“Dolce Agonia” της Nancy Huston

Μιλούσαμε τις προάλλες για τη λογοτεχνία που εκτυλίσσεται γύρω από ένα τραπέζι και αναφερθήκαμε πιο αναλυτικά στους “Προσκεκλημένους” του Pierre Assouline και στο “Δείπνο” της Λίλας Κονομάρα. Η φίλη κ.κ. θυμήθηκε το έργο της Huston και προσφέρθηκε να γράψει ένα σημείωμα για να μας το παρουσιάσει. Ιδού: 

Καφές εισαγόμενος:

Huston Nancy

“Dolce Agonia”

2001

“Dolce Agonia”

μετ. Ε. Τσολακέλλη

εκδόσεις Άγρα

2005 

Ένα καλοκαίρι που είχα ξεμείνει από βιβλία, βρήκα την «Κρίσιμη καμπή» της Nancy Huston στο πρακτορείο εφημερίδων το νησιού, που παραθερίζαμε. Η υπόθεση στο οπισθόφυλλο έμοιαζε  με την ομώνυμη εξαιρετική ταινία (The turning point), που είχα δει παλιά. Σκέφτηκα λοιπόν να διαβάσω και το βιβλίο, που τελικά μοιάζει σε κάποιον βαθμό με την ταινία, αν και δεν φαίνεται πουθενά  ότι το σενάριο βασίζεται σ’ αυτό.  (Αργότερα διάβασα «Το αποτύπωμα του αγγέλου», που ενώ μου άφησε ωραία γεύση, εντούτοις, δε θυμάμαι πολλά πράγματα.) 

Ωστόσο, βρήκα πολύ ενδιαφέρον και ιδιαίτερα ευρηματικό το “Dolce Agonia”.

Η υπόθεση: Δώδεκα γνωστοί και φίλοι (και ένα μωρό) συγκεντρώνονται  στο τραπέζι για την Ημέρα των Ευχαριστιών, προσκεκλημένοι του οικοδεσπότη, που είναι βραβευμένος ποιητής και πρόσφατα χωρισμένος. Ανάμεσά τους είναι παλιές φιλενάδες του με τους άντρες τους και η νεαρότατη σύζυγος ενός φίλου του, μητέρα του νεογέννητου και εθισμένη στην κοκαΐνη. 

Γύρω από το τραπέζι συζητιούνται όσα τους απασχολούν, εκφράζονται απόψεις και διαφωνίες, λέγονται πολλές και σκληρές αλήθειες, υποκρύπτονται ζήλιες, μίση, απογοητεύσεις και όλων των ειδών τα συναισθήματα, όπως ακριβώς συμβαίνει ανάμεσα σε ανθρώπους που γνωρίζονται καλά. 

Κάποια στιγμή συνειδητοποιούν ότι έχουν αποκλειστεί από το χιόνι και είναι αδύνατο να φύγουν μέσα στη νύχτα. Αναγκάζονται λοιπόν να διανυκτερεύσουν στο σπίτι, όπου βολευτεί ο καθένας.

Καθώς κοιμούνται, μπερδεύονται τα όνειρά τους και ο ένας μπαίνει στο όνειρο του άλλου. 

Το εύρημα του βιβλίου, που το κάνει να ξεχωρίζει από άλλα με το ίδιο θέμα, είναι ότι υπάρχει ένας Παντεπόπτης-Θεός που παρακολουθεί και σχολιάζει τις ζωές των παρισταμένων, σαδιστικά ίσως, στο παρελθόν και, επιπλέον, μας κάνει γνωστές και τις συνθήκες θανάτου του καθενός τους στο μέλλον. 

Ακούγεται ίσως βαρύ, όμως το βιβλίο διαβάζεται ευχάριστα, δεν είναι καθόλου βαρετό  και κατά την ανάγνωσή του αναδεικνύονται όλες οι αφηγηματικές αρετές του,  η ευφυής σύλληψη, καθώς και η ψυχογράφηση των χαρακτήρων της Καναδής πεζογράφου, που, για την ιστορία, είναι σύζυγος του γνωστού φιλοσόφου Τοντόροφ.

κ.κ.

Ευχαριστώ την κ.κ. για την συνεισφορά-της σ’ αυτό το βιβλιοφιλικό δείπνο, όπου εγώ ως οικοδεσπότης δέχομαι ασμένως τη δική-της σπεσιαλιτέ να συνοδεύσει τα δικά-μου πιάτα.

[Δανείστηκα τις φωτογραφίες από τα: www.hdwallpapersdirectory.com, hannahyoshida.blogspot.com και htlcnewsletter.blogspot.com]

Πατριάρχης Φώτιος