Οι διακοπές του Αυγούστου πολλαπλασιάζουν τα διαβάσματα, αλλά κυρίως προσφέρουν την αργή, ξέγνοιαστη και ανέμελη ανάγνωση. Χωρίς την πίεση του χρόνου, το βιβλίο είναι τρόπος αξιοποίησης των μακρών αναμονών (στην παραλία για μαύρισμα, το μεσημέρι που όλοι κοιμούνται κ.λπ.). Από την 1 Σεπτεμβρίου 2007 ξεκινώ λοιπόν να παρουσιάζω την καλοκαιρινή σοδειά: κάθε δύο μέρες θα αναρτάται και ένα βιβλίο που με συνόδευσε –ευχάριστα ή απογοητευτικά- στην αυγουστιάτικη ραστώνη.
Ανδρέας Μήτσου, Ο κύριος Επιτροπάκης Γιατί θεωρείται κάτι ιδιαίτερο ο Ανδρέας Μήτσου; Ήδη από τα “Ανίσχυρα ψέμματα του Ορέστη Χαλκιόπουλου” δεν είδα τίποτα που να το θεωρήσω άξιο λόγου. Το ίδιο και εδώ: αρρωστημένη ψυχολογία και ατμόσφαιρα, αδύναμη πλοκή, αυτοστοχασμοί χωρίς νόημα… Ένας άτολμος άνθρωπος διεκδικεί με τον τρόπο του –που μάλιστα ξεπερνάει όσα θα περίμενε κανείς από αυτόν- την γκόμενά του, η οποία τα φτιάχνει με τον εκβιαστή τους. Εντέλει ένα αιματηρό τέλος και μια αμφίβολη διχοστασία για τι ακριβώς συνέβη δεν σώζει την εκτέλεση μιας τραβηγμένης ούτως ή άλλως ιδέας. Κι αν η ιδέα έχει μια κάποια πρωτοτυπία (ερωτικό τρίο χωρίς να υπολογίσουμε τον σύζυγο), ο δήθεν στοχαστικός τόνος αδρανοποιεί οτιδήποτε άλλο, καθώς δεν αναδεικνύει την ψυχολογία των ηρώων, αντίθετα τους βουλιάζει σε μια θολή ατμόσφαιρα νοητικών παλινδρομήσεων.
Πατριάρχης Φώτιος
No comments:
Post a Comment