Georges Simenon, “Τα υπόγεια του Ματζεστίκ”

Μια υπόθεση που μπλέκει στην προσωπική ζωή του θύματος εραστή και εκμεταλλευτή. Αυτό ωστόσο που βαραίνει είναι η αστυνομική και κυρίως η αφηγηματική δεινότητα του Simenon, ο οποίος ξεδιπλώνει την έρευνα και αναδρομικά τον φόνο με μαγική μαεστρία.

Georges Simenon Les Caves du Majestic 1942 “Τα υπόγεια του Ματζεστίκ”   μετ. Α. Μακάρωφ εκδόσεις Άγρα -2018

Όλη η ζωή του ένας παραπονιάρης μύθος τυλιγμένος / στου νου του την ανέμη και στου ονείρου την απόχη / κι αυτός στ’ άλογο με τα όπλα του στο στήθος φορτωμένος / περνάει κι όλοι γιουχάρουν "Δον Κιχώτη" (Sadahzinia):

Η αγάπη για τον Simenon κρατάει χρόνια. Μόλις μάθουμε ότι κυκλοφόρησε νέα μετάφραση απ’ την Άγρα, σπεύδουμε να την προμηθευτούμε, γιατί ξέρουμε ότι σπάνια θα μας διαψεύσει. Ένατος τίτλος ώς τώρα και ήδη έχουμε μια ευμεγέθη σειρά Simenon στο ράφι της βιβλιοθήκης μας.

Αυτό ζητάει η καρδιά του ν’ αλαφρώσει. / Να φέρει ανάσκελα το κόσμο από τη βάση (Sadahzinia):

Τα μαγικά χέρια του Βέλγου συγγραφέα θέλγουν όποιον πέσει στις γραφές τους. Απ’ τη μια, ο νωθρός, αθόρυβος, αδρανής εξωτερικά αλλά οξύνους εσωτερικά Maigret και οι μέθοδοί του, που υπνωτίζουν τους υπόπτους και τους σπάνε τα νεύρα με τη νωχελική του παρουσία. Στέλνει απεσταλμένους, υποψιάζεται εκδοχές και τις δοκιμάζει με καίριες ερωτήσεις, σπεύδει ενώ φαίνεται ότι καθυστερεί, συνδέει ενδείξεις σε νήματα σκέψεων… Όλος σάρκα και οστά αποκτά από βιβλίο σε βιβλίο όλο και περισσότερη υπόσταση, γίνεται γνώριμός μας, φωνάζει ότι δεν είναι χάρτινος.

Απ’ την άλλη, ο τρόπος αφήγησης τυπικά ακολουθεί τα κλασικά αστυνομικά μυθιστορήματα. Το έγκλημα κι έπειτα η εξωτερική επιφάνεια με τους σχεδόν σίγουρους ενόχους σε μια σειρά από υπόπτους. Αν όμως προσέξει κανείς τον τρόπο της αφήγησης, θα καταλάβει ότι ο Simenon ξεκινά από μικρές λεπτομέρειες, προχωρά δήθεν αδιάφορα και καταλήγει σε σαφή συμπεράσματα. Η αφήγησή του δεν λέει ποτέ ψέματα, για να μην πω ότι λέει πάντα υπόρρητα τις δικές της αλήθειες.

Η δολοφονημένη βρίσκεται στο βεστιάριο του πολυτελούς ξενοδοχείου Majestic, στα υπόγεια του οποίου ζει το προσωπικό κι από εκεί διευθετεί όλες τις εξυπηρετήσεις των πελατών. Η δολοφονημένη Mimi είναι Γαλλίδα, που παντρεύτηκε Αμερικανό και ζει τα τελευταία χρόνια από την άλλη μεριά του Ατλαντικού. Γυρίζει όμως με τον άντρα της και τον γιο της για διακοπές στο Παρίσι και μένει στο Majestic, όπου δουλεύει ο πρώην εραστής της Prosper Donge. Σ’ αυτόν πέφτουν όλες οι υποψίες, ειδικά απ’ τη στιγμή που αποκαλύπτεται ότι ο γιος της Mimi είναι δικός του.

Η γη το παραμύθι λέει του ταξιδιώτη / (που `χε αγάπη την ωραία, την πριγκιπέσσα την κρυφή τη Δουλτσινέα) (Sadahzinia):

Μ’ αρέσει η μέθοδος του Simenon. Τόσο η αστυνομική του αστυνόμου Maigret όσο κι η αφηγηματική του συγγραφέα. Η υπόθεση, όταν τελειώσει το έργο, δεν φαντάζει σπουδαία, αφού άλλη μια οικονομική εκμετάλλευση και μια πλαστοπροσωπία βρίσκονται στο βάθος αυτής της ιστορίας. Κατά βάση λοιπόν αυτό που μετράει είναι η κατόπτευση διά του βλέμματος του αστυνόμου του τόπου και των εμπλεκομένων, κατόπτευση που τη φανταζόμαστε χωρίς επακριβώς να την αναπλάθουμε. Μέσω αυτής και των μύχιων συλλογισμών ο Maigret αναπηδά χαρούμενος που έκανε τις κατάλληλες συνδέσεις και διερευνά με αληθοφάνεια και συνοχή το όποιο έγκλημα.

In2life, 17/6/2019 

> Ο Ζωρζ Σιμενόν γεννήθηκε στη Λιέγη του Βελγίου στις 13 Φεβρουαρίου 1903. Έπειτα από σπουδές στους Ιησουίτες έγινε, το 1919, μαθητευόμενος ζαχαροπλάστης, έπειτα υπάλληλος βιβλιοπωλείου, και τελικά ρεπόρτερ στη "Γκαζέτ ντε Λιέζ". Το πρώτο του μυθιστόρημα, με τίτλο "Στο γεφύρι του Αρς" εκδόθηκε το 1921 και τότε ο Σιμενόν έφυγε απ' τη Λιέγη για το Παρίσι. Παντρεύτηκε το 1923 με την "Τιζύ" και δημοσίευσε διηγήματα και νουβέλες σε πολλές εφημερίδες. Το 1924 εξέδωσε, με ψευδώνυμο, το πρώτο "λαϊκό" του μυθιστόρημα, "Το μυθιστόρημα μιας δακτυλογράφου". Ως το 1930, δημοσίευσε διηγήματα και μυθιστορήματα σε πολλούς εκδότες. Το 1931, άρχισε τις έρευνές του ο περίφημος ήρωας του, ο επιθεωρητής Μαιγκρέ. Έγραφε τα βιβλία του, ταξίδευε, έστελνε ρεπορτάζ κι άφησε τις εκδόσεις "Φαγιάρ" για να πάει στις εκδόσεις "Γκαλλιμάρ", όπου συνάντησε τον Αντρέ Ζιντ. Στο πόλεμο ήταν υπεύθυνος των Βέλγων προσφύγων στη Λα Ροσέλ και κατοικούσε στη Βανδέα. Το 1945 μετανάστευσε στις Ηνωμένες Πολιτείες. Μετά το διαζύγιό του εγκαταστάθηκε ξανά στην Ευρώπη. Η δημοσίευση των απάντων του (72 τόμοι) άρχισε το 1967. Από το 1972 αποφάσισε να σταματήσει το γράψιμο. Αφοσιώθηκε έκτοτε στις εικοσιδύο "Υπαγορεύσεις" του και κατόπιν συνέταξε τα ογκώδη απομνημονεύματα "Memoires intimes" (1981). Ο Ζωρζ Σιμενόν πέθανε στη Λωζάννη το 1989. Πολλά μυθιστορήματά του έχουν διασκευαστεί για τον κινηματογράφο και την τηλεόραση.

Πάπισσα Ιωάννα