Wednesday, March 04, 2015

Ημερολόγιο καταστρώματος:

Συγγραφείς και κείμενα …χωρίς προβολείς

          Ήθελα να ’ξερα τι με παρακινεί να διαβάσω έργα για τα οποία δεν έχω ακούσει ή διαβάσει κάτι συγκεκριμένο; Κι αν η κριτική, τον μέσο όρο της οποία εμπιστεύομαι, ή οι συν-ιστολόγοι δεν τα προέβαλαν, τότε εγώ γιατί τα παίρνω; Τι με πιάνει λοιπόν μπροστά στον πάγκο ή στα ράφια του βιβλιοπωλείου κι αγοράζω βιβλία της ελληνικής παραγωγής που δεν ξέρω;
          Είναι μια αδηφάγα περιέργεια που με κάνει να θέλω να ανακαλύψω πράγματα που δεν έχουν ακόμα ανακαλυφθεί;
          Είναι το εξώφυλλο και το οπισθόφυλλο που μου κάνουν κλικ και με ωθούν στο να διαβάσω το βιβλίο;
Είναι επειδή είχα ξαναδεί κάτι από τον ίδιο συγγραφέα κι ήθελα να ελέγξω την ορθότητα ή την διάψευση της πρώτης γνώμης-μου;
Είναι επειδή κάτι αδιόρατο, σχεδόν μοιραίο, με παρακίνησε να σηκώσω στα χέρια-μου το βιβλίο κι έπειτα να κλαίω τα λεφτά-μου ή να επιβραβεύω την τύχη-μου;
Είναι…         ;
Γενικότερα, τι είναι αυτό που μας κάνει να παίρνουμε ένα βιβλίο;

Ό,τι και να ’ναι, μια σειρά από ελληνικά πεζογραφήματα πέρασαν από τα χέρια και τα μάτια-μου και, για δεύτερη φορά, επιχειρώ ένα δεκαπενθήμερο αφανών συγγραφέων, ή τουλάχιστον συγγραφέων που δεν ακούστηκαν τόσο. Δεν ήμουν καθόλου επιεικής μ’ αυτούς. Δεν είπα προκαταβολικά μέσα-μου να τους δω κατ’ ανάγκη πιο γενναιόδωρα, αλλά τα κείμενά-τους (όπως σωστά έγραψε ένας θαμώνας του Βιβλιοκαφέ) πρέπει να κριθούν ως βιβλία που πρέπει ή όχι να απασχολήσουν μελλοντικούς αναγνώστες.
Θα αρχίσω λοιπόν να εξιστορώ τις αναγνώσεις-μου. Σαν ημερολόγιο καταστρώματος…
 
(Οι εικόνες είναι αντλημένες από: www.bbc.com και www.public.navy.mil)
Πατριάρχης Φώτιος

7 comments:

Rosa Mund said...

Στο παρελθόν το έκανα συστηματικά κι εγώ. Αγόραζα τα βιβλία μ' ένα κλικ που μου έκανε ο τίτλος ή το οπισθόφυλλο, χωρίς άλλες πληροφορίες ή με ελάχιστες. Οπότε, σας καταλαβαίνω.
Μόνο που τώρα πια δεν ψήνομαι εύκολα.
Μόνο ποιητικές συλλογές μπορεί να πάρω έτσι, όπως το "Έσπασε" του Καναβούρη ξαφνικά χτες.

Για να είμαι δίκαιη όμως, έχω ανακαλύψει κάποιες φορές ενδιαφέροντες άσημους, όπως κι έχω απογοητευτεί οικτρά.

anagnostria said...

Το άκρως αντίθετο συμβαίνει με μένα. Ψάχνω και ξαναψάχνω αναζητώντας "το καλό βιβλίο", που δυστυχώς δεν το συναντώ συχνά. Νιώθω να με πιέζει ο χρόνος. Είναι τόσο σύντομη η ζωή. Αξίζει να τη σπαταλάμε σε πειραματισμούς;

Πάπισσα Ιωάννα said...

Rosa Mund,
το παράδοξο είναι ότι εγώ συνήθως βλέπω μέτρια πράγματα
και δεν πετάγομαι ενθουσιασμένος
για κάποιον κεραυνό
που ανακάλυψα εν αιθρία.
Μπορώ ωστόσο να θυμηθώ μερικά έργα που με εξέπληξαν θετικά έως πολύ θετικά:
- “Οι μύθοι” του Γιώργου Παναγή (Βιβλιοκαφέ, 16/12/2014)
- “Το τελευταίο καλοκαίρι της αθωότητας” της Νίκης Τρουλλινού (Βιβλιοκαφέ, 26/10/2014)
- “Η ζωή είναι ένα σύνολο από” του Πέτρου Βουνισέα (Βιβλιοκαφέ, 19/9/2014)
για να μείνω στο τελευταίο διάστημα.
Πατριάρχης Φώτιος

Πάπισσα Ιωάννα said...

Anagnostia,
θεωρητικά πιστεύω αυτό που κι εσύ λες:
δεν αξίζει να ψαχνόμαστε,
αλλά να διαβάζουμε στοχευμένα και επιλεκτικά,
να αναζητούμε το "καλό βιβλίο", ώστε να προλάβουμε να δούμε κορυφές που έχουν ήδη εγερθεί.
Γι' αυτό κοιτάζω τα μεγάλα ονόματα,
τα διακεκριμένα, τα βραβευμένα, τα κριτικά επαινεμένα.

Αλλά από την άλλη,
στην πράξη εξοκείλω συχνά σε νεαρούς ή αφανείς πεζογράφους
που θα μπορούσαν σε δέκα είκοσι χρόνια
να είναι αυτοί το μεγάλο όνομα,
τους οποίους θα διαβάζουν οι επόμενες γενιές.
Μεγαλείο εν τη γενέσει-του!
Πατριάρχης Φώτιος

Ρόζα said...

"Γι' αυτό κοιτάζω τα μεγάλα ονόματα, τα διακεκριμένα, τα βραβευμένα, τα κριτικά επαινεμένα."

Ρόζα, μη μιλήσεις, άστο καλύτερα, έχεις κι άλλες δουλειές, έχεις να πας και στην Τράπεζα. Άστο, άστο.

Πάπισσα Ιωάννα said...

Ρόζα,
έχεις την εντύπωση ότι θα σε παρακαλέσω, θα σε προκαλέσω να μιλήσεις;
Πήγαινε στη δουλειά-σου
κι άσε μας εμάς
να ασχολούμαστε με τα χαμηλά και τα υψηλά
κατά βούληση.
Π.Φ.

Anonymous said...

Τότε εκείνη αποφάσισε.............

Ρόζα.
Λούμπενμπουργκ.