“Ταραντούλα”εκδόσεις Εστία
2008
Αιρέσεις και αυθ-αιρεσίες
Έχω αποφασίσει, αν μπορώ, να μην καταδικάζω κανένα συγγραφέα, αν δεν διαβάσω τουλάχιστον δύο βιβλία του. Έτσι μετά το αποκαρδιωτικό “Η γυναίκα με το πλοίο στο κεφάλι” (δεν μου λέει τίποτα που απέσπασε Κρατικό βραβείο) αποφάσισα να δώσω μια δεύτερη ευκαιρία.
Η ιδέα της Ταραντούλας ξεκινά από έναν ευφυή πειραματισμό. Ένας συγγραφέας αποφασίζει να δραπετεύσει από την πόλη, να ζήσει στο χωριό του και αρχίζει παράλληλα δύο βιβλία: το ένα δοκιμιακού χαρακτήρα αφορά στις αιρέσεις και πιο συγκεκριμένα στον Γνωστικισμό (πολλή πέραση έχουν, μετά τον Καμπουράκη και τη «Συμμορία της συγκίνησης» και τον Δαγδελένη και το «Βιβλίο των αιρέσεων) και το άλλο μυθιστόρημα ερωτικού χαρακτήρα. Δυο εγκιβωτισμένα αφηγήματα και μια αυτοαναφορική ιστορία.
Δυστυχώς δεν κατάλαβα πώς συνδέονται όλα αυτά. Δυστυχώς δεν κατάλαβα πού συγκλίνουν οι ασύμβατες αυτές γραφές. Πιο πολύ το συνέχισα και το τελείωσα από (ιστορικοθεολογική) περιέργεια για τις αιρέσεις παρά για την πλοκή και τη δράση. Δυστυχώς δεν με συνεπήρε ούτε στιγμή και κάπου έπαψα να ψάχνω το βαθύτερο νόημα.
Διάβασα σήμερα και στη Βιβλιοθήκη της Ελευθεροτυπίας την παρουσίαση του Γ. Βέη, αλλά δεν διαφωτίστηκα περισσότερο για το νόημα και τη στόχευση του βιβλίου.
Πατριάρχης Φώτιος
Δεν σας κακιώνω που δεν μου είπατε (ως τώρα) χρόνια πολλά. Ποιος άραγε γνωρίζει ότι σήμερα είναι η εορτή Φωτίου πατριάρχου Κωνσταντινουπόλεως;
19 comments:
Χρόνια πολλά λοιπόν. :-)
Η φωτογραφία στην ανάρτηση είναι άλλου βιβλίου (Βίλα Κομπρέ) ή δεν λειτουργεί σωστά ο browser μου;
Για γιορτές μην περιμένετε από μένα, ούτε πότε έχω γενέθλια δεν θυμάμαι! (α, ναι, 3 Αυγούστου!) Εν πάση περιπτώσει ...Χρόνια Πολλά!
Η Ελένη Λαδιά είναι, κατά τη δική μου αναγνωστική πρόσληψη μια πολύ καλή συγγραφέας όσον αφορά τη χρήση της γλώσσας και την απόδοση υ π α ρ ξ ι α κ ώ ν (και όχι απλώς ψυχολογικών ή συναισθηματικών) καταστάσεων-αναζητήσεων. Έχω διαβάσει ένα βιβλίο της, τον Μαύρο Ερμή. Είναι μάλλον ξεπερασμένου στυλ, με την έννοια ότι δεν εστιάζει στην αφήγηση, αλλά στις εσωτερικές καταστάσεις, οπότε, να το πούμε απλά, για τα δικά μας (;) γούστα γίνεται το κείμενο βαρετό. Όμως με εντυπωσίασε ως αποσπάσματα. Επίσης, από ότι έχω καταλάβει, πρόκειται για συγγραφέα λόγια, αρχαιομαθή κλπ. Όσο ναναι, τέτοιοι συγγραφείς είναι παρακαταθήκη.
...δεν λειτουργεί σωστά ο browser μου, παρακάμψτε την ερώτηση. :-)
Χρόνια Καλά,
Χρόνια Ευλογημένα και Δημιουργικά
αγαπητέ Πατριάρχα.
(Τώρα παρατήρησα ότι στο εορτολόγιο της αντζέντας μου αναφέρονται δύο ημερ/νίες: 6/1, 6/2. Λόγω κεκτημένης συνήθειας, έβλεπα μόνο την πρώτη).
ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ!!ΧΡΟΝΙΑ ΚΑΛΑ.ΧΡΟΝΙΑ ΟΝΕΙΡΕΜΕΝΑ
Χρόνια πολλά και από μένα :-)
Ευχαριστώ όλους για τις ευχές!
Ακόμα και ένα προσωπείο πρέπει να γιορτάζει, όπως ο πραγματικός Πατριάρχης Φώτιος.
Κι αφού με αυτό το παρωνύμιο με ξέρετε, με αυτό πρέπει να συντονιζόμαστε και ...στις εορτές.
Πατριάρχης Φώτιος
Pellegrina,
όντως, αν γνωρίσει κανείς το πρόσωπο Ελένη Λαδιά, θα εκτιμήσει την αρχαιομάθειά της και τη λογιοσύνη της. Αλλά η πεζογραφία -και ειδικά το μυθιστόρημα- χρειάζονται και πλοκή, αφηγηματικότητα, αλληλουχία και σύνδεση των εσωτερικών καταστάσεων με την εξωτερική δράση.
Πατριάρχης Φώτιος
Δεν έχω διαβάσει κανένα βιβλίο της Ελένης Λαδιά και επομένως δεν μπορώ να σχολιάσω. . . Ωστόσο θέλησα κι' εγώ με τη σειρά μου να ευχηθώ "Χρόνια Πολλά" και "δημιουργικά", μιας και συχνά περνώ από τη γειτονιά σας.
Γεωργία, σ' ευχαριστώ και καλωσόρισες στο βιβλιοκαφέ μας.
Πιο πολύ τα "χρόνια πολλά" αφορούν το όλο εγχείρημα και όχι την προσωπική μου φυσικά ζωή, αφού αυτό που σας ενδιαφέρει -και καλά κάνετε- είναι η παράδοση που έχει δημιουργήσει αυτό το στέκι.
Γι' αυτό πάντα, εμπιστευόμενος την κρίση σας, ζητώ και αρνητικά σχόλια ή έστω προτάσεις για τη μακροημέρευση του ιστολογίου μου.
Εκ βάθους καρδίας ευχαριστώ
Πατριάρχης Φώτιος
μου φαίνεται τόσο σπουδαίο κατόρθωμα να φτιάξει κάποιος μια έστω και υποτυπώδη αφηγηματική πλοκή που δεν ως μη ειδικός κάθομαι και τη χαζεύω. Το περίεργο είναι πως η κάθε είδους αφηγηματική πλοκή μας κλέβει από τον δικό μας χρόνο καθώς μας εντάσσει στο χρόνο της. Και ακόμη πιο περίεργο είναι πως ζούμε μέσα από τους ήρωες. Τελικά είναι παράσιτα οι αναγνώστες και κλέφτες οι συγγραφείς.
και επειδή γιορτάζει Πατριάρχα μου
ας πούμε χρόνια πολλά στην εκκλησιαστική ηθική και ας ρίξουμε στην πυρά την ηθική συγγραφέων και αναγνωστών.
Πιστός και αδαής
Βαγγέλης Ι.
Βαγγέλη, προφανώς η πλοκή είναι το Α και το Ω της πεζογραφίας (με εξαιρέσεις φυσικά), αλλά χρειάζονται και το Β, Γ, Δ κ.ο.κ. Να είσαι παραμυθάς αλλά και να μην παραμυθιάζεις τον κόσμο, να λες ιστορίες αλλά και να γράφεις ιστορία, να φτιάχνεις ήρωες αλλά να μην το παίζεις ήρωας...
Πατριάρχης Φώτιος
το πιο σημαντικό ταλέντο - που ως μη ειδικός και ως μη συγγραφέας μου φαίνεται ανυπέρβλητο, όπως το ταλέντο των οδηγών που επειδή αγνοώ πλήρως να οδηγώ μου φαίνεται ευφυές- είναι το ταλέντο να παραμυθιάζεις τον κόσμο. Ξέρεις πόσες φορές παρηγορήθηκα (παραμυθία-παραμύθι)με το παραμύθιασμα τόσων και τόσων συγγραφέων. Αλλά και πόσες ώρες μην κάνοντας τίποτα έτσι νεκρώνοντας τον χρόνο μου (που στην ουσία δεν νεκρώνεται απλά περνάει και χάνεται)διάβαζα τις βιογραφίες συγγραφέων και άλλων που το παίζαν ήρωες και από κάποια παρεξήγηση της ζωής με τη ζωή τους γίνονταν στο τέλος και ήρωες...
Φοβεροί αυτοί οι άνθρωποι που μπορούν και κατασκευάζουν δομές.
Τους θαυμάζω ίσως γιατί αγαπώ τις μισογκρεμισμένες δομές, τις ατελείς δομήσεις, τις ανοιχτές. Τις αγαπώ επειδή εκεί μέσα χωρά η απορία και πορεύεται τουτέστιν κάθε στοχασμός. Οι τελειωμένες δομές, οι τέλειες, μου φαίνονται νεκρές δομές όπως η λογοτεχνία στο περιβάλλον των σχολικών βιβλίων. Αλλά αυτά τα λέω επειδή είμαι ανίκανος να συγκροτήσω μία δομή. Τι τα θες Πατριάρχα μου όταν η κοινωνία μας θέτει ως "φυσικές" - και προπάντων- ως "αυτονόητες" τις αρχές των λογοτεχνικών "κανόνων" οι εξαιρέσεις είναι οι αναλογίες των λαθών μας. Και είμαι τόσο κακός μαθητής- μη συγγραφέας - και τόσο καλομαθημένος - τεμπέλαρος αναγνώστης. Μη δίνεις (ετε)σημασία. Φάση είναι θα περάσει. Και θα γίνω και εγώ τέλειος. Δηλαδή και συγγραφέας και νεκρός.
Β.Ι.
Το βιβλίο δεν το έχω διαβάσει για να πω τη γμώμη μου, απλά πέρασα για τα χρόνια πολλά.
Akamas,
σ' ευχαριστώ για τα χρόνια πολλά και για την παρουσία σου στο καφέ μας.
Πατριάρχης Φώτιος
Δέξου τες κι από μένα, Φώτιε. Στο ξαναλέω: αν και αφανής, παραμένω πάντα πιστός θαμώνας.
Παναγιώτη,
σ' ευχαριστώ. Σε καταλαβαίνω ώρες ώρες στο ακριανό τραπέζι μέσα μέσα να πίνεις τον καφέ σου συλλογισμένος...
Τόσες ευχές ούτε στην πραγματική μου ζωή δεν έχω λάβει!!!
Πατριάρχης Φώτιος
ΥΓ. Εντωμεταξύ νιώθω ότι με όλα αυτά τρώμε τον χώρο από το βιβλίο που θα άξιζε άλλου είδους μεταχείριση.
Πατριάρχη
“Να είσαι παραμυθάς αλλά και να μην παραμυθιάζεις τον κόσμο, να λες ιστορίες αλλά και να γράφεις ιστορία”
Βρίσκω την διατύπωση εξαιρετική.
“να φτιάχνεις ήρωες αλλά να μην το παίζεις ήρωας...”
Εδώ δεν σε καταλαβαίνω. Χέμινγουέη, Μυριβήλης, και άλλοι υπήρξαν «ήρωες» κάποιων γεγονότων που μεταφέρθηκαν στο χαρτί . Γιατί όχι;
Ή εννοείς να μην προσποιείσαι ; Σε τέτοια περίπτωση, όπως έχουμε ήδη συμφωνήσει λίγες μέρες πριν, ακόμη και ένας «δήθεν» (είχα φέρει ως παράδειγμα τον Σενέκα) μπορεί να γράφει καταπληκτικά πράγματα.
Αυτονόητο είναι φυσικά ότι αυτός που «είναι» αξίζει περισσότερο της προσοχής μας απ` αυτόν που «το παίζει» , όπως ομολογεί σε μιά Επιστολή του προς Λουκίλιο και ο ίδιος ο προαναφερθείς «δήθεν».
υγ το βιβλίο της Λαδιά δεν το διάβασα, αλλά μπήκε στην λίστα των επόμενων αγορών μου.
αυτή η διάκριση "είναι" και "δήθεν" παρουσιάζει εξαιρετικό ενδιαφέρον. Πάλι πρέπει να ξαναδώ γιατί ο Λακάν, ο Φουκώ, η Μπάτλερ αλλά και η Κρίστεβα και τόσοι άλλοι
διαβλέπουν πως κάθε είναι συγκροτείται από τόσα δήθεν (εκτός εισαγωγικών αυτή τη φορά). Καλή αφόρμηση ευχαριστώ τους "καφε-πότες" του Βιβλιοκαφέ που μου τη θύμισαν.
Β.ι.
Post a Comment