Friday, June 21, 2013

7 χρόνια ΒΙΒΛΙΟΚΑΦΕ

Ώρες μπροστά στον υπολογιστή, ακόμα περισσότερες πάνω από μια τυπωμένη σελίδα, εγώ ο ναρκομανής του βιβλίου, ο junkie της λογοτεχνίας. Σήμερα κλείνουν επτά χρόνια από τότε που συνελήφθη η ιδέα ενός ιστολογίου, (όπως μερικά άλλα που υπήρχαν την εποχή εκείνη), το οποίο θα είχε βασικό-του άξονα το βιβλίο. Το Βιβλιοκαφέ, λοιπόν, μετά από πρόταση της “Κάτιας” (την ευχαριστώ όπου κι αν βρίσκεται!) στήθηκε, πριν από επτά χρόνια (2006) σαν σήμερα, με πρόχειρα υλικά: έναν υπολογιστή, μια βιβλιοθήκη, πολλά τραπέζια και καφέδες, μπόλικη διάθεση για διάβασμα και άλλη τόση για συζήτηση γύρω από τη λογοτεχνία.
            Τέτοια μέρα γιορτάζω. Μα αντί για ευχές, οι οποίες βέβαια δεν είναι περιττές, πάντα ζητώ την ειλικρινή γνώμη όσων περνοδιαβαίνουν την πόρτα του καφενείου-μου και σιγοπίνουν τον καφέ-τους παρέα μ’ ένα βιβλίο και δυο τρεις άλλους που ξεφυλλίζουν κι αυτοί το δικό-τους.
            Επομένως, δεν με παραξένεψε η παρακάτω επιστολή, η οποία ήλθε να ταρακουνήσει τον φιλήσυχο βίο-μου. Την παραθέτω, επειδή είμαι σίγουρος ότι εκφράζει πολλούς, και περιμένω επιπλέον σχόλια:
 

Φίλε Φώτη,

        Το τι έχεις πετύχει και τι όχι στην μπαστακωμένη παρουσία σου στο ίντερνετ των βιβλίων, δε θα το κρίνω εγώ. Ποσώς με νοιάζει δηλαδή. Δε θα μιλήσω για το αν έχεις δίκιο ή όχι στις παρουσιάσεις σου. Στα αποτέτοια μου. Δεν θα ασχοληθώ με το αν αδίκησες ή όχι τα βιβλία. Ούτε θα σχολιάσω το ξερό, εργαστηριακό ύφος σου. Από έναν μικροβιολόγο τι να περιμένει κανείς; Ποιήματα; Δε θα μιλήσω για το αν ζωντάνεψε ή όχι η κριτική-παρουσίαση βιβλίων από τον καφενέ σου. Θα σχολιάσω όμως περισσότερο κάτι που ενοχλεί εμένα αλλά και φαντάζομαι πολλούς άλλους αναγνώστες: τη ρημάδα την ανωνυμία σου.
        Καταρχάς, ρε μπαρκαρούτσο, πώς μπορώ να ’μπιστευθώ το ανώνυμο στέκι σου; Για να μπορέσω να μιλήσω και να συμφωνήσω με όσα λες, ή να διαφωνήσω, πρέπει να έχω απέναντί μου ένα πρόσωπο. Να λέω, ο Φώτης λ.χ. έχει δίκιο, αλλά μερικές φορές είναι απόλυτος. Ναι, μωρέ καραγκιόζη! Να λέω, είναι πολύ μεγάλος για να μπορεί να καταλάβει τη νέα γενιά ή είναι πολύ μικρός για ξέρει την ιστορία των γραμμάτων. Επειδή είναι άνδρας έχει τις προκαταλήψεις του, ο φαλλοκράτης. Ή επειδή είναι γυναίκα, αρνείται να δει την ανδρική πλευρά, η υστερικιά. Με σένα συναντώ ένα άψυχο μηχάνημα που απλώς τηλεγραφεί μηνύματα…
        Και πού ξέρω, ρε σαμουράι του γλυκού νερού, αν πίσω από τη μάσκα σου κρύβονται συμφέροντα; Μπορεί να ’σαι συγγραφέας που κατακεραυνώνεις τους ανταγωνιστές σου. Ναι, ρε χατζηαβάτη του ίντερνετ. Ή μπορεί να ’σαι εκδότης που προωθείς τα βιβλία των εκδόσεών σου με μια καλοστημένη μηχανή. Ή τέλος πάντων ένα τσιράκι που πληρώνεσαι για να διαφημίζεις ή να δυσφημείς κείμενα, συγγραφείς και επιλογές. Μίλα, ρε γελοίο υποκείμενο, είσαι κάτι τέτοιο;
        Και τίποτα απ’ όλα αυτά να μην ισχύει, η ψευδωνυμία σου δείχνει συγκαλυμμένη δειλία. Αν ήσουν υπεύθυνος για όσα πιστεύεις, να βγεις να πεις «Με λένε Ιγνάτιο Παπαρόλα και θεωρώ αυτό το βιβλίο γαμάτο ή το άλλο για χέσιμο». Τώρα το παίζεις ελεύθερος σκοπευτής που πυροβολείς πίσω από την πολεμίστρα σου, ρε μπουχέσα; Ένας μασκοφόρος Ζορρό που λεηλατείς το χώρο, χωρίς να μπορεί κανείς να σε σύρει σε μονομαχία και να σε ξεμπροστιάσει; Οι άντρες υπογράφουν περήφανα τη γνώμη τους και μιλάνε με πρόσωπο και σπαθί.
        Τώρα τελευταία, μια που μιλάμε ανοιχτά, κατάλαβα κι άλλο ένα πρόβλημα της ανωνυμίας σου. Δεν έχεις προσωπική ζωή. Οι άλλοι βιβλιόφιλοι μπλόγκερς λένε, ρε παιδί μου, διάβασα αυτό το βιβλίο σε μια εκδρομή στην Αίγινα και το συνδυάζω με την άνοιξη και την Καθαρά Δευτέρα. Άλλος λέει, ήμουν στο κρεβάτι του νοσοκομείου και το μυθιστόρημα της τάδε ρωσίδας συγγραφέως ήταν μια νότα αγαλλίασης στους πόνους μου. Χθες αγόρασα τρία βιβλία αλλά σήμερα από τα νεύρα μου έσχισα τη συλλογή διηγημάτων. Πριν από δυο μήνες πέταξα το βιβλίο στο κεφάλι του άντρα μου κι από τότε έχουν τσαλακωθεί μερικές σελίδες του… Εσύ, τίποτα. Ένας «επαγγελματίας» αναγνώστης, ένας απρόσωπος διαβαστής, ένας βιβλιοφάγος-ρομπότ. Δεν έχεις αίμα, σάρκα, ψυχή… Είσαι μια ψυχρή εγκυκλοπαίδεια που κουνάει το δάχτυλο… Ξέρω έναν καλό ψυχίατρο για την περίπτωσή σου, θα σου τον συστήσω.
        Πατριάρχη Φώτιε, ή όπως αλλιώς σε λένε στην πιάτσα, δεν μπορώ να συχνάζω σ’ ένα απρόσωπο καφέ. Θέλω ανθρώπινη παρουσία, θέλω ζωή, θέλω ζεμπεκιές. Θέλω νεύρο, θέλω να κλαίω, να ωρύομαι, να φωνάζω, ν’ ακούω καμιά μαλακία, ναι λέω καμιά μπαρούφα. Εσύ τίποτα. Σαν να μιλάω με τον παππού μου, που δεν θυμώνει ποτέ. Σαν να μιλάω στο θέατρο σκιών που δεν απαντά παρά με πρόγραμμα και μέτρο. Κι αν δεν ήμουν παρά ο άλλος σου εαυτός, θα άκουγες χειρότερα…
 
Λάβε τα μέτρα σου
Πατριάρχης Φώτιος
 

            Ο επιστολογράφος έχει δίκιο από τη δική-του πλευρά. Θέλει έναν άνθρωπο απέναντί-του και συναντά ένα τείχος. Δεν θέλει μόνο επιχειρήματα, θέλει βιώματα. Δεν θέλει σπουδαίες γνώμες, θέλει προσωπικές εμπειρίες. Δεν θέλει να μιλά για βιβλία, αλλά για αναγνώσεις. Προσωπικές, εφήμερες, υποκειμενικές, με κλάμα και με γέλιο. Περιμένει να συναντήσει έναν άνθρωπο που να δίνει χρώμα σε όσα λέει, να αλατίζει τις αναγνωστικές-του εμπειρίες με ανθρώπινο παλμό και αίμα.
            Εγώ δεν θα απαντήσω. Έχω πει και σε άλλες ανάλογες περιπτώσεις τη γνώμη-μου. Τώρα, βλέπω το δίκιο της άλλης πλευράς, αλλά συνάμα πιστεύω πόσο η άλλη λύση ζητά κουβέντα, που θα μπορούσε να κινείται γύρω από κάθε θέμα, και όχι διάλογο που να μιλά για τα βιβλία. Δεν θα συνεχίσω. Είναι μια στάση ζωής που τη σκέφτομαι συνεχώς κι, αν το κρίνω σκόπιμο, θα την αλλάξω στην πράξη. Προς το παρόν πιστεύω ότι περισσότερο από τις περιστασιακές συζητήσεις αξίζουν οι καταθέσεις που θα κριθούν σε ορίζοντα χρόνου από την Ιστορία. Προς το παρόν θέλω ο αναγνώστης του 2030 να βρίσκει στο Βιβλιοκαφέ μια κιβωτό βιβλιοπαρουσιάσεων, με άποψη επιχειρήματα, και όχι απλά likes ή dislikes και εφήμερες αναγνωστικές στάσεις.
            Θέλω να ευχηθώ μακροημέρευση στον Librofilo (librofilo.blogspot.com) που μέσα στον Μάιο έκλεισε κι αυτός τα επτά χρόνια βιβλιοφιλικής παρουσίας και στην κύπρια Αναγνώστρια (anagnostria.blogspot.com) που σαν σήμερα άνοιξε κι αυτή τα ιστολογικά-της φτερά.
Καλές αναγνώσεις σε μπλόγκερς και θαμώνες
Πατριάρχης Φώτιος
 
Η φωτογραφία κορυφής είναι παρμένη από το artistbychance.blogspot.com, η επόμενη από το funjojo.site50.net, ο πίνακας με τα βιβλία είναι του Vincent Van Gogh, ενώ η τελευταία φωτογραφία λήφθηκε από το angel.ge.

30 comments:

Sue G. said...

Λυπάμαι γι' αυτήν την απόφαση, Πατριάρχα, κι ελπίζω πως θα αναθεωρήσεις μετά την ξεκούραση του καλοκαιριού - χρειαζόμαστε όσες περισσότερες και διαφορετικές φωνές γίνεται να ακούγονται για την λογοτεχνία σ' αυτούς τους δύσκολους καιρούς που περνάμε. Καλές αναγνώσεις, εύχομαι,για το ενδιάμεσο, έστω κι αν είναι εκτός διαδικτύου.

Κατερίνα Μαλακατέ said...

Αν και ξεκάθαρα ανήκω στους μπλόγκερς που αναρτούν για τη συγκεκριμένη ανάγνωση και μάλλον το δικό μου λημέρι δεν θα μείνει ως κιβωτός γνώσης εις το διηνεκές, έχω να δηλώσω πως αυτά τα πράγματα είναι όπως τα νιώθει κανείς. Δεν υπάρχει σωστό ή λάθος. Οπότε Πατριάρχα μου, αν η ανωνυμία σας γοητεύει για λίγο ακόμα- ή και για πολύ- γιατί όχι. Εμείς στο κάτω κάτω έτσι σας γνωρίσαμε, Πατριάρχη, όχι σκέτο Φώτη...

Εύχομαι ολόψυχα να μακροημερεύσει - έτι περισσότερο- το Βιβλιοκαφέ. Κι ό,τι επιθυμείτε.

Υ.Γ. Κατάλαβα καλά, θα συνεχίσετε να ποστάρετε ανώνυμα, δεν σκοπεύετε να διακόψετε τη λειτουργία του blog, έτσι δεν είναι; Γιατί η αγαπητή Sue κάπως με μπέρδεψε...

Υ.Γ. 42 Αν όντως το κείμενο της επιστολής το γράψατε εσείς, μήπως να το ξανασκεφτείτε; Και στην τελική πόσα βιβλία σας είναι τσακισμένα γιατί πέσαν κατά λάθος στο κεφάλι της συμβίας σας, αυτό τουλάχιστον θα μας το πείτε;

Βιβή Γ. said...


Ελπίζω, πρώτα απ΄όλα, να είσαι καλά και, κατόπιν, να μην σταματήσεις να τροφοδοτείς την ήδη δεδομένη προσφορά σου στο βιβλίο, τουλάχιστον όχι για τους λόγους που αναφέρεις.

NYT Review of Books said...

Αγαπητέ Πατριάρχη, Χρόνια Πολλα!

Συνέχισε με το ενδιαφέρον μπλογκ σου. Μην πτοεισαι!

Η επιλογή της ανωνυμίας και του στυλ ειναι απολυτα σεβαστή. Ισως μάλιστα αυτό το συγκεκριμένο στυλ να κάνει μερικούς απο εμάς τακτικούς επισκέπτες του καφέ σου!

Πάπισσα Ιωάννα said...

Sue,
μην μπερδεύεις τον κόσμο: δεν είπα ότι θα σταματήσω να γράφω και να αναρτώ.
Θα συνεχίσω ανώνυμα, θα εξακολουθώ να διαβάζω όσο και αν έχω πολλά αντικίνητρα (θα τα πω σε επόμενη ανάρτηση).
Ευχαριστώ για τις ευχές.
Πατριάρχης Φώτιος

Πάπισσα Ιωάννα said...

Κατερίνα,
ευχαριστώ για τις ευχές, ευχαριστώ και για τη συνεργασία στην κοινή ανάρτηση που φτιάξαμε, ευχαριστώ που υπάρχεις με άλλου είδους φωνή.
Πατριάρχης Φώτιος

ΥΓ. Το κείμενο της επιστολής το έγραψα όντως εγώ. Είμαι άραγε διχασμένη προσωπικότητα; ή μήπως πολυδιαιρεμένη;

Πάπισσα Ιωάννα said...

Βιβή,
είμαι καλά. Εκτός αν δει κανείς το γενικό πλαίσιο και απογοητευτεί.
Ευχαριστώ για τις ευχές
Πατριάρχης Φώτιος

Πάπισσα Ιωάννα said...

NYTimes,
η ανωνυμία και το σασπένς μου δίνει -εκτός των άλλων-
και τη δυνατότητα να πλάθω τον διαδικτυακό εαυτό-μου όπως θέλω.
Άρα η γοητεία είναι πρώτιστα για μένα, που σκηνωθετώ το πρόσωπό-μου.
Σ' ευχαριστώ για την παρουσία στα τραπεζάκια-μου
Πατριάρχης Φώτιος

Librofilo said...

Ευχαριστώ για τις ευχές (εγώ το ξέχασα να "γιορτάσω",χα,χα) και ανταποδίδω.
Με μπερδεψε τελείως η Sue και διάβασα τρεις φορές το ποστ!!
Η επιστολή είναι καταπληκτική, το "Τσιφορικό" ύφος σου πάει!
What's in a name? λένε οι Αγγλοσάξωνες και είναι μάλλον σωστό.Τι θα ήταν διαφορετικό αν έβαζες (έβαζα) το πραγματικό σου όνομα; Θα έλεγε κάποιος, "αυτό το έγραψε ο Τραμπάκουλας, άρα είναι πιό έγκριτο;".Αυτή είναι η (επί χρόνια κατατεθειμένη) άποψή μου για το "ψευδοδίλημμα" του ψευδωνύμου (και ουχί ανωνυμίας). Ας μη ξεχνάμε ότι και το "Οδυσσέας Ελύτης" ψευδώνυμο ήταν. Σωστά; Καλές και πολλές αναγνώσεις εύχομαι!

Sue G. said...

Με συγχωρείς, Πατριάρχα, για την παρανόηση - προφανώς εστίασα στα αντικίνητρα που αισθάνθηκα πως έχεις και που θεώρησα πως είναι πιο δυνατά από τον προβληματισμό σου για την επωνυμία ή όχι του μπλογκ.

Καλή συνέχεια, λοιπόν, με όποιο όνομα κι αν επιλέξεις - όπως είπε και η Κατερίνα πιο πάνω, δεν υπάρχει σωστό ή λάθος. Είναι όπως τα νιώθει κανείς.

Πάπισσα Ιωάννα said...

Librofilo,
σ' ευχαριστώ, όπως έχω ξαναπεί για άλλους, που υπάρχεις ως άλλη φωνή, ως άλλος πόλος, ως άλλο ηχείο
για να ενισχύεται η λογοτεχνική ανάγνωση.
Ευχαριστώ και για τις ευχές
Πατριάρχης Φώτιος

Πάπισσα Ιωάννα said...

Sue,
δεν χρειάζεται να ζητάς συγγνώμη.
Το ότι λυπήθηκες που θα κλείναμε δείχνει την αγάπη-σου για το Βιβλικαφέ.
Μπορεί βέβαια να κλείσουμε ...για διακοπές, αλλά μην νομίζεις ότι θα γλιτώσετε από την πατριαρχική-μου ράβδο,
που όλους τους χτυπά κι όλους τους ευλογεί.
Πατριάρχης Φώτιος

anagnostria said...

Αγαπητέ Πατριάρχη, ευχαριστώ για τις ευχές που καθεχρονικά μου στέλλεις από το επετειακό σου post, μια και συμπτωματικά τα blog μας γεννήθηκαν την ίδια μέρα. Σου εύχομαι πολλές ακόμα επετείους, πολλά διαβάσματα, πολλούς προβληματισμούς.
Ομολογώ ότι κι εμένα για αρκετό καιρό με ενοχλούσε η ανωνυμία σου. Τώρα όχι πια. Ακόμα κι αν ήξερα το όνομά σου, ακόμα κι αν το όνομα αυτό ανήκει σε γνωστό πρόσωπο της λογοτεχνικής οικογένειας, δεν νομίζω ότι θα άλλαζε τίποτα στην εκτίμησή μου για ένα από τα ελάχιστα καθαρά βιβλιοφιλικά blog που δεν αναμιγνύουν στοιχεία της προσωπικής τους ζωής. Ενίοτε κι εγώ ενσπείρω ψήγματα προσωπικών στιγμών, κυρίως ως κατάθεση στη δική μου μνήμη παρά γιατί πιστεύω ότι μπορεί να ενδιαφέρουν άλλους.
Συνέχισε. Σε χρειαζόμαστε. Χρόνια πολλά.

Πάπισσα Ιωάννα said...

Anagnostria,
υποκλίνομαι στη σύνεση και στην ωριμότητά-σου.
Ευχαριστώ για τις ευχές
και συνυπογράφω ότι χρειαζόμαστε ο ένας τον άλλο, για να κρατάμε τεντωμένο το σκοινί
πάνω στο οποίο ακροβατεί η λογοτεχνία.
Καλό καλοκαίρι
Πατριάρχης Φώτιος

Anonymous said...

Μπορεί να μην ξέρουμε το όνομα σου αλλά σε γνωρίζουμε αρκετά από τα γραφτά σου, την επιχειρηματολογία σου, τη διαχείριση των συζητήσεων,και την μεγάλη σου αγάπη για τα βιβλία. Χάρη στις αναρτήσεις σε αυτό το blog και τις συζητήσεις με τους φίλους σου τα τελευταία χρόνια έχω γνωρίσει διαμαντάκια, έχουν ανοίξει οι ορίζοντες μου (όχι μονο αναγνωστικοί) και πιστεύω έχω γίνει λίγο καλύτερος άνθρωπος. Σ' ευχαριστώ. Καλη συνέχεια.
ηρώ

Πάπισσα Ιωάννα said...

Ηρώ,
μεγάλη κουβέντα να λες ότι χάρη σε μένα, ή μάλλον χάρη στα βιβλία, έχεις γίνει καλύτερος άνθρωπος.
Ταπεινά ευχαριστώ
Πατριάρχης Φώτιος

Anonymous said...

Πολλές καλές ευχές για το μπλογκ και για σας προσωπικά, Φώτιε.

Μου αρέσουν οι χαμηλοί σας τόνοι και το ότι είστε ανοικτός στην άλλη άποψη, με προδιαθέτει ευμενώς απέναντί σας.

Εύχομαι να μεγαλώνετε κι όμορφα να παλιώνετε, με βιβλία, περισσότερα βιβλία κι όλα εκείνα που γεμίζουν την ψυχή σας και τη ζωή σας.

Αφήνω το δωράκι μου:

https://www.youtube.com/watch?v=HGAmyrAaSKA

κ.κ.

Πάπισσα Ιωάννα said...

κ.κ.,
όποιος επικοινωνεί ουσιαστικά με το βιβλίο δεν μπορεί να είναι φανατικός. Οφείλει να αναγνωρίσει αλήθειες που δεν γνώριζε και οπτικές γωνίες που αγνοούσε. Το βιβλίο υπαγορεύει μια πολυπρισματική αλήθεια για κάθε θέμα
Ευχαριστώ για τις ευχές
Πατριάρχης Φώτιος

desperado said...

Χρόνια πολλά και από εμένα πατριάρχη!Μην πτοείσαι από τις οχλήσεις του κυρίου Χάιντ σου- όλοι έχουμε ένα μέσα μας- και συνέχισε να διαβάζεις και να παρουσιάζεις με τον δικό σου τρόπο.Το blog άλλωστε είναι κυρίως αυτοψυχανάλυση και εκτόνωση.Κανένας μας νομίζω δε θέλει να διαβάζει ιστολόγια με πανομοιότυπη προσέγγιση στο θέμα που επικεντρώνονται.Καλή συνέχεια!

Πάπισσα Ιωάννα said...

Desperado,
ωραία το λες: το μπλογκ είναι αυτοψυχανάλυση ή αυτογνωσία, όπως το λέω εγώ. Γράφω επειδή διαβάζω, διαβάζω επειδή σκέγτομαι, σκέφτομαι επειδή ψάχνω, πρώτιστα τον εαυτό-μου.
Ευχαριστώ για τις ευχές
Πατριάρχης Φώτιος

Θεοδώρα Βαγιώτη (Filoteo) said...

...ψάρωσα και δε θα 'πρεπε!Διότι ταιριάζει στην ιδιοσυγκρασία σας, πάτερ μου - γιατί για να γίνει κανείς Πατριάρχης, πρέπει να είναι και πατήρ - να μεταφέρετε ένα κείμενο μιας άλλης γλώσσας και ύφους, πιο "ανθρώπινης" αυτούσιας σε ανάρτησή σας, αλλά να την έχετε γράψει ο ίδιος;;; Εγώ συμπεραίνω ότι είστε ταλαντούχος, ίσως και διπλή προσωπικότητα, αλλά έχει το ενδιαφέρον του κι αυτό. Μακάρι να σας διαβάζουμε πιο συχνά έτσι, και η ανωνυμία μου είναι αδιάφορη (το θέμα της επιστολής εννοώ), τα στολίδια και τα τερτίπια της όμως τα απόλαυσα...Χρόνια πολλά, όσα εσείς θέλετε, δημιουργικά και λογοτεχνικά.

ΥΓ. Προσπαθώ να σας παρακολουθώ, πάτερ, όσο μπορώ. Η μπέμπα μου ποδοπάτησε τις προσωπικές μου ενασχολήσεις :)

Anonymous said...

Καλή συνέχεια. Έτσι, ή αλλιώς. Ουδεμία διαφορά έχει.
Και μακριά απ' το κακό. Ως δέκτης, ή ως πομπός. Το ίδιο είναι.
Κι ένα όμορφο καλοκαίρι. Ό,τι καιρό κι αν κάνει.

Ελ,Ελ

Πάπισσα Ιωάννα said...

Filoteo,
μ' άρεσε που έγραψα έτσι,
πειραματίστηκα σαν να ήμουν συγγραφέας
κι έπλασα για μια ακόμα φορά τον εαυτό-μου.
Σ' ευχαριστώ για τις ευχές-σου
και πάντα η μπέμπα-σου να είναι η προτεραιότητα απέναντι σε όλες τις ενασχολήσεις-σου
Πατριάρχης Φωτιος

Πάπισσα Ιωάννα said...

Ελ,Ελ,
ευχαριστώ για τις ευχές. Στο διάβασμα, στις αναρτήσεις, στον καιρό, όλα τα θέλει ο άνθρωπος για να διάγει τη ζωή-του.
Και φυσικά "μακριά από το κακό", αυτό που ελλοχεύει παντού και συχνά ξυπνά μέσα-μας.
Πατριάρχης Φώτιος

Κατερίνα Τοράκη said...

Πολύχρονο το ιστολόγιό σου, πολύχρονος και καλόχρονος κι εσύ Πατριάρχη Φώτιε. Ομολογώ πως η επιστολή στο ... Φώτη μου άρεσε. Έχω ένα πρόβλημα με την ανωνυμία γενικά, καταλαβαίνω πως είναι παιγνίδι για όποιον την επιλέγει, όμως αλήθεια στην όποια κριτική/αξιολόγηση/παρουσίαση ενός βιβλίου δεν υπάρχει κάποια σχέση/επικοινωνία/συνομιλία ανάμεσα στον κρίνοντα και στον αναγνώστη; Και στην περίπτωση αυτή, ο αναγνώστης βρίσκεται να συνομιλεί με κάτι σαν ... κούκλα ή ρομποτάκι; Τέλος πάντων, δεν είναι ακριβώς έτσι, κι εγώ όπως είπαν και "προλαλήσαντες" έχω ωφεληθεί από τις παρουσιάσεις σου. Κατά τ'αλλα, κάνε ό,τι σε φωτίσει ο Πατριάρχης Φώτιος, ένας όντως φωτισμένος άνθρωπος (υποθέτω δεν διάλεξες τυχαία το όνομα).
Καλή δύναμη λοιπόν και καλή συνέχεια.

Πάπισσα Ιωάννα said...

Κατερίνα,
ευχαριστώ για την παρουσία-σου στα τραπέζια του Βιβλιοκαφέ και για τις ειλικρινείς ευχές-σου.

Η αλήθεια είναι ότι δεν κατάλαβα τι εννοείς όταν λες "κάποια σχέση/επικοινωνία/συνομιλία ανάμεσα στον κρίνοντα και στον αναγνώστη". Αν εννοείς ότι ο αναγνώστης εμπιστεύεται τον Χ κριτικό/παρουσιαστή και γι' αυτό συνεχίζει να λαμβάνει υπόψη-του τις βιβλιοπροτάσεις-του, τότε σκέψου πώς αναπτύχθηκε αυτή η εμπιστοσύνη.
Αναπτύχθηκε από κριτική σε κριτική ασχέτως αν ο κριτής λεγόταν Κούρτοβικ ή Παπαρόλας. Στην αρχή και οι δύο ήταν άγνωστοι και "αναξιόπιστοι", σταδιακά ο πρώτος ξεχώρισε και απέκτησε κύρος. Κάπως έτσι κι εγώ, αν κάπως κέρδισα μια μικρή αναγνώριση, το κατάφερα εκ του μηδενός, χωρίς δηλαδή προσωπικές φιλίες ή αντιπάθειες, που υπήρχαν εκ των προτέρων.
Πατριάρχης Φώτιος

Κατερίνα Τοράκη said...

Δεν μπορώ να διαφωνήσω, όμως έτσι κι αλλιώς δεν βάζω απέναντι στην ανωνυμία τις προσωπικές φιλίες ή αντιπάθειες, εξάλλου, το ίδιο θα μπορούσε να συμβαίνει (και συμβαίνει θα έλεγα) και με τα ιστολόγια.
Μεγάλο το θέμα της ανωνυμίας, ας μην επεκταθώ.
Μεγάλο θέμα η κριτική και κυρίως οι κριτικοί, βιβλίων στην περίπτωσή μας. Ίσως θα ήταν μια καλή ευκαιρία να το κάνεις ξεχωριστό θέμα συζήτησης; ...

Πάπισσα Ιωάννα said...

Κατερίνα,
οποιαδήποτε προσωπική γνωριμία
ενέχει πάντα τον κίνδυνο της υποκειμενικότητας.
Για την κριτική έχω γράψει πολλές φορές. Αν έχεις όμως μια ολοκληρωμένη θέση, μπορείς να γράψεις στο μπλογκ-σου και να το συζητήσουμε από εκεί.
Ή, ακολουθώντας μια τακτική συνεργασιών που εφαρμόζω, να γράψεις κάτι, να το συζητήσουμε μέσω μέιλ και να αναρτήσουμε μια κοινή τοποθέτηση.
Να είσαι καλά.
Πατριάρχης Φώτιος

Ζήνα Λυσάνδρου said...

Χρόνια Πολλά, Πατριάρχη Φώτιε.

Έστω και καθυστερημένα σου στέλλω τις ευχές μου, γιατί λείπαμε στο εξωτερικό.

Εύχομαι να συνεχίσεις τις αναρτήσεις σου, έστω και ανώνυμες.

Πάπισσα Ιωάννα said...

Ζήνα,
ευχαριστώ.
Όσο η λογοτεχνία παρέχει γόνιμες συγκινήσεις, θα συνεχίσω.
Πατριάρχης Φώτιος