11α γενέθλια

Όλα αλλάζουνε κι όλα τα ίδια μένουν.

Πριν από έντεκα χρόνια έκανα τον φάρο-μου πομπό αναγνώσεων. Τώρα αχνοφέγγει μόνο ένα φωσάκι στο ψηφιακό πέλαγος.

Γερνάω μαζί με το Βιβλιοκαφέ. Βλέπω τις ρωγμές, τα σκασίματα στους τοίχους, τα πετσικαρισμένα κουφώματα.

Είμαι ένας, είμαστε τρεις, ενίοτε γινόμαστε / γινόμασταν πέντε.

Όλα αλλάζουνε κι όλα τα ίδια μένουν.

Καιρό τώρα λέω να βγω στη σύνταξη. Εδώ και ένα-δυο χρόνια δεν το αποφασίζω. Ίσως πρέπει να δώσω όλον τον χώρο στη νέα γενιά. Σε μια ανεπαίσθητη διαδοχή.

Κι όντως καιρό τώρα, πολλά από όσα γράφω δεν είναι δικά-μου. Η υπογραφή “Πατριάρχης Φώτιος” είναι η ούγια σε μια εταιρεία που αλλάζει σταδιακά χέρια.

Είμαι εγώ και δεν είμαι.

Άλλωστε έπαιζα πάντα έναν ρόλο. Αυτό που στην εξωμπλογκική πραγματικότητα είμαι υποχωρεί και χάνεται μπροστά σε έναν αφοσιωμένο αναγνώστη.

Κι οι νέες γενιές που αναλαμβάνουν όλο και πιο δυναμικά τα ηνία, είναι κι αυτές ταγμένες στον ίδιο ρόλο.

Πολλοί με μίσησαν επειδή δεν ξέρουν ποιος είμαι. Πολλοί οργίστηκαν επειδή δεν έγραψα καλά λόγια για τα βιβλία-τους. Πολλοί αντίθετα μπήκαν στο καφενεδάκι-μου, επειδή έξω έχει πολύ ήλιο, πολλούς επαίνους, αδιάκριτες φιλοφρονήσεις, κολακείες, αλληλογλειψίματα, και δεν άντεξαν το πολύ το Κύριε ελέησον.

Εγώ πάντως κέρδισα πολλά. Διάβασα, σκέφτηκα, έφτιαξα μια συντροφιά που μίλησε πολύ για τα βιβλία.

Δεν ξέρω τι αλλαγές θα γίνουν στο Βιβλιοκαφέ, δεν ξέρω αν θα μας το πάρει ο δρόμος ή θα το γκρεμίσει ένας σεισμός.

Μένω στις αναμνήσεις-μου, ξαποσταίνω στα καλά βιβλία που διάβασα.

Χρόνια πολλά στην Anagnostria

και καλές σκέψεις σε όσους γράφουν και διαβάζουν.

Πατριάρχης Φώτιος