Το μουσικό ήθος του Αντώνη Βαρδή

Ακούω ξανά μερικά αγαπημένα τραγούδια του Αντώνη Βαρδή, που έφυγε άωρα χθες το πρωί. Αναγνωρίζω πάλι ένα μουσικό ήθος, που διακρίνει τα τραγούδια-του, έναν σπάνιο συγκερασμό μουσικής και στίχων. Αναγνωρίζω μια ελαφρά θλιμμένη φωνή, ακόμα και στα εύθυμα τραγούδια-του, μια φωνή που πηγαίνει κατευθείαν στην καρδιά.

 

            Ρώτησα τις προάλλες ένα κορίτσι 18 χρονών αν ήξερε τον Βαρδή και με έκπληξή-μου μου απάντησε ότι είναι ένας από τους αγαπημένους της παρέας-της. Και δεν μιλάμε για κορίτσι υψηλής κουλτούρας ή κλασικών ακουσμάτων. Αυτή η διαχρονικότητα που ελπίζω να συνεχιστεί στηρίζεται στο ροκ που εμφιλοχωρεί στις μπαλάντες-του και στη γλυκύτητα που τρυπώνει ακόμα και στα σκληρά-του τραγούδια. Τραγούδια όπως το “Θα εκραγώ” εκφράζουν μια στοχαστική οργή, ενώ κομμάτια όπως το “Είσαι το τσιγάρο που κρατώ” δείχνουν έναν πρωτότυπο ερωτισμό.

            Στην αποδημία-του όμως εγώ αναρτώ το “Δε θα με ξεχάσεις”, που μιλάει εκ μέρους-του από εκεί πάνω σε μας.

 

http://youtu.be/uB73JzIKr-Q 

Δεν θα σε ξεχάσουμε!

Πατριάρχης Φώτιος