Kaouther Adimi, “Τα πλούτη μας”

Τα πλούτη μας δεν είναι το χρήμα. Δεν είναι οι λουκουμάδες και τα κέρδη τους. Είναι τα βιβλία που τοκίζουν το πνευματικό κεφάλαιο και αποδίδουν πολιτισμικά κέρδη.

Kaouther Adimi “Nos richesses” 2017 “Τα πλούτη μας” μετ. Έ. Κορομηλά εκδόσεις Πόλις -2018

Maybe I'm foolish, Maybe I'm blind, Thinking I can see through this:

Τα βιβλιοφιλικά βιβλία είναι αγαπημένα στους βιβλιοbloggers. Τους θυμίζει τον εαυτό τους στο λογοτεχνικότερο. Τους εξιτάρει εισάγοντάς τους στο πλαίσιο μιας φιλαναγνωσίας που ξεφεύγει από τον μέσο όρο και ανάγοντάς τους σε ένα επίπεδο λατρείας, αισιοδοξίας, ορμής…

Don't ask my opinion, Don't ask me to lie:

“Ένας άνθρωπος που διαβάζει αξίζει για δύο”! Εκκωφαντικό μότο που συναντάται στο βιβλιοπωλείο “Τα αληθινά πλούτη” στο Αλγέρι. Είναι όμως κι ένα ευρύτερο σύνθημα που θα μπορούσε να σηματοδοτεί νοοτροπίες και συμπεριφορές σε μια άμουση κοινωνία. Όντως, όποιος διαβάζει αξίζει για δύο, ενώ ένας άνθρωπος που δεν διαβάζει δεν αξίζει τίποτα (κι αυτή ατάκα του βιβλίου).

Η αφήγηση μοιράζεται σε δύο χρόνους, που εναλλάσσονται. Στο 2017 το πολυετής βιβλιοχώρος κλείνει και ο τελευταίος υπερασπιστής, ο γηραιός Abdalla, μένει εκεί χωρίς να μπορεί να αποτρέψει το αναπόδραστο. Το κράτος πουλάει το παράρτημα αυτό της Εθνικής Βιβλιοθήκης, για να γίνει λουκουματζίδικο. Κι ο Ryad έρχεται να το αδειάσει και να το βάψει. Αυτό όμως το κρατικό κτήριο ήταν παλιότερα το πρώτο βιβλιοπωλείο που άνοιξε το 1936 ο Edmond Charlot, ένας φιλόδοξος νεαρός που χωρίς οικονομικά μέσα οραματίστηκε έναν χώρο συνάντησης βιβλίων, συγγραφέων και αναγνωστών. Με συμπαραστάτη τον Albert Camus και με άλλους πνευματικούς ανθρώπους που συνέδραμαν –έστω και εξ αποστάσεως- έστησε μια βιβλιοφιλική φωλιά.

Η αφήγηση πατά πάνω σε τρία πόδια σε έναν αφηγηματικό τρίποδα. Απ’ τη μια, η βιογραφία του Charlot που συνδέεται με το βιβλίο και τον εκδοτικό του οίκο. Πρώτη φορά διαβάζω τη βιογραφία ενός εκδότη, μέσω της οποίας ξεδιπλώνονται οι δυσκολίες αλλά και οι χαρές, οι συγγραφείς και τα βραβεία, τα βιβλία που ανοίχτηκαν στο κοινό. Αυτό είναι το δεύτερο πόδι, που έχει φιλαναγνωστικό άξονα. Και τέλος, η Ιστορία, που καταρχάς άπτεται του Β΄ Παγκόσμιου Πολέμου και έπειτα στην Ανεξαρτησία της Αλγερίας από τον γαλλικό ζυγό.

I'm only human, That's all it takes, To put the blame on me:

Το μυθιστόρημα αποπνέει για την άδολη αγάπη προς το βιβλίο. Δημιουργεί ήρωες όπως ο γέρο Abdulla που αγαπά τα βιβλία χωρίς να διαβάζει. Εμπνέει οράματα και εμφυσά συναισθήματα στον αναγνώστη. 

> Η Καουτέρ Αντιμί γεννήθηκε το 1986 στο Αλγέρι. Σπούδασε φιλολογία. Το 2008 μετανάστευσε στο Παρίσι. Γράφει στα γαλλικά. Εκτός από "Τα πλούτη μας" έχει δημοσιεύσει δύο ακόμα μυθιστορήματα: "L'Envers des autres" (Βραβείο Prix de Vocation) και "Des pierres dans ma poche", καθώς και διηγήματα.

Το μυθιστόρημά της "Τα πλούτη μας" τιμήθηκε με το βραβείο Renaudot των μαθητών λυκείου, το βραβείο Prix de Style και το βραβείο Beur FM Mediterranee, και είχε συμπεριληφθεί στις λίστες υποψηφιοτήτων για τα βραβεία Goncourt, Medicis, Renaudot και Interallie.

 In2life, 12/6/2018 

Πάπισσα Ιωάννα