Παλιότερα ελληνικά έργα

 
Φεβρουάριος: μήνας αφιερωμένος σε παλιότερα βιβλία. Καιρός ήταν!

ΔΙΑΒΑΖΟΥΜΕ σαν τα σκυλάκια. Δηλαδή τρέχουμε πίσω απ’ τη μόδα. Αγοράζουμε καινούργια βιβλία, ελληνικά και ξένα, κι έτσι χάνουμε ό,τι καλό υπάρχει σε μια παράδοση δεκαετίες πίσω. Διαβάζουμε ό,τι σερβίρουν οι εφημερίδες και τα social media. Τρέχουμε πίσω από τις νέες εκδόσεις και ψάχνουμε το νέο αριστούργημα, τρώγoντας το περιτύλιγμα με το οποίο τυλίγουν τα καινούργια βιβλία οι εκδοτικοί οίκοι. Είμαστε έρμαια μιας βιβλιομαρκετίστικης διαφήμισης. Ισχύει;

ΠΟΣΟ ξέρουμε απ’ την άλλη τα πιο παλιά έργα; Τα κλασικά και τα μη κλασικά. Καζαντζάκη, Θεοτόκη, Καρκαβίτσα, Βιζυηνό, Κοτζιά, Μυριβήλη, Πικρό, Σκαρίμπα, Γονατά, Πεντζίκη, και φυσικά τον μέγιστο όλων, τον Ροΐδη; Χαχαχαχ… τι Πάπισσα Ιωάννα θα ήμουν;

ΑΠΟΦΑΣΙΣΑ λοιπόν σταδιακά να εμπλουτίσω τους ορίζοντές μου. Να αναζητήσω τέτοια παλιά αλλά διαχρονικά κείμενα. Όχι με πρόγραμμα, σαν συνταξιούχος φιλόλογος. Αλλά να αγοράζω δίπλα στα καινούργια και ένα, έστω ένα, παλιότερο, ελληνικό, γιατί ξένα διαβάζω πολλά. Να συστήσω μια μικρή λίστα αναγνωσμάτων που αντέχουν. Το έχω κάνει ήδη. Στο πάνω αριστερά ράφι της βιβλιοθήκης συσσωρεύονται ήδη μερικά τέτοια. Ε, μ’ αυτά θα ασχοληθώ τις προσεχείς μέρες, εδώ στο ΒΙΒΛΙΟΚΑΦΕ.

Πάπισσα Ιωάννα