Ας δούμε πειραματικά ποιους επιλέγουν οι εφημερίδες να γράψουν για την πεζογραφία. Ξεκινάμε ενδεικτικά από Τα Νέα:
-Μανόλης Πιμπλής (κριτικός λογοτεχνίας)
-Σοφία Νικολαΐδου (φιλόλογος-συγγραφέας)
-Μικέλα Χαρτουλάρη (δημοσιογράφος-κριτικός λογοτεχνίας)
-Πέτρος Τατσόπουλος (συγγραφέας)
-Μιχάλης Μιχαηλίδης (συγγραφέας)
-Τάσος Χατζητάτσης (οδοντίατρος-συγγραφέας)
-Βασίλης Πεσμαζόγλου (συγγραφέας)
-Λάκης Προγκίδης (εκδότης περιοδικού)
-Εύη Λαμπροπούλου (συγγραφέας)
-Τάκης Θεοδωρόπουλος (συγγραφέας)
-Φραγκίσκη Αμπατζοπούλου (καθηγήτρια Νεοελληνικής Φιλολογίας)
-Ευριπίδης Γαραντούδης (επίκουρος καθηγητής Νεοελ. Φιλολογίας)
-Δημοσθένης Κούρτοβικ (κριτικός λογοτεχνίας)
Πρώτες παρατηρήσεις:
Υπάρχει μια σταθερή ομάδα που έχει κύρος και κριτική σκέψη (ξεχωρίζω τη Χαρτουλάρη και τον Κούρτοβικ)
Καταθέτουν το όνομά τους αλλά κυρίως την κατάρτισή τους οι πανεπιστημιακοί (Αμπατζοπούλου και Γαραντούδης)
Υπάρχουν κάποιοι σταθεροί συντελεστές του χώρου που θεωρούνται έμπειροι (Τατσόπουλος, Πεσμαζόγλου, Προγκίδης, Θεοδωρόπουλος)
Τσοντάρουμε και δυο τρεις αυτοονομαζόμενους “κριτικούς”, συγγραφείς που πουλάνε αέρα γράφοντας κριτικές (ο Χατζητάστης όταν κρίνει έναν φιλολογικό τόμο για τον καθηγητή Π. Μουλλά, ο Μιχαηλίδης που γράφει την υπόθεση του Στόλεσεν και εσχάτως η Λαμπροπούλου, σχεδόν… συγγραφέας και καθόλου κριτικός)
Τελικά πώς συντίθεται η ομάδα των κριτικών μιας εφημερίδας και πότε επιτέλους θα μιλάνε οι ειδικοί και όχι οι αυτόκλητοι εμπειριστές;
-Μανόλης Πιμπλής (κριτικός λογοτεχνίας)
-Σοφία Νικολαΐδου (φιλόλογος-συγγραφέας)
-Μικέλα Χαρτουλάρη (δημοσιογράφος-κριτικός λογοτεχνίας)
-Πέτρος Τατσόπουλος (συγγραφέας)
-Μιχάλης Μιχαηλίδης (συγγραφέας)
-Τάσος Χατζητάτσης (οδοντίατρος-συγγραφέας)
-Βασίλης Πεσμαζόγλου (συγγραφέας)
-Λάκης Προγκίδης (εκδότης περιοδικού)
-Εύη Λαμπροπούλου (συγγραφέας)
-Τάκης Θεοδωρόπουλος (συγγραφέας)
-Φραγκίσκη Αμπατζοπούλου (καθηγήτρια Νεοελληνικής Φιλολογίας)
-Ευριπίδης Γαραντούδης (επίκουρος καθηγητής Νεοελ. Φιλολογίας)
-Δημοσθένης Κούρτοβικ (κριτικός λογοτεχνίας)
Πρώτες παρατηρήσεις:
Υπάρχει μια σταθερή ομάδα που έχει κύρος και κριτική σκέψη (ξεχωρίζω τη Χαρτουλάρη και τον Κούρτοβικ)
Καταθέτουν το όνομά τους αλλά κυρίως την κατάρτισή τους οι πανεπιστημιακοί (Αμπατζοπούλου και Γαραντούδης)
Υπάρχουν κάποιοι σταθεροί συντελεστές του χώρου που θεωρούνται έμπειροι (Τατσόπουλος, Πεσμαζόγλου, Προγκίδης, Θεοδωρόπουλος)
Τσοντάρουμε και δυο τρεις αυτοονομαζόμενους “κριτικούς”, συγγραφείς που πουλάνε αέρα γράφοντας κριτικές (ο Χατζητάστης όταν κρίνει έναν φιλολογικό τόμο για τον καθηγητή Π. Μουλλά, ο Μιχαηλίδης που γράφει την υπόθεση του Στόλεσεν και εσχάτως η Λαμπροπούλου, σχεδόν… συγγραφέας και καθόλου κριτικός)
Τελικά πώς συντίθεται η ομάδα των κριτικών μιας εφημερίδας και πότε επιτέλους θα μιλάνε οι ειδικοί και όχι οι αυτόκλητοι εμπειριστές;
Πατριάρχης Φώτιος
22.07.2006
1 comment:
Αγαπητέ Διόδωρε, εεεπ συγγνώμην, Φώτιε, δίκιο έχεις γι αυτα που γράφεις. Οι κριτικοί λογοτεχνίας είναι μια "κλίκα" που χρηματίζεται κανονικά και ξημεροβραδιάζεται εις τα γραφεία των εκδοτών -βλέπε Τατσόπουλος, Κέδρος, Λαμπρολούλου (εαν από σχεδόν, γίνει και εντελώς συγγραφέας,γιατί κανείς δεν κατάφερε να τελειώσέι παρά μερικές σελίδες (όσο και να βροντοφωνάζει ο Π.Τατσόπουλος όπου βρεθεί κι όπου σταθει Λαμπροπούλου και Λαμπροπούλου, τότε, ίσως, κάποια μέρα γίνει και βιβλιοκριτικός, αλλά μέχρι τότε θα έχει πάρει σύνταξη, γιατί κοντεύει τα σαράντα, όπως άκουσα. Ο Κούρτοβικ, μπορεί να είναι εμπαθής, όχι όμως τόσο εμπαθής όσο η Τ. Δημητρούλια, ο Χατζηβασιλείου και ο Φαις, ο οποίος επιμελείται βιβλία που αργότερα...παρουσιάζει στη "Βιβλιοθήκη"! Ποία η σχέση μεταξύ χατζηβασιλείου και Κοτζιά; και γιατί παρουσιάζουν ίδια βιβλία με διαφορά ημερών; οποία σύμπτωσις, έτσι;Γενικώς προωθούνται κάτι ατάλαντοι νεαροί και νεαρές ενώ οι παλιοί καλοί λογοτέχνες έχουν σταματήσει προ πολλού να διαβάζουν τις κριτικές τους (αξίζει μόνο ο Μπουκάλας, η θεοδοσοπούλου, ο Παπασωτηρίου της Βραδυνής, Ο Πιμπλής και ο Κούρτοβικ, φοβάμαι. Και ο Βιστωνίτης, βεβαίως, βεβαίως.
Δεν αξίζει να ασχολείστε με τις κριτικές. Εαν γράφετε, μην τους δίνετε σημασία- είναι ή μιλημένες ή κακόβουλες. Το καινούργιο Διαβάζω έχει πολλή δουλειά ακόμα- κι ένα πλεονέκτημα: ακούγονται νέες φωνές, από τις οποίες κάποιες θα ξεχωρίσουν και κάποιες όχι. Η αυτοκρατορία των κριτικών παλαιάς κοπής, έληξε...Ούτε κι αυτό που ε΄΄ιπε προσφάτως ο Ζήρας είναι σωστό δηλ. να εμπιστευόμαστε μόνο τους κριτικούς που γνωρίζαμε μέχρι τώρα. Η λογοτεχνία δεν είναι πλυντήριο που πλένει μόνο με ...Σκιπ.
Μια χαρά είναι το μπλογκ σας, αγαπητά μου. Εύχομαι βίον μακρόν
η φίλη σας Στρίγγλα
Post a Comment