Ο Jean Paul Nozière ακούει … τη “Σιωπή των νεκρών”

Αστυνομική λογοτεχνία για το καλοκαίρι (2): Ο πλούσιος ευρωπαϊκός τρόπος ζωής και η φτωχή αφρικανική επικράτεια δοσμένα όχι σε μια ρεαλιστική φωτογραφική απεικόνιση της εξαθλίωσης αλλά σε μια έμμεση καταγγελία της εκμετάλλευσης. 

 

Γαλλικός με αλγερινό χαρμάνι:

Jean Paul Nozière

“Le Silence de morts”

Payot et Rivages

2006

“Η σιωπή των νεκρών”

μετ. Δ. Σιδηρόπουλος

εκδόσεις Πόλις

2012 

            Διαβάζοντας ένα βιβλίο με σασπένς, ξέρεις ότι θα εξασφαλίσεις μερικές ώρες ανεμελιάς, δημιουργικής αναμονής και πνευματικής προσήλωσης, καθώς το τι θα γίνει μετά είναι βασική παράμετρος αυτής ή όποιας άλλης αναγνωστικής απόλαυσης.

            Ο γάλλος μυθιστοριογράφος κέρδισε το Μεγάλο Βραβείο Νουάρ Μυθιστορήματος το 2007 γι’ αυτό το βιβλίο κι όλοι όσοι ασχολούνται με το είδος ξέρουν ότι η γαλλική σχολή στηρίζεται σε μια βαθιά παράδοση. Στήνει την υπόθεσή-του πάνω στην ανεξιχνίαστη αυτοκτονία ενός Άραβα και στο παράξενο ατύχημα μιας γιατρού, γεγονότα που οδηγούν στην έπαυλη του Πρέσβη. Εκεί αποκαλύπτονται οι σεξουαλικές προτιμήσεις του εν λόγω υπόπτου και το εμπόριο πυρηνικού υλικού.

            Θα έλεγα ότι είναι ένα βιβλίο που διαβάζεται αβίαστα, αλλά δεν λείπουν κενά ή ατέλειες στην πλοκή. Θα έλεγα ότι μπορεί να συνδυάζει δράση και μετρημένη αγωνία, αλλά συνάμα κλείνοντάς-το κανείς δεν είναι σίγουρο ότι θα το επεξεργαστεί περαιτέρω. Έχει ωστόσο κάνα-δυο σημεία που αξίζουν να προσεχτούν καθώς εμπλουτίζουν τέτοιου είδους κείμενα με λογοτεχνικές αρετές.

            Αφενός, το ξεκίνημα του έργου περιτριγυρίζει το βασικό πρόσωπο, τον Μπλου, που είναι συνταξιούχος αστυνόμος και χαίρει μικρής υπόληψης ανάμεσα στους συναδέλφους-του. Η αρχή του βιβλίου το βρίσκει σε ένα μπαρ όπου χορεύουν ταγκό, στο οποίο συχνάζει, καθώς μόνος, χωρίς γυναίκα, η οποία πέθανε, χωρίς παιδιά, τα οποία τον εγκατέλειψαν, χωρίς δουλειά, αφού έχει αφυπηρετήσει, βρίσκει εκεί παρηγοριά στους θαμώνες του τάνγκο-μπαρ. Στη συνέχεια του έργου συμβαδίζουν αστυνομική έρευνα και προσωπική απογοήτευση, παρακολουθήσεις και συζητήσεις με μάρτυρες παράλληλα με την ιστορία της Μωντ, τρελής αδελφής του Μπλου, και ενδιάμεσα η αφήγηση για τη Σέλμα που αγόραζε κοριτσάκια από φτωχές αλγερινές οικογένειες, για να τα φέρει στον Πρέσβη. Ανάμεσα στα καλογραμμένα κεφάλαια δράσης, ξεδιπλώνονται ιστορίες trafficking και προσωπικές στιγμές πόνου.

            Όπως ίσως φάνηκε, παράλληλα με το σώμα της κύριας υπόθεσης, που στηρίζεται στην έρευνα και στη διαλεύκανση δύο φόνων, αναδεικνύεται το θέμα του εύκολου άνομου πλουτισμού και της εμπορίας μικρών κοριτσιών που προορίζονται για τις ερωτικές ορέξεις ευδαιμονιστών πλουσίων. Ο πρώτος κόσμος απομυζεί τον τρίτο όχι μόνο σε πρώτες ύλες αλλά και σε ανθρώπινο δυναμικό το οποίο θεωρείται εύκολη λεία για εργασία, σεξ ή ό,τι άλλο κρίνουν οι άνθρωποι της τρυφηλής Ευρώπης.

[Πρώτη δημοσίευση στις 1/3/2013 στον ιστότοπο In2life. Φωτογραφικό υλικό αντλήθηκε από: occforeclosure.net,vintageholidays.co.uk, www.k-libre.fr, www.globalpost.com και www.allmakeupstyles.com]

Πατριάρχης Φώτιος