Δημήτρης Σίμος, “Σώσε με”

 Το ψυχολογικό θρίλερ έχει δόσεις αστυνομικού μυστηρίου, αλλά ξεχωρίζει για την ατμόσφαιρά του και την αναζήτηση εκ μέρους του αναγνώστη των ψυχικών κοιτασμάτων λάβας που κάποια στιγμή εκρήγνυνται…

Δημήτρης Σίμος “Σώσε με” εκδόσεις Μεταίχμιο 2020

Καλοκαιρινά αναγνώσματα = αστυνομικό, όταν το διάβασα είχαμε καλή μέρα σαν τη σημερινή. Έχω μπαφιάσει με αυτά αλλά συνεχίζω, ειδικά σαν θέλω να ξεχαστώ.

> Ο Δημήτρης Σίμος γεννήθηκε τον Δεκέμβριο του 1987. Απόφοιτος του Οικονομικού Πανεπιστημίου Αθηνών, ολοκλήρωσε τις μεταπτυχιακές σπουδές του στον τομέα των χρηματοοικονομικών το 2014, αποφασίζοντας παράλληλα να υπηρετήσει την αστυνομική λογοτεχνία. Φανατικός θαυμαστής της σχολής του Ζωρζ Σιμενόν, λατρεύει τον Ιζζό και δεν διστάζει να αναγνωρίσει το Μεσογειακό νουάρ ως το αγαπημένο του είδος αστυνομικής λογοτεχνίας. Για τα "Βατράχια", την πρώτη του συγγραφική δουλειά, έχει τιμηθεί με το πρώτο βραβείο του πανελλήνιου διαγωνισμού μυθιστορήματος Ασημένια Σελίδα. Το πρώτο του θεατρικό έργο "Το κόκκινο μελίσσι", ανέβηκε στη σκηνή του Θεάτρου Πόλη. Από τον Ιανουάριο του 2016 είναι ένα από τα νεότερα μέλη της Ελληνικής Λέσχης Συγγραφέων Αστυνομικής Λογοτεχνίας.

ΣΤΗΝ ΑΡΧΗ με χάλασε αφάνταστα η γλώσσα. Είδα αμηχανίες, περιττές λέξεις που χαλούσαν τον ρυθμό, αβέβαια πατήματα. Κι αυτό με συνόδευε για πολύ μεγάλο μέρος του έργου, παρόλο που σταδιακά είδα ότι ο νεαρός (συνομήλικός μου δηλαδή!) συγγραφέας δεν αδιαφορούσε για την έκφραση. Είναι η συνήθης προκατάληψη που έχω για τα αστυνομικά, ότι δηλαδή παραγκωνίζουν την αισθητική προς όφελος της ιστορίας, ήταν και η απειρία ή η αδυναμία του Σίμου να βρει εξαρχής το τέμπο του.

ΣΤΑΔΙΑΚΑ με κέρδισαν δυο τρία πράγματα που δεν πρέπει να περάσουν αδιάφορα. Απ’ τη μια, η πολυεστιακή αφήγηση, καθώς όλοι οι βασικοί πρωταγωνιστές παίρνουν τον λόγο και αφηγούνται κομμάτι κομμάτι το παζλ της υπόθεσης: οι δυο αδελφές, η Ράνια που λειτουργεί μια ταβέρνα στο χωριό, η Νικόλ, που είναι καλλιτέχνις στην Αθήνα, έπειτα η μάνα, που ήταν κάποτε δασκάλα στο ωδείο της Κομοτηνής, ο Ιάσονας ο γαμπρός της οικογένειας, που έχει παντρευτεί την Άλκηστη, η αστυνόμος Λουκίδη, που έχει θέματα με τον τζόγο… Η αστυνομική ιστορία ξεκινά όταν βρίσκεται ένα γυναικείο πτώμα, στο οποίο μετά θάνατον είχαν ξεριζώσει τους βολβούς των ματιών. Την Μαρία Καραχάλιου ακολουθεί η Ελένη Καχαρίδου και αργότερα η Γιώτα Μαρμάτη, όλες με τον ίδιο τρόπο δολοφονημένες και ξε-ματιασμένες. Σ’ αυτό όλο εξαφανίζεται η Άλκηστη, ενώ σε παράλληλη αφήγηση με το μακρινό 1998 μαθαίνουμε ότι δυο νεαρές Μουσουλμάνες της περιοχής εξαφανίστηκαν χωρίς ίχνη…

Ο ΣΙΜΟΣ δεν προχωρά γρήγορα την ιστορία. Σκόπιμα. Θέλει να δημιουργήσει ένα πέπλο μυστηρίου. Γιατί οι τρεις αδελφές, ειδικά οι μεγάλες, η Ράνια δηλαδή και η Νικόλ, βρίσκονταν και βρίσκονται σε μια άρρητη διαμάχη; Τι κρύβει η μητέρα, που πλέον υπνοβατεί; Ποιο ψυχικό τραύμα την οιστρηλατεί και δεν θυμάται τη Μαρμάτη, ενώ δούλευαν για ένα μεγάλο διάστημα στο ωδείο; Τι έχει μείνει από τη σχέση Ιάσονα και Νικόλ, που είχαν δεσμό πριν αυτός παντρευτεί τη μικρή αδελφή και πλέον πολλοί τον κατηγορούν ότι γκομενίζει; Ποιος ο ρόλος των τοπικών παραγόντων, όπως του Γιαβάση, που μεσολαβεί ανάμεσα στις δύο θρησκευτικές κοινότητες;

ΤΟ ΕΡΓΟ συστήνεται ως ψυχολογικό θρίλερ. Κι όντως η έρευνα για ένα μεγάλο διάστημα δεν ακολουθεί τα κλασικά πρότυπα της αλυσίδας των συλλογισμών. Αντίθετα, πλάθει χαρακτήρες και αφήνει σιωπές κι ερωτηματικά. Εστιάζει στις εντάσεις, που άλλοτε εκρήγνυνται κι άλλοτε όχι. Δεν σηκώνει το volume. Ούτε όμως αφήνει τον αναγνώστη να κοιμηθεί. Όσο το προχωρώ, νιώθω ότι υπάρχει μια εύθραυστη ισορροπία, που θα με κερδίσει ή θα με απογοητεύσει ανάλογα με τον χειρισμό του τέλους. Προς το παρόν ακροβατώ με αισιόδοξη αναγνωστική διάθεση…

ΤΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ επιταχύνονται και οι πολλαπλές οπτικές γωνίες εντείνουν το αποτέλεσμα. Η σύλληψη που δεν πείθει, οι αποκαλύψεις που δεν φτάνουν μέχρι την απόδοση ενοχής από τις αρχές, η εκδίκηση που έρχεται από το παρελθόν να ξεσκεπάσει ένα κύκλωμα παιδεραστίας αλλά και να δείξει ότι τα τραύματα, όσο κι αν κλείνουν εξωτερικά, μέσα αιμορραγούν και κάποια στιγμή θα οδηγήσουν στην αυτοδικία.

ΜΑΕΣΤΡΙΚΟ στο ξεδίπλωμά του το βιβλίο πείθει για το είδος που υπηρετεί, κλιμακώνει με πολλαπλά σκαλιά την ιστορία προς ένα ζοφερό κεφαλόσκαλο και αποζημιώνει τον αναγνώστη. Τα γλωσσικά λάθη όπως και τα λάθη στην αφηγηματική ακολουθία σβήνουν μέσα στο συνολικό αποτέλεσμα.

In2life, 16/12/2020 

Πάπισσα Ιωάννα