Πιο σημαντικά κι από τη νίκη
ενάντια στη Ρωσία στο Euro 2012,
πιο σημαντικά κι από την πρόκριση στις 8 καλύτερες ομάδες της Ευρώπης, θεωρώ
δυο πράγματα που μπορούν να αποτελέσουν οδηγό για την κοινωνική και πολιτική
ζωή, οι οποίες σήμερα εξετάζονται.
Από τη μία, η δήλωση του Φερνάντο Σάντος που απαίτησε
σεβασμό για την Ελλάδα που γέννησε και δίδαξε πολιτισμό, δημοκρατία, αξίες και
εχθές έδειξε πως πεισμωμένη μπορεί να πετύχει κάτι παραπάνω από τη ρεμπεσκέδικη
εικόνα που δίνει συνεχώς. Κι ευτυχώς που το είπε ο Πορτογάλος προπονητής κι όχι
Έλληνας, ώστε να μην μιλήσει κανείς για εθνικισμό. Όχι φυσικά ότι παραγνωρίζω
τα λάθη-μας ως λαού, αλλά ο σεβασμός και η αξιοπρέπεια δεν πρέπει να μας λείπουν.
Από την άλλη, δυο δηλώσεις έδειξαν τι σημαίνει αλληλεγγύη
και ομαδικότητα. Ένας παίχτης μίλησε, μέσα στη χαρά της νίκης-πρόκρισης, για
την πίκρα του συναδέλφου-του Γιώργου Καραγκούνη που χάνει λόγω καρτών το
επόμενο παιχνίδι και το ρεκόρ των 121 συμμετοχών με την Εθνική. Μέσα στον
πανζουρλισμό της μέθης, ο έλληνας παίχτης σκέφτηκε τον συμπαίχτη-του. Μερικοί
άλλοι αφιέρωσαν τη νίκη στον άτυχο Αβραάμ Παπαδόπουλο, που λόγω τραυματισμού
χάνει αυτές τις στιγμές αποθέωσης. Πάλι, πάνω στο αποκορύφωμα της χαράς,
σκέφτηκαν αυτόν που λείπει και όχι τον εαυτό-τους.
Δυστυχώς, δεν είμαστε συνηθισμένοι με τέτοιες συμπεριφορές,
αλλά ας είναι ο αθλητισμός πρότυπο κοινωνικής στάσης και προοπτικής.
Κι όπως έγραψε η L’ Equipe «Η Ελλάδα παραμένει στη ζώνη
του… Euro».
Πατριάρχης
Φώτιος
No comments:
Post a Comment