Από την 1 Σεπτεμβρίου 2007 ξεκίνησα να παρουσιάζω την καλοκαιρινή σοδειά των διαβασμάτων μου: κάθε δύο μέρες θα αναρτάται και ένα βιβλίο που με συνόδευσε –ευχάριστα ή απογοητευτικά- στην αυγουστιάτικη ραστώνη.
Άλκη Ζέη, Ο ψεύτης παππούςΤο να διαβάζει ένας ενήλικος ένα έργο που απευθύνεται σε παιδιά είναι απόλαυση. Όταν μάλιστα το έργο αυτό αφορά και την ηλικία του είναι ψυχαγωγία. Η Ζέη τα καταφέρνει αρκετά καλά: ο παππούς είναι ο φορέας της ιστορίας και τη μεταφέρει στον εγγονό του σε ένα συνεχές πηγαινέλα μεταξύ παρελθόντος και παρόντος. Η γραφή άνετη και ρέουσα, ο λόγος αβίαστος, η αφήγηση πηδάει εδώ κι εκεί με τη χάρη του σύγχρονου παραμυθιού. Η πλοκή απαρτίζεται από πολλές μικροϊστορίες, τόσο γύρω από την πολυκύμαντη ζωή του παππού, όσο και από τα συμβάντα της Ελλάδας του σήμερα. Η οικονομία του έργου οδηγεί το ενδιαφέρον μέσα από την περιέργεια ποια ήταν η άφαντη για τον μικρό ήρωα-εγγονό γιαγιά σε ένα τέλος γεμάτο ανθρωπιά και συγκίνηση.
Ερώτημα-προβληματισμός: Συγγραφείς, όπως η Άλκη Ζέη, οι οποίοι τόσο ως άνθρωποι όσο και ως δημιουργοί κοσμούν την Ελλάδα, είναι δυνατόν να ιδωθούν με αυστηρό βλέμμα από τους κριτικούς, αν το έργο τους δεν πληροί όσα κανείς θα περίμενε;
Πατριάρχης Φώτιος
2 comments:
Γεια σας Πατριάρχη, καλό χειμώνα. Σaς ζηλεύω για τα βιβλία που διαβάσατε. Εγώ η τεμπέλα στις διακοπές το έριξα στα αστυνομικά πάσης φύσεως, ελληνικά και ξένα, από τα οποία μου "έμεινε" πιο πολύ η "εξαφάνιση του Πατό" του Καμιλέρι, κυρίως λόγω μορφής (αποτελείται ολόκληρο από υπηρεσιακές αναφορές και δημοσιεύματα εφημερίδων και έχει πολλή πλάκα)
Γι αυτό που ρωτάτε, τι να πω; Ας πούμε ότι αν και ο κριτικός κοσμεί την Ελλάδα, τότε ναι, ασφαλώς να κρίνει "αυστηρά' άλλωστε ο λόγος και των δύο, κριτικού και συγγραφέα, μένει παρακαταθήκη για το μέλλον της Ελλάδας.
Καλό χειμώνα, Pellegrina: βγάλαμε ήδη τα ζεστά ροφήματα στο καφέ μας. Αυτό το είδος συμπιληματικής λογοτεχνίας -που στην Ελλάδα ανθεί ιδιαιτέρως- είναι όντως ενδιαφέρον ως πείραμα. Τα αστυνομικά είναι η αιχμή πλέον της λογοτεχνίας -όχι βέβαια η μόνη.
Όσο για το τελευταίο σου σχόλιο, συμφωνώ. Ο διάλογος μετράει και όχι τόσο αν κάποιο μεγάλο όνομα κριθεί λιγάκι.
Πατριάρχης Φώτιος
Post a Comment