bekas. Έδειξε πως η σημερινή Ελλάδα, με τη δική της τρέλα και τις παράλογες συμπεριφορές των Ελλήνων, διασταυρώνεται με το παρελθόν της σε τροχιές απρόσμενες όσο και χιουμοριστικές. Έπλασε έναν κόσμο παράλογο, καρτουνίστικο, σαλεμένο, που απεικονίζει σατιρικά τύπους σημερινούς, παράλογες ειδικά στους ξένους καταστάσεις, UFO συμπεριφορές για τους Βορειοευρωπαίους.

Πάπισσα Ιωάννα