Friday, October 28, 2011

Για ποιον κάνουμε παρέλαση;

            Η σημερινή μέρα είναι επέτειος μιας αντίστασης που χαρακτήρισε τη σύγχρονη ιστορία του τόπου. Και φυσικά οι ζώντες ξέρουν, είτε επειδή τα έζησαν είτε επειδή είναι ακόμα πολύ νωπά, πόσο το έπος της Αλβανίας και η αντίσταση δεν είναι μικρής σημασίας γεγονότα. Το πρόβλημα όμως είναι πλέον ότι τα έχουμε μετατρέψει, όπως πολλά, σε μουσειακό έκθεμα, σε ιστορικό απολίθωμα, σε φιλέορτη μέρα συγκίνησης αλλά όχι ζωής.
            Για ποιον κάνουμε παρέλαση; Για τους πολιτικούς ή για τους πεσόντες, για τους αγωνιστές ή για τους εορτοκάπηλους, για αυτούς που δημιούργησαν ιστορία πεθαίνοντας από τις σφαίρες και τα κρυοπαγήματα ή για τους σημερινούς επισήμους που απλώς παρακολουθούν την ιστορία να περνάει; Γι’ αυτούς που έγραψαν ιστορία ή γι’ αυτούς που τη διέγραψαν;
Η λέξη «προδότης» που ακούστηκε για τον Παπούλια, φυσικά υπερβολική και άστοχη, απλώς αποπροσανατολίζει τη συζήτηση περί της οργής που απευθύνεται στο πολιτικό σύστημα και σε όσους εκμεταλλεύονται τις επετείους για να δείξουν τον αντιηρωισμό-τους. Ο Παπούλιας και κάθε πολιτικός δεν είναι μόνο ο θεσμός, είναι και το πρόσωπο που θα μπορούσε να πάρει πρωτοβουλίες και δεν παίρνει, που θα μπορούσε να πείσει ότι συμμερίζεται τα προβλήματα και δεν εκνευρίζεται μόνο όταν η αγανάκτηση φτάνει στο πρόσωπό-του. Δεν μπορεί να κωφεύει με στωικότητα, ούτε να ακούει τα μέτρα και να δηλώνει ότι ο ελληνικός λαός τα αποδέχεται!
Επιπλέον, είναι πλέον έωλη η ασυλία για όσους πράγματι πολέμησαν είτε στην Κατοχή είτε στη διάρκεια της Δικτατορίας. Ζούμε τριάντα πέντε χρόνια τη γενιά του Πολυτεχνείου η οποία με τις δάφνες της αλλοτινής δόξας-τους καρπώνονται αέναα προνόμια και θέσεις στο απυρόβλητο. Αντίστοιχα, όσοι άλλοτε αγωνίστηκαν και τώρα συμβιβάζονται, όσοι άλλοτε πάλευαν και αντιστέκονταν και τώρα καρεκλοβολεύονται, πρέπει να αντιληφθούν ότι δεν μπορούν ες αεί να επαναπαύονται στις περγαμηνές του παρελθόντος.
Η παρέλαση δεν γίνεται για τους επίσημους, αν αυτοί απλώς απολαμβάνουν τη δόξα της θέσης-τους. Η σημερινή παρέλαση δεν γίνεται για την νυν ηγεσία, πολιτική, εκκλησιαστική, πνευματική, αν αυτή δεν παρελαύνει όλο το χρόνο με το κεφάλι ψηλά. Η παρέλαση γίνεται για να τιμηθεί η μέρα και ο αγώνας του ’40 και όχι για να κάνουν δηλώσεις οι εκλεγμένοι αλλά όχι εκλεκτοί.
Μόλις έφυγαν οι πολιτικοί, η παρέλαση έγινε, ασχέτως αν οι τηλεοπτικοί σταθμοί μιλούσαν για “περίεργη μέρα”. Ο λαός παρέλασε μπροστά στον λαό. Το “Όχι” δεν λέγεται επετειακά, δεν εκτοξεύθηκε την 28η Οκτωβρίου του 1940 και από τότε το βάλαμε στο συρτάρι μαζί με τη σημαία και το βγάζουμε μια-δυο φορές τον χρόνο. Το “Όχι” πρέπει να λέγεται σε κάθε προσκυνηματική πολιτική, σε κάθε μικροπολιτικό που ανεβαίνει πάνω στις πλάτες της Μνήμης για να αναδείξει το αχαμνό ηθικό-του δέμας.
Δεν αναφέρομαι προσωπικά στον Παπούλια, πράγμα που όπως προείπα αποπροσανατολίζει τη συζήτηση. Αυτό που εξάγεται ως μήνυμα από τη διακοπή της παρέλασης είναι πως ο λαός, ίσως και χωρίς χειραγώγηση, ζει τις επετείους και δεν τις αερίζει επετειακά κάθε 28η Οκτωβρίου και 25η Μαρτίου. Και ζω σημαίνει αγωνίζομαι.
Με τη λογική-μου είμαι ενάντια στη διακοπή της παρέλασης, αλλά με την καρδιά επικροτώ την αντίσταση. Και σ’ αυτόν τον τόπο η ιστορία γράφτηκε με την καρδιά.
Πατριάρχης Φώτιος

16 comments:

Κασσάνδρα Βρομύλη said...

Κατ' αρχάς θέλω να επικροτήσω τη συγκεκριμένη ανάρτηση, γιατί όσοι καλλιεργούν τη διάνοια -η λέξη "διανοούμενος" έχει καταντήσει συνώνυμη του άνοστου χαλβά- ΟΦΕΙΛΟΥΝ να έχουν πολιτική άποψη και παρεμβατική στάση απέναντι στην τρέχουσα επικαιρότητα.
Οι εθνικές επέτειοι είχαν καταντήσει "σημαίες κοσμοπολιτικής ευκαιρίας": Αποτελούσαν τις λαμέ τουαλέτες των πολιτικών: "Σήμερα φοράμε την 28η Οκτωβρίου, κοιτάξτε μας στην εξέδρα που λάμπουμε, δοξάστε μας!".Ακολουθούσαν δεκάρικοι, κοινότοποι λόγοι για να φανεί η μούρη μας, χαμόγελα, ευκαιρία για ανέξοδες υποσχέσεις. Για τον λαό ήταν μια ευκαιρία να εκδράμει στα χειμερινά θέρετρα ή να "αποδράσει" γενικώς, εκμεταλλευόμενος την αργία. Γιατί είχε αργία, δεν τον ένοιαζε. 'Αλλωστε, η προοδευτική γενιά του Πολυτεχνείου, δίδαξε στον ελληνικό λαό ότι οι επέτειοι είναι γραφικά πράγματα, που συγκινούν μόνο τους εθνικιστές.
Τώρα, όμως, που η γενιά του Πολυτεχνείου αποδεικνύεται όχι μόνο "αδειανό" αλλά λερό και βρομερό πουκάμισο, καθώς τα λεφτά τελείωσαν, έκατσε η χρυσόσκονη της δανεικής κατανάλωσης και το χρυσό θρονί της θέσης στο δημόσιο σκουριάζει "ο λαός πρέπει να σέβεται το νόημα και το μεγαλείο των εθνικών επετείων".
Διαφωνώ με την εν γένει πολιτική στάση του Μανόλη Γλέζου, όμως σέβομαι την ιστορία του και συμφωνώ με την ερμηνεία που δίνει στα σημερινά γεγονότα: Σήμερα τιμούμε τα ΟΧΙ και τους πολεμιστές τους ύστερα από πολλά χρόνια αφασίας.
Κασσάνδρα Βρομύλη

Johnny Panic said...

Προσωπικά δε με εκφράζουν ούτε οι βρισιές ούτε τ'αβγά,αλλά πολύ λιγότερο με εκφράζει αυτή η γελοία ιεροποίηση της παρέλασης και η άκριτη θεοποίηση των θεσμών.Οι δακρύβρεχτες,υποκριτικές αντιδράσεις της πλειονότητας των πολιτικών για την " απαράδεκτη ματαίωση της παρέλασης",φανερώνουν μια δουλοπρεπή προσκόλληση στον τύπο(και τι τύπο!),ωσάν μια ανόητη στρατολαγνική πομπή υπό τον ήχο κακόγουστων εμβατηρίων σε συνδυασμό με μια χούφτα υπερυψωμένες μαριονέτες να αποτελούν την ύψιστη ενσάρκωση της φιλοπατρίας! Οι θεσμοί στην Ελλάδα δεν είναι πυλώνες ούτε κίονες,είναι σαθρά δοκάρια για να κρεμάμε φανταχτερές γιρλάντες.Όσο για τον Παπούλια,φυσικά και στοχοποιήθηκε ως πρόσωπο,έλεος δηλαδή με ορισμένους,σαν κάτι καθυστερημένα χριστιανόπουλα κάνουν,που δεν σου επιτρέπουν να κακολογήσεις έναν ιερέα,διότι προσβάλλεις το...σχήμα!
Η μόστρα μη χαλάσει κι ας καίγεται ο κόσμος! Αηδία.

Πάπισσα Ιωάννα said...

Κασσάνδρα και Johnny,
άκουγα με περιέργεια τα κανάλια για να δω ποια προσέγγιση θα έχουν. Φυσικά η Επέτειος είναι πάνω από τα πρόσωπα, αλλά κάθε επέτειος επικαιροποιείται και παίρνει νόημα (όπως και η λογοτεχνία) ανάλογα με τις εποχές. Η αντίσταση πλέον δεν είναι πλέον στο πεδίο της μάχης (ελπίζω να μη δούμε κάτι τέτοιο) αλλά στο πεδίο του πολιτισμού, της διπλωματίας και της εθνικής υπερηφάνιας.
Και φυσικά πολιτισμός δεν είναι οι κίονες, τα έγγραφα του '21 ή οι φωτογραφίες του '40. Αυτά συντηρούν μια μνήμη που πρέπει να διοχετεύεται και να εκ-συγχρονίζεται, ώστε να διατηρήσουμε την εθνική-μας ταυτότητα.
Εκεί όλοι οι μεγαλόσχημοι πολιτικοί και δημοσιογράφοι νοιάζονται για το φαίνεσθαι αλλά αδιαφορούν για το είναι, ενδιαφέρονται για το αν τα κορίτσια φορούν μίνι αλλά όχι αν ξέρουν ιστορία, βλέπουν το καλό παντελόνι και το πουκάμισο αλλά δεν ενδιαφέρονται αν αυτό το παιδί έχει βιβλία ή έχει να φάει.
Πατριάρχης Φώτιος

Μάνος Κοντολέων said...

Μπράβο σου

Μάνος Κοντολέων said...
This comment has been removed by the author.
Πάπισσα Ιωάννα said...

Μάνο,
δεν καταλαβαίνω αν μιλάς ειρωνικά ή εννοείς ό,τι λες.
Θα ήθελα να ακούσω τη γνώμη-σου.
Πατριάρχης Φώτιος

Νώντας Τσίγκας said...

Φυσικά όλοι οι Ροβεσπιέροι, κι όλοι οι "τυραννοκτόνοι" κι όλοι οι μακελλάρηδες στο όνομα της λαϊκής κυριαρχίας, είχαν έτοιμα στο τσεπάκι τα επιχειρήματά τους και διαθέσιμα σε πρώτη ζήτηση.
Οι μαγκιόρες μούντζες, οι φλεγόμενες μπουκάλες κατά ανθρώπων, οι πυρές με τα βιβλία στις πλατείες, οι μπυραρίες του Μονάχου και οι δημοκρατίες της Βαϊμαρης στήθηκαν και ανδρώθηκαν κάτω απο το καθεστώς της
"λαϊκής αγανάκτησης" και της απωθημένης ματαίωσης (καταναλωτικών ονείρων;).
Όσοι επιχαίρετε για την απεμπόληση και στην πράξη κατάργηση των θεσμών (john panic, παρεμπιπτόντως η προσβολή κατά του προσώπου του Προέδρου της Δημοκρατίας διώκεται αυτεπαγγέλτως με εισαγγελική εντολή...)περιμένετε λίαν συντόμως τα επίχειρα.
Ο Έλληνας για μια ακόμα φορά αναζητά σε άλλους τα αίτια της κακοδαιμονίας του ("παλιά μου τέχνη κόσκινο και που να σε κρεμάσω"). Αυτά δυστυχώς βρίσκονται εντός του.
Κι έκεί πρώτα έπρεπε να κατευθυνθεί η ΔΙΚΑΙΑ οργή. (ΕΔΩ ΚΑΙ ΔΕΚΑΕΤΙΕΣ ΕΝΝΟΩ). Κι όχι σε μια εξέδρα "επισήμων" τάχα χωρίς υπόληψη αλλά που θα μπορούσε να περιέχει ΚΙ ΕΝΑΝ -ΑΡΚΕΙ- ανάπηρο του πολέμου του ΄40 καθηλωμένο σε αμαξίδιο κι αναγκασμένο να τρώει τη μουντζα απο ένα τσογλάνι του Λυκείου στη Λάρισα και οπουδήποτε αλλού!)
Πατριάρχα, προεξοφλώ πως σε ειρωνεύεται και μάλιστα θυμωμένος ο Μάνος Κοντολέων. Αν κάνω λάθος συγχωρέστε με κι οι δυό σας.
Καλή λευτεριά!

Νώντας Τσίγκας

Πάπισσα Ιωάννα said...

Νώντα,
το θέμα είνα πολύ λεπτό και εγώ προσωπικά δεν συμμερίζομαι ακρότητες, ούτε μιλάω για τον Πρόεδρο αυτόν καθαυτόν. Είπα και πριν ότι το ζήτημα δεν είναι αυτός και οι ύβρεις εναντίον-του (πράγμα καταδικαστέο), αλλά η εκδήλωση αντίδρασης, που συχνά -κακώς- παίρνει εξτρεμιστικές διαστάσεις.

Ας μιλήσω με όρους λογοτεχνίας. Όταν ο Σοφοκλής έγραφε την "Αντιγόνη" δεν ήθελε να απαξιώσει τον Νόμο και τους άρχοντες, που αποτελούσαν βασικό θεμέλιο της δημοκρατικής Αθήνας. Ήθελε όμως να δείξει, όπως εγώ το αντιλαμβάνομαι, ότι όταν υπάρχει αντίθεση μεταξύ του άγραφου και του γραπτού δικαίου, όταν οι ηθικοί κανόνες καταστρατηγούνται από τους νόμους, τότε ο πολίτης ζει μια τραγική στιγμή και πρέπει να πάρει μια γενναία απόφαση. Ο Κρέοντας δεν απαξιώνεται αλλά βιώνει κι αυτός την τραγικότητα των στιγμών, ενώ η Αντιγόνη πηγαίνει κόντρα στους νόμους εκτελώντας το χρέος στη συνείδησή-της.

Φυσικά, δεν μιλάμε για προπηλακισμούς, για χειροδικίες, για ακρότητες που δείχνουν ότι είμαστε ένα με το φαύλο πολιτικό σύστημα που λοιδορούμε. Μιλάμε για θραύση των τύπων, όταν αυτοί επικάθηνται της ουσίας, μιλάμε μόνο για αγανάκτηση που θα πιέσει τους πολιτικούς να αγανακτήσουν κι αυτοί.
Προσυπογράφω ότι πρώτα πρέπει να αγανακτήσουμε με τον βολεμένο εαυτό-μας. Προεκτείνω τη σκέψη-σου: δεν μιλάμε για αντίδραση σε ό,τι ξεβολεύει την καλοζωισμένη-μας ύπαρξη αλλά σε ό,τι χρησιμοποιεί τους νόμους και τις επετείους για να συντηρήσει την επιφάνεια. Αντιδρώ με παιδεία δεν σημαίνει ότι κάθομαι σπίτι-μου και στοχάζομαι αλλά ότι ειρηνικά δείχνω ότι πολίτης δεν είμαι κάθε τέσσερα χρόνια.
Με σεβασμό
Πατριάρχης Φώτιος

Johnny Panic said...

@Νώντας Τίγκας,

μπορεί να σας φανεί περίεργο,αλλά τα περισσότερα απ'όσα λέτε με βρίσκουν σύμφωνο.Η αγανάκτηση πρέπει πρωτίστως να στραφεί προς τον εαυτό μας,το χέρι που σήμερα μουτζώνει ορθάνοιχτο οφείλει να σκεφτεί τι είχε αρπάξει χθες συσπειρωμένο.Και πολύ φοβάμαι πως έχετε δίκιο όταν αναφέρεστε σε ματαίωση καταναλωτικών ονείρων.Δεν είναι λίγοι αυτοί που μισούν τους "κλέφτες" ακριβώς γιατί ζηλεύουν και ποθούν τη μέγιστη δυνατότητα να κλέψουν οι ίδιοι,κάτι σαν τον φτωχό που ονειρεύεται την πτώση του πλούσιου βασανισμένος από τον πόθο να καταλάβει τη θέση του,με τον ίδιο τρόπο που αυτός ο οποίος διαλύει με καταστροφική μανία ένα ακριβό αυτοκίνητο,ωθείται από την αδικαίωτη επιθυμία κατοχής ενός τέτοιου αυτοκινήτου κ.ο.κ. Όσο για τον Πρόεδρο,πρώτον,δεν επικρότησα τις ύβρεις και δεύτερον,αυτά τα περί δίωξης που λέτε με αφήνουν αδιάφορο.Λες και ο νόμος...νομιμοποιείται από μόνος του,ούτε για θείο νόμο να μιλούσαμε! Τώρα σχετικά με τον θεσμό των μαθητικών παρελάσεων,ναι,είμαι άκρως αντίθετος και με τη λογική και με την καρδιά.Και όχι μόνο στη σημερινή συνθήκη.

Μάνος Κοντολέων said...

Ποτέ μου δεν έκρυψα τις ιδέες μου. Οι απόψεις μου είναι ολοφάνερες μέσα στα έργα μου -από το πρώτο έως και το τελευταίο. Μέσα σε κάθε γραμμή που έχω δημοσιοποιήσει και σε κάθε φράση που έχω πει.
Κι όμως βλέπω ανθρώπους που ξέρω πως εκτιμούν και αγαπούν το έργο μου κι εμένα προσωπικά, άλλοτε να μην είναι σίγουροι με ποιο τρόπο χρησιμοποίησα μια απλή λέξη κι άλλοτε πάλι να προεξοφλούν τα συναισθήματά μου.
Λοιπόν, εγώ -ως "Ανίσχυρος άγγελος"- το ξαναγράφω: Μπράβο!
Και για να βοηθήσω στην κατανόηση των προθέσεών μου, προσθέτω -πάντα ως "Ανίσχυρος άγγελος"- και μια ακόμα λεξη: Ευθύνη.

Πάπισσα Ιωάννα said...

Μάνο,
καταλαβαίνω τον τρόπο του συγγραφέα που θέλει να μιλάει με το έργο-του και τα γραφτά-του. Δυστυχώς δεν έχω διαβασει τον "Ανίσχυρο άγγελο" και απ' ό,τι είδα στις κριτικές δεν μπόρεσα να ξεκαθαρίσω πού ακριβώς κείσαι. Δεν θέλω όμως να σου ζητήσω να το κάνεις, αφού πιστεύω πως ο συγγραφέας λιγότερο πρέπει να μιλάει και περισσότερο να εκφράζεται με τα κείμενά-του.

Με παρακίνησαν τα λόγια της Κασσάνδρας και είδα χθες βράδυ τον Γλέζο στο δελτίο του MEGA. Ο πραγματικός αγωνιστής δεν απαξιώνει τους θεσμούς και τα πρόσωπα, αλλά τα βάζει κάτω από τις ιστορικές μνήμες και τα εθνικά ορόσημα.
Πατριάρχης Φώτιος

Μάνος Κοντολέων said...

Αγαπητέ Φώτιε,
Εκεί που είναι η ευθύνη, εκεί πάντα είμαι και ως συγγραφέας και ως πολίτης. Πιστεύω πως δεν είναι αναγκαίο να έχει διαβάσει κανείς όλα μου τα βιβλία, για να γνωρίζει τις απόψεις μου. Και αν χρησιμοποίησα τον τίτλο του τελευταίου μου μυθιστορήματος, το έκανα όχι για να το προβάλω, αλλά για να υπενθυμίσω πως αυτά που σήμερα ζούμε, έχουν πολύ πιο πριν αρχίσει.
Μα για να μη σε κρατώ περισσότερο σε... αγωνία (ελπίζω να πιάνεις το χιούμορ μου στο σημείο αυτό) περί της αποδοχής ή όχι των απόψεών σου, στο λέω ξεκάθαρα πως ότι πιο σωστό άκουσα είναι αυτά που είπε ο Μανώλης Γλέζος.
Ας στο γράψω, λοιπόν, ξανά αυτό το Μπράβο!

Δημήτρης Αλεξίου said...

Καλημέρα και καλή εβδομάδα,

Δεν το είδα με τα μάτια μου αλλά το άκουσα και αγαλλίασα. Μαθητές σε μηθητική παρέλαση, παρέλασαν με μαύρα περιβραχιόνια, ενώ σε κάποιες περιοχές με το παράγγελμα του διμοιρίτη έστρεψαν τα κεφάλια από την άλλη πλευρά από την πλευρά των επισήμων. Σαν είδηση με έκανε να σκεφτώ ότι είναι ίσως η πρώτη φορά που Έλληνες μαθητές βρήκαν το νόημα και τη δική τους θέση στο θεσμό της παρέλασης. Είναι η πρώτη φορά που αυτό που έκαναν δεν ήταν μία αγγαρεία θεσμοποιημένη αλλά μία με επίγνωση πολιτική πράξη σύμφωνη με το νόημα του "θεσμού". Και χαμογέλασα στη σκέψη ότι τα ιδεώδη, οι αρχές, οι πρόγονοι και οι καρδιές των ηρώων (ακόμα και των εν ζωή στην εξέδρα των επισήμων) βρίσκονταν απέναντι, εκεί που στράφηκαν τα κεφάλια για πρώτη φορά με συνείδηση και υπερηφάνια. Νομίζω ότι φέτος διασώθηκε ο θεσμός της παρέλασης ηθικά και ιδεολογικά.

Υγιαίνετε

Johnny Panic said...

Εγώ πάλι,παρόλο που εξ αρχής υποστήριξα την κίνηση,είμαι επιφυλακτικός απέναντι στις θριαμβολογίες κι αυτό γιατί δεν συμμερίζομαι την συναισθηματική τάση αγιοποίησης της νέας γενιάς: "Τα παιδιά ξέρουν","τα παιδιά νιώθουν" κλπ. Ε λοιπόν,όσο θλιβερό κι είναι,πολλά παιδιά ούτε ξέρουν ούτε νιώθουν κι επομένως αυτό που χαιρετίζουμε ως δείγμα πολιτικής συνείδησης ενδεχομένως να μην είναι παρά μια αφασική ευθυγράμμιση με τη νέα μόδα.Αποστρέφουμε ομαδικώς τα πρόσωπα,άρα είμαστε μέσα στο "επαναστατικό κλίμα".Θα δείξει.

Πάπισσα Ιωάννα said...

Μάνο,
Ε υ χ α ρ ι σ τ ώ.
Πατριάρχης Φώτιος

Πάπισσα Ιωάννα said...

Δημήτρη,
συμφωνώ ότι η παρέλαση γενικά είναι πάρεργο και φέτος δόθηκε η ευκαιρία στα παιδιά να βρουν κίνητρο για να εκφράσουν τη δική-τους στάση απέναντι σε επετείους και στο Έθνος.
Ίσως έχει δίκιο και ο Johnny που μιλάει για συστοίχησή-τους στη μόδα. Λίγοι είναι συνειδητοποιημένοι (εδώ δεν είμαστε εμείς οι μεγάλοι!) και άλλοι βρήκαν ευκαιρία για άκοπη μαγκιά.
Ωστόσο, αυτό που εκπέμπεται είναι η μαζική, παλλαϊκή (που λένε οι παλιοί), πανηλικιακή αντίδραση, την οποία πρέπει οι κρατούντες να λάβουν σοβαρά υπόψη.
Πατριάρχης Φώτιος