Saturday, January 03, 2015

Ο Σαχτούρης "συνομιλεί" με τον Ελύτη

 
Μια ενδιαφέρουσα ποιητική συνομιλία: ο Οδυσσέας Ελύτης του 1939 εξυμνεί το Αιγαίο και τον έρωτα κι ο Μίλτος Σαχτούρης του 1948 δίνει το μετα-πολεμικό στίγμα-του. 

I
Ο έρωτας
Το αρχιπέλαγος
Κι η πρώρα των αφρών του
Κι οι γλάροι των ονείρων του
Στο πιο ψηλό κατάρτι του ο ναύτης ανεμίζει
Ένα τραγούδι

Ο έρωτας
Το τραγούδι του
Κι οι ορίζοντες του ταξιδιού του
Κι η ηχώ της νοσταλγίας του
Στον πιο βρεμένο βράχο της η αρραβωνιαστικιά προσμένει
Ένα καράβι

Ο έρωτας
Το καράβι του
Κι η αμεριμνησία των μελτεμιών του
Κι ο φλόκος της ελπίδας του
Στον πιο ελαφρό κυματισμό του ένα νησί λικνίζει
Τον ερχομό.

(Οδυσσεάς Ελύτης, Προσανατολισμοί -1939) 

 
Εννέα χρόνια μετά έρχεται η απάντηση από τον Μίλτο Σαχτούρη, αφού έχει μεσολαβήσει ο πόλεμος, η άκρατη αισιοδοξία έχει κοσκινιστεί και έχει χάσει τη μαχητική ορμή-της:


Ο βυθός

Ένας ναύτης ψηλά
στα κάτασπρα ντυμένος
τρέχει μες στο φεγγάρι

Κι η κοπέλα απ’ τη γης
με τα κόκκινα μάτια
λέει ένα τραγούδι
που δε φτάνει ώς το ναύτη 

Φτάνει ώς το λιμάνι
φτάνει ώς το καράβι
φτάνει ώς τα κατάρτια 

Μα δε φτάνει ψηλά στο φεγγάρι 

(Μίλτος Σαχτούρης, Παραλογαίς -1948)
 


Κάθε μέρα δημοσιεύουμε ένα ποίημα που το στέλνετε εσείς: sjuzet@hotmail.com.
Όχι δικό-σας. Στείλτε το ποίημα με όνομα ποιητή, ποιητική συλλογή και χρόνο δημοσίευσης.
Βρείτε το ποίημα που ταιριάζει στη διάθεσή-σας ή στους προβληματισμούς-σας
και μοιραστείτε-το μαζί-μας.
Πατριάρχης Φώτιος

5 comments:

anagnostria said...

Πολύ ωραία "συνομιλία". Ευχαριστούμε που την ανέδειξες. Βεβαίως η προτίμηση στον Ελύτη.

Νώντας Τσίγκας said...

Το μεσν ποιημα του Ελυτη συνοψίζεται στο "Ελπίδα -επιστροφή".
Του Σαχτουρη έχει μια γλυκειά θλιψη-τραγουδι για κάτι που απελπισμένα ποθουμε...

Και οι καταπληκτικες αντίστοιχες μελοποιήσεις:

H. ΑΝΔΡΙΟΠΟΥΛΟΣ https://www.youtube.com/watch?v=dnZ5H_dioJc

Μ. ΧΑΤΖΗΔΑΚΙΣ
https://www.youtube.com/watch?v=c-VV7sl-QtQ

Πάπισσα Ιωάννα said...

Anagnostria,
προτιμάμε τον Ελύτη,
γιατί θέλουμε να βλέπουμε τη ζωή αισιόδοξα και γαλανά.
Μερικές φορές η μεταπολεμική ποίηση εκφράζει ένα βαρύ φορτίο, που ίσως δεν μας ταιριάζει,
όσο και αν ζούμε ανάλογα διπολικές μέρες.
Π.Φ.

Πάπισσα Ιωάννα said...

Νώντα,
μήπως είσαι φιλόλογος και όχι γιατρός;
Π.Φ.

Νώντας Τσίγκας said...

χμμμ..
κι εσυ μήπως δεν είσαι εν τέλει "Πατριάρχης";