Λικέρ κανέλλα: Αυτοπαρουσίαση στο “Έθνος”

Αυτοπαρουσίαση στο Έθνος

Το «Έθνος» προχθές, την Κυριακή του Πάσχα, κάλεσε για την Ανάσταση τον Πατριάρχη αυτοπροσώπως! Με άλλα λόγια η Ελένη Γκίκα, την οποία ευχαριστώ για την τιμή, περιέλαβε στη μόνιμη πλέον στήλη για τα μπλογκς και το Β Ι Β Λ Ι Ο Κ Α Φ Ε.

Τα λόγια της: Κερνάει… καφέδες και χυμούς υπό μορφή βιβλιοφιλικών ποστ στη διαδικτυακή διεύθυνση http:vivliocafe.blogspot.com. Πατριάρχης Φώτιος υπογράφει και συστεγάζεται με την Κάτια. Ειδικότης τους η ελληνική εκδοτική παραγωγή με έμφαση στη λογοτεχνία. Ενδεικτικοί τίτλοι που χαρακτηρίζουν το μπλογκ: «Χυμός αχλάδι: αυτοβελτίωση», «Coca Cola light: γνωρίζω τον συγγραφέα», «Σαγκρία: Αχιλλέας Κυριακίδης», «Bloody Mary: Παύλος Μάτεσις», «Βυσσινάδα: Το χαμένο κοινό της λογοτεχνίας». Όλα ξεκίνησαν βέβαια τον Ιούνιο του 2006 στην αρχή με… σκέτους χυμούς: «Βυσσινάδα», «Χυμός ροδάκινο» και «Χυμός πορτοκάλι».

Και τα δικά μου:
Το ΒΙΒΛΙΟΚΑΦΕ κερνάει ροφήματα και χυμούς για την ελληνική (και ξένη) βιβλιοπαραγωγή, ειδικά στον χώρο της πεζογραφίας· δίνει δηλαδή τροφή σε παρέες για γόνιμες συζητήσεις με τους επισκέπτες του μπλογκ.
Ξεκίνησα τον 9ο μ.Χ. αιώνα, όταν αποφάσισα να κρατήσω σημειώσεις για βιβλία που διάβαζα, με αποτέλεσμα να βγει η “Μυριόβιβλος” με καταγραφές μου για 280 συγγραφείς. Συνέχισα, όταν τελείωσα το λύκειο, με καρτέλες, όπου καταγράφω συστηματικά τα σχόλιά μου για βιβλία που διαβάζω από τότε, με αποτέλεσμα να διαθέτω πλέον έναν αρκετά μεγάλο αριθμό.
Τώρα πια, από τον Ιούνιο του 2006, (μαζί με την “Κάτια”, που λείπει τώρα στο εξωτερικό) κοινοποιώ στο ιστολόγιό μας τις παρατηρήσεις μου για βιβλία κυρίως της τρέχουσας ελληνικής πεζογραφίας, ενώ σκοπεύω να οργανώσω και αναδρομές σε κλασικά ελληνικά έργα, τα οποία δεν προβάλλονται στις εφημερίδες. Παράλληλα, δημοσιεύω τις σκέψεις μου για όσα απασχολούν τους Έλληνες αναγνώστες, από τα διαβάσματά τους ως την κριτική και από τη συγγραφική πράξη ως τη δημιουργική γραφή. Πετάω δηλαδή μποτίλιες στο πέλαγος…
Στόχος μου είναι το ΒΙΒΛΙΟΚΑΦΕ να αποτελέσει στέκι βιβλιόφιλων, οι οποίοι δεν έρχονται για να πιάσουν κουβεντούλα κομμωτηρίου, αλλά να συνομιλήσουν για το βιβλίο με όρους γόνιμου διαλόγου, με επιχειρήματα και απόψεις και όχι με ατάκες ή πυροτεχνήματα. Προσπαθώ να είμαι νηφάλιος στις εκτιμήσεις μου, να στηρίζω όσα λέω και περιμένω ανάλογη διάθεση. Στο ΒΙΒΛΙΟΚΑΦΕ δεν διασταυρώνονται πρόσωπα αλλά επιχειρήματα, και γι’ αυτό ο Πατριάρχης Φώτιος είναι οι απόψεις του και όχι αυτός που κρύβεται πίσω του, είτε είναι μοναχός στο Άγιο Όρος ή βιβλιόφιλος αναρχικός στα Εξάρχεια, καθηγητής Πανεπιστημίου ή μπογιατζής, δημοσιογράφος της κακιάς ώρας ή φιλήσυχος συνταξιούχος. Ως εκ τούτου, δεν πιστεύω στα βιβλιοφιλικά μπλογκς όπου συζητάνε προσωπικά θέματα σαν πρωινάδικα της ιστο-τηλεόρασης.
Τι κέρδισα από όλο αυτό το εγχείρημα; Μα φυσικά να συζητάω με ανθρώπους άλλης κουλτούρας και νοοτροπίας, ώστε να ξεφύγω από τον δικό μου αναγνωστικό μικρόκοσμο. Κέρδισα τη δυνατότητα να εκθέτω τη γνώμη μου και επομένως να τη σκέφτομαι διπλά, αλλά και να ακούω την απάντηση, την οποία πάντοτε προσπαθώ να κατανοήσω, συχνά συμφωνώντας και συχνά διαφωνώντας. Απεχθάνομαι τον δογματισμό, γιατί δείχνει μονομέρεια, απεχθάνομαι τις εμπειρικές κρίσεις, γιατί ενθρονίζουν την προσωπική γνώμη σε γενικευμένη αλήθεια. Γι’ αυτό, παράλληλα με τη πεζογραφία, προχωρώ σε αφανές διάβασμα, όπως θεωρία λογοτεχνίας, φιλοσοφία, ποίηση, ιστορία, κοινωνιολογία κ.τ.λ., ώστε να ενισχύσω τον αναγνωστικό μου εξοπλισμό και να είμαι πιο υποψιασμένος αναγνώστης.
Γενικά τα μπλογκς δίνουν φωνή στον αναγνώστη και μορφοποιούν τον ορίζοντα πρόσληψης της εποχής, πέρα από τις επώνυμες βιβλιοκριτικές. Γι’ αυτό τέτοιες συστηματικές προσπάθειες είναι ψηφίδες στην ιστορία της λογοτεχνίας και των ιδεών.

Χριστός Ανέστη!
Πατριάρχης Φώτιος

11.4.2007