Θρησκευτικές διώξεις στη λογοτεχνία

Έτυχε μέσα στη χρονιά να διαβάσω δύο βιβλία που αναφέρονται σε διώξεις Χριστιανών από δύο σοσιαλιστικά καθεστώτα:

-        Μετίν Αρντιτί, “Η αδελφότητα των ιπτάμενων μοναχών”

-        Γκράχαμ Γκρην, “Η Δύναμις και η Δόξα”

               Τα έκανα λοιπόν ένα σετάκι και θα τα παρουσιάσω διαδοχικά τις επόμενες μέρες. 

             Και τότε σκέφτηκα ότι και το μυθιστόρημα του Λεονάρδο Παδούρα “Αιρετικοί”, που μόλις προηγήθηκε, αναφέρεται σε ανάλογες διώξεις, αν και οι Εβραίοι δεν διώκονται για τη θρησκεία τους, αλλά για τον πολιτισμό, τη ράτσα κ.ο.κ.

          Τελικά, η θρησκεία διχάζει τους ανθρώπους και δημιουργεί έριδες; Ή μήπως η θρησκεία του άλλου είναι κόκκινο πανί για λόγους ιδεολογικούς, εθνικιστικούς, πολιτισμικούς κ.ο.κ.; Με άλλα λόγια ίσως δεν φταίει η θρησκεία αλλά ο άλλος που τη φθονεί, δεν φταίει ο ήπια θρησκευόμενος αλλά όποιος επιβουλεύεται τα πιστεύω του άλλου. Θυμάμαι λ.χ. τον ήρωα του «Ιώβ» του Joseph Roth, που πίστευε στον Θεό με πραότητα και ψυχραιμία παρά τα όσα τον βρήκαν. Δεν έβλαψε ποτέ κανέναν.

          Από την άλλη, ολόκληρα καθεστώτα δίωξαν μέχρι θανάτου θρησκείες ολόκληρες: οι Ρωμαίοι τους Χριστιανούς, το Βυζαντινό κράτος τους αιρετικούς, η Καθολική Εκκλησία τους αλλόθρησκους ή τους Καθαρούς, ο Χίτλερ τους Εβραίους, τα Σοσιαλιστικά καθεστώτα τους Χριστιανούς, οι Άραβες παλιότερα και οι Ισλαμιστές σήμερα εναντίον των αλλοθρήσκων κ.ο.κ. Η εξουσία άλλοτε βρίσκει τη θρησκεία σύμμαχο κι άλλοτε θανάσιμο εχθρό…

Έγραψα πιο πολύ μια μικρή εισαγωγή στην δυάδα που σχηματίστηκε αλλά είμαι ανοικτός να ακούσω ανάλογα έργα που έχετε στον νου-σας. Άλλα κείμενα με θρησκευτικές διώξεις ξέρει κανείς; Οέο.

[Οι δύο εικόνες ελήφθησαν από το www.independent.co.uk και το atheistcamel.blogspot.com αντίστοιχα]

Πατριάρχης Φώτιος