Βασίλης Δανέλλης, “Νεκρές ώρες”

Ένας serial killer και μια Ελλάδα που χαρτογραφείται στο σκοτάδι της. Αλλά κι ο επαγγελματίας δολοφόνος ψυχογραφείται μέσα στο κλίμα της δουλειάς αλλά και των προσωπικών του διαθέσεων.

Βασίλης Δανέλλης “Νεκρές ώρες” εκδόσεις Καστανιώτη -2017

Μια ιστορία αλήθειας και κλείνει το τραύμα (MC Yinka):

Ο νεαρός Βασίλης Δανέλλης τολμά και δοκιμάζει ποικίλα ύφη και είδη. Αν και μένει γενικά πιστός στην ευρύτερη αστυνομική λογοτεχνία. Ξεκίνησε μετά τα πρώτα του διηγήματα μ’ ένα αστυνομικό μυθιστόρημα με πρωταγωνιστή έναν πλανόδιο μουσικό, έναν closhard («Μαύρη μπίρα»). Συνέχισε μ’ ένα κοινωνικό μυθιστόρημα για τους απόκληρους της Αθήνας («Λιβάδια από ασφοδίλι»). Και κορύφωσε τη συγγραφική του πορεία με τον «Άνθρωπο στο τρένο», όπου η αλήθεια δηλώνεται πρισματικά, πολυπρισματικά μάλιστα, καθώς είναι δύσκολο να εξακριβωθεί, μάλλον δεν είναι μόνο θέμα οπτικών γωνιών.

Τα κακά τα κείμενα / Τη δική μου τη φθορά / Τα ψευτοπαλίκαρα (MC Yinka):

Τώρα επανέρχεται μ’ ένα noir μυθιστόρημα, στα χνάρια πολλών αμερικάνων ομόλογών του. Αλλά και με συγγένειες με τον σκοτσέζο Malcolm Mackay. Ο τελευταίος στο έργο του «Πώς ένας εκτελεστής λέει αντίο» (2016) παρουσιάζει έναν serial killer να μένει στο προσκήνιο με νύχια και με δόντια, καθώς έχει πλέον περάσει η γόνιμη ηλικία του. Το ίδιο θέμα απασχολεί και τον Έλληνα πεζογράφο. O αφηγητής ήρωάς του νιώθει τις δυνάμεις του να μην μπορούν πια ν’ αντέξουν το εξοντωτικό πρόγραμμα ενός κατά συρροήν πληρωμένου δολοφόνου.

Οι πρώτες σκηνές είναι μικρά διηγήματα προγραμματισμένων φόνων. Ο πρωταγωνιστής βρίσκει μετά από οργάνωση τρόπο να πλησιάσει σε ανύποπτη φάση τα θύματά του και να τα εκτελέσει εν ψυχρώ. Κοφτές φράσεις. Μικρές σκέψεις.  Γρήγορες κινήσεις. Σαν το βατράχι που κάθεται ακίνητο και σιωπηλό. Και ξαφνικά πηδά και με μια γλώσσα-αρπάγη καταβροχθίζει τ’ ανυποψίαστο έντομο. Το ύφος του Δανέλλη είναι ακριβές. Κατάλληλο για την ιστορία του, επαρκές για το κλίμα που θέλει να δημιουργήσει. Έτσι, η ατμόσφαιρα διαμορφώνεται ώστε να προσελκύσει τον αναγνώστη, αλλά καταρχάς δεν μένει μόνο εκεί.

            Μια γυναίκα, που βγαίνει τραυματισμένη από συμπλοκή και μένει προσωρινά στο σπίτι του, είναι ίσως η σταγόνα που ξεχείλισε το ποτήρι. Ο πρωταγωνιστής σκέφτεται ν’ αποσυρθεί. Αντιλαμβάνεται την αναγκαιότητα της «συνταξιοδότησής» του και ξαναδουλεύει στο μυαλό του το υπαρξιακό περιεχόμενο της ζωής.

            Τελικά, όμως, το τέλος είναι πιο συμβατικό απ’ ό,τι περίμενα. Έξυπνο βέβαια. Αλλά και κατώτερο των προσδοκιών. Αντί ο συγγραφέας να καλλιεργήσει το υπαρξιακό θέμα, το παραμερίζει. Και στην ουσία εστιάζει στην ίδια τη φύση του noir. Μένει δηλαδή μέσα στο σκληρό πλαίσιο του είδους και δεν το ανατρέπει.

Το μυαλό μου ν’ ανοίξει να δώσει τροφή στην πένα (MC Yinka):

Περίμενα κατά δήλωση του εξωφύλλου μια πιο εσωστρεφή ματιά. Ο serial killer πράγματι σκέφτεται τα πάντα γύρω του. Αλλά δεν είναι τόσο βαθύς ο προβληματισμός του για τον εαυτό του. Για τη ζωή και τη μοίρα. Για την ίδια τη δική του πορεία. Φτάνει μέχρι ενός σημείου, όχι επειδή αναθεώρησε τα πιστεύω του, αλλά επειδή προέκυψε μια στιγμιαία έξοδος. Κι εκεί μένει.

> Ο Βασίλης Δανέλλης γεννήθηκε στην Αθήνα το 1982, όπου μεγάλωσε και σπούδασε. Το 2006 το πέρασε στον παγωμένο βορρά της Αγγλίας, ολοκληρώνοντας τις μεταπτυχιακές σπουδές του, και από το 2009 ζει στην Κωνσταντινούπολη. Είναι δημοσιογράφος και έχει δουλέψει σε εφημερίδες, περιοδικά και στο ραδιόφωνο. Έχει γράψει διηγήματα για τη ραδιοφωνική εκπομπή "Κλέφτες & Αστυνόμοι στον 902" και τη συλλογή "Ελληνικά εγκλήματα 3" (Εκδόσεις Καστανιώτη, 2009). Είναι ιδρυτικό μέλος της Ε.Λ.Σ.Α.Λ. (Ελληνική Λέσχη Συγγραφέων Αστυνομικής Λογοτεχνίας) και μέλος της συντακτικής ομάδας της επιθεώρησης αστυνομικής λογοτεχνίας The Crimes and Letters Magazine (CLM). Από μικρός ταξίδευε συχνά στο Λος Άντζελες του Ελρόι, στη Νέα Υόρκη του Μπλοκ, στο Μέχικο Σίτι του Τάιμπο, στη Μασαλία του Ιζό, στη Βαρκελόνη του Μονταλμπάν και σε άλλες νουάρ πόλεις του κόσμου. Πάντα όμως πίστευε πως η Αθήνα είναι το ίδιο, αν όχι περισσότερο, σκοτεινή. Έχει γράψει επίσης διηγήματα για συλλογικούς τόμους και για το ραδιόφωνο. Η Μαύρη μπίρα έχει μεταφραστεί στα τουρκικά, ενώ διηγήματά του έχουν μεταφραστεί στα τουρκικά και τα σλοβενικά.

Πάπισσα Ιωάννα