Μαύρη λογοτεχνία: η λογοτεχνία που συνδέεται με τον θάνατο, τα φαντάσματα, τα νεκροταφεία, τα φονικά. Μια σκοτεινή πλευρά της ζωής αναδεικνύεται με μια υπόγεια αγάπη για το αλλόκοσμο.
“Το καράβι του θανάτου και άλλες ιστορίες”
εκδόσεις Τόπος
2009
Ο Δημοσθένης Βουτυράς έγραψε πάμπολλα είδη διηγημάτων, ενώ αυτά που περιλαμβάνονται στο ανά χείρας τομίδιο ανήκουν στη μαύρη λογοτεχνία. Αρέσκεται να αφηγείται σε σύντομα κειμενάκια μια ιδέα ζωής μεταξύ ξύπνιου και ύπνου, όπου όλα τα μακάβρια μπορεί να βγουν αληθινά. Κι έτσι οι ήρωές-του κινούνται σε νεκροταφεία ή σε έρημα μέση μέσα στη νύχτα, σε απόκρημνους γκρεμούς και σε απόμερα σπίτια. Κάνουν παρέα με απόκληρους της ζωής αλλά και με φαντάσματα που κάπου σαν να φαίνονται αλλά ποτέ κανείς δεν είναι σίγουρος. Ο Βουτυράς δηλαδή δεν εγκαταλείπει το ρεαλιστικό γράψιμο και δεν μεταπηδά στο φανταστικό, αλλά σκόπιμα μένει στο ανάμεσα προκαλώντας στον αναγνώστη ανάμικτα συναισθήματα.
Δίοδος προς το «επέκεινα» δεν είναι μόνο τα όνειρα αλλά και οι προλήψεις και οι δεισιδαιμονίες. Γενικότερα ο συγγραφέας δίνει την εντύπωση πως ζούμε σε μια Χ πραγματικότητα, αλλά είναι πολύ πιθανόν παράλληλοι κόσμοι να κινούνται γύρω-μας, χωρίς ποτέ κανείς να τους έχει γνωρίσει αλλά και χωρίς να μπορεί να αποκλείσει την ύπαρξή-τους.
Την επιμέλεια έκανε ο Τσοκόπουλος ο οποίος έχωσε μέσα στα μαύρα διηγήματα και ένα με κοινωνικό προβληματισμό, εκφράζοντας και τη σοσιαλιστική ματιά του διηγηματογράφου (μου φάνηκε αταίριαστο με τα υπόλοιπα που είχαν συγκεκριμένο χαρακτήρα). Η χρήσιμη εισαγωγή-του μας εισάγει στο έργο του Βουτυρά και μας κατατοπίζει για τη γραφή-του. Κι αν κανείς σκεφτεί ότι πρόκειται για έναν πεζογράφο των αρχών του 20ού αιώνα, παρωχημένο και άκαιρο, θα του έλεγα ότι διαβάζει κανείς μια πολύ ζωντανή δημοτική γλώσσα, δουλεμένη σαν να γράφτηκε σήμερα, σαν να μην πέρασε από πάνω της η σκιά της καθαρεύουσας που ανάσαινε παράλληλα μ’ αυτήν.
Πατριάρχης Φώτιος
No comments:
Post a Comment