Ημερολόγιο καταστρώματος:

Συγγραφείς και κείμενα …χωρίς προβολείς

          Ήθελα να ’ξερα τι με παρακινεί να διαβάσω έργα για τα οποία δεν έχω ακούσει ή διαβάσει κάτι συγκεκριμένο; Κι αν η κριτική, τον μέσο όρο της οποία εμπιστεύομαι, ή οι συν-ιστολόγοι δεν τα προέβαλαν, τότε εγώ γιατί τα παίρνω; Τι με πιάνει λοιπόν μπροστά στον πάγκο ή στα ράφια του βιβλιοπωλείου κι αγοράζω βιβλία της ελληνικής παραγωγής που δεν ξέρω;

          Είναι μια αδηφάγα περιέργεια που με κάνει να θέλω να ανακαλύψω πράγματα που δεν έχουν ακόμα ανακαλυφθεί;

          Είναι το εξώφυλλο και το οπισθόφυλλο που μου κάνουν κλικ και με ωθούν στο να διαβάσω το βιβλίο;

Είναι επειδή είχα ξαναδεί κάτι από τον ίδιο συγγραφέα κι ήθελα να ελέγξω την ορθότητα ή την διάψευση της πρώτης γνώμης-μου;

Είναι επειδή κάτι αδιόρατο, σχεδόν μοιραίο, με παρακίνησε να σηκώσω στα χέρια-μου το βιβλίο κι έπειτα να κλαίω τα λεφτά-μου ή να επιβραβεύω την τύχη-μου;

Είναι…         ;

Γενικότερα, τι είναι αυτό που μας κάνει να παίρνουμε ένα βιβλίο;

Ό,τι και να ’ναι, μια σειρά από ελληνικά πεζογραφήματα πέρασαν από τα χέρια και τα μάτια-μου και, για δεύτερη φορά, επιχειρώ ένα δεκαπενθήμερο αφανών συγγραφέων, ή τουλάχιστον συγγραφέων που δεν ακούστηκαν τόσο. Δεν ήμουν καθόλου επιεικής μ’ αυτούς. Δεν είπα προκαταβολικά μέσα-μου να τους δω κατ’ ανάγκη πιο γενναιόδωρα, αλλά τα κείμενά-τους (όπως σωστά έγραψε ένας θαμώνας του Βιβλιοκαφέ) πρέπει να κριθούν ως βιβλία που πρέπει ή όχι να απασχολήσουν μελλοντικούς αναγνώστες.

Θα αρχίσω λοιπόν να εξιστορώ τις αναγνώσεις-μου. Σαν ημερολόγιο καταστρώματος…

 

(Οι εικόνες είναι αντλημένες από: www.bbc.com και www.public.navy.mil)

Πατριάρχης Φώτιος