Ισμήνη Καπάνταη, “Αστική οικία στο Χαλάνδρι”

Αστική ή μεγαλοαστική; Ακόμα κι αν η δολοφονημένη ξεκίνησε από πολύ χαμηλά, ήταν πλέον μια πλούσια Αθηναία. Κι εκεί κρύβεται όλο το παρασκήνιο συμφερόντων που οδήγησαν στον φόνο της.

Ισμήνη Καπάνταη “Αστική οικία στο Χαλάνδρι” εκδόσεις Ίκαρος -2017

Μια ιστορία αλήθειας και κλείνει το τραύμα (MC Yinka):

Η ενασχόληση με τις μεγαλοαστικές οικογένειες και την επιφανή ζωή τους δεν έχει τύχει λογοτεχνικής επεξεργασίας. Τουλάχιστον στην ελληνική πεζογραφία. Θυμόμαστε μετά από σκέψη το “Πάρτι γενεθλίων” (2007) του Καρνέζη που αναφέρεται στον Ωνάση και στην πολυτάραχη οικογένειά του. Επίσης τον “Βιογράφο” της Ελεάννας Βλαστού, που πάλι αναφέρεται σε μια πλούσια οικογένεια και τη βιογραφία την οποία ήθελε να γράψουν.

Τα κακά τα κείμενα / Τη δική μου τη φθορά / Τα ψευτοπαλίκαρα (MC Yinka):

Η Καπάνταη γράφει ένα αστυνομικό για να πολιορκήσει τον τρόπο ζωής μιας πλούσιας οικογένειας, των Αρναούτηδων. Ο θάνατος της ογδοντάχρονης γιαγιάς Ασπασίας βρίσκεται στην αφετηρία του μυθιστορήματος, αλλά εμφανώς αυτό είναι απλώς το τυράκι στη φάκα του αναγνώστη. Το μισό έργο, σκόπιμα, απλώνεται στα μέλη της οικογένειας, στις μικρές ιστορίες τους, τωρινές και παλιές, στα κίνητρα και τις επιδιώξεις τους.

Η Ασπασία παρουσιάζεται αποφασιστική, τολμηρή, μεθοδική, που κατάφερε με θέληση και αγώνα να πλουτίσει στήνοντας την εταιρία “Πλέξη”. Ακολουθεί η γιος της Αντρέας, μάλλον άβουλος και συνάμα βολικός. Κι έπειτα τα τέσσερα παιδιά του, η Μαρίλη, η Άσπα, ο Αντώνης και ο Ηλίας, με αυτήν ή με άλλη σειρά. Όλοι αγαπάνε τη γιαγιά αλλά κι όλοι νιώθουν την ασφυκτική παρουσία της που τους πνίγει. Όλοι ζουν στα πλούτη, αλλά συνάμα έχουν προσωπικές βλέψεις που δεν βολεύονται με την τωρινή κατάσταση. Ο πιο ύποπτος φαίνεται ο Αντώνης, που έχει μάλλον χρέη και θα ζητούσε από τη γιαγιά Ασπασία να τον ξελασπώσει.

Το δεύτερο μέρος επικεντρώνεται στην αστυνομική διαδικασία κι αποκτά πιο ερευνητικό χαρακτήρα. Ο αστυνόμος Χρήστου κι ο Πετρόπουλος κι η Θεοφίλου αναλαμβάνουν τις ανακρίσεις και τη διαλεύκανση του φόνου. Η έρευνα οδηγεί και στο ξεδίπλωμα κι άλλων πτυχών της σχέσης της γιαγιάς Ασπασίας με τα υπόλοιπα μέλη. Η εξολόθρευσή της βόλευε πολλούς. Οι σχέσεις αγάπης είναι και σχέσεις υποκρισίας, το χρήμα είναι μοχλός παράνομων πράξεων, το προσωπικό συμφέρον παραγκωνίζει την οικογενειακή ομαλότητα.

Το μυαλό μου ν’ ανοίξει να δώσει τροφή στην πένα (MC Yinka):

Το πόδι γέρνει τελικά στην αστυνομική ιστορία. Το άλλο μένει κάπως μετέωρο. Φόνοι στις μεγαλοαστικές τάξεις που προδίδουν τη σήψη των κύκλων τους. Για όποιον αρέσκεται σε τέτοιου είδους μυστήρια.

> Η Ισμήνη Β. Καπάνταη γεννήθηκε το 1939 στην Αθήνα. Παντρεύτηκε τον Βάσο Καπάνταη και έχει έναν γιο (τον συγγραφέα Δούκα Καπάνταη). Έργα της: "Επτά φορές το δαχτυλίδι", Εστία (1η έκδ. 1989, 7η 1997), "Απειρωτάν και Τούρκων", Εστία (1η έκδ. 1990, 8η 1999), Βραβείο Ουράνη της Ακαδημίας Αθηνών 1992, "Η ιστορία της Ιόλης", Εστία (1η έκδ. 1996, 4η 1997), "Πού πια καιρός", Εστία (1η έκδ. 1996, 4η 1997), "Στο κρυφό σχολειό" (παιδικό), Ποταμός 1997, "Ιωνία (Οι Έλληνες στην Μικρασία)", Αδάμ 1997, "Η Φλώρια των νερών", Καστανιώτη (1η έκδ. 1999, 6η 2000), "Το άλας της γης", Καστανιώτη 2002, "Εμείς έχουμε εμάς", Καστανιώτη 2007, "Κυνική ιστορία", Καστανιώτη 2008. Έχουν μεταφραστεί στο εξωτερικό: "Επτά φορές το δαχτυλίδι" ("Seven Times the Ring"), Εκδόσεις Πανεπιστημίου McGill, Montreal 1994, "Απειρωτάν και Τούρκων", εκδ. Ορφελίν, Βελιγράδι 1995. Διηγήματά της έχουν δημοσιευτεί σε εφημερίδες και περιοδικά· έχει γράψει επίσης κείμενα για τηλεοπτικά ντοκιμαντέρ. Τιμήθηκε με το Βραβείο Χριστιανικών Γραμμάτων (1990) και με το Βραβείο Ουράνη της Ακαδημίας Αθηνών (1992) για το μύθιστόρημα "Απειρωτάν και Τούρκων".

Πάπισσα Ιωάννα