“Η θεία Δίκη”εκδόσεις Καστανιώτη
2008
Ο πρωτοεμφανιζόμενος συγγραφέας είναι ραδιοφωνικός παραγωγός στον Δίεση 101,3FM, με φωνή σαν του Αλιάγα και τρυφερά-γλυκερά σχόλια μεταξύ των ομολογουμένως καλών τραγουδιών που επιλέγει. Ήθελα, λοιπόν, να ελέγξω πόσο η ακουστική ‘εικόνα’ που δίνει μέσω των εκπομπών του ανταποκρίνεται και στο είδος της λογοτεχνίας που διάλεξε στο πρωτόλειό του.
Θέμα του πρώτου βιβλίου του αποτελεί η φιλοδοξία των ανθρώπων των media και πώς αυτή γυρίζει μπούμερανγκ εναντίον τους. Το βασικό θετικό στοιχείο του έργου είναι η καλοδουλεμένη πλοκή, η άρτια σύνδεση των δεδομένων και η ομαλή προσέγγιση του τέλους, μια πορεία που κερδίζει το ενδιαφέρον του αναγνώστη.
ΑΛΛΑ, η συνταγή με την οποία δουλεύει είναι κοινότοπ
η: ο κόσμος των ΜΜΕ και οι μεταξύ τους τριβές, οι επιδιώξεις και οι ματαιώσεις στις βλέψεις τους, ο αθέμιτος ανταγωνισμός και ο αριβισμός τους. Όλα αυτά με λίγη ίντριγκα, λίγο αστυνομικό μυθιστόρημα, λίγο σεξ, σαν σήριαλ δευτέρας διαλογής στην τηλεόραση. Επιπλέον, εξυπνακίστικοι διάλογοι με ατάκες που πρέπει να κάνουν εντύπωση, που σκοπεύουν στην έκπληξη του αναγνώστη και στην ανάδειξη μιας νεολαιίστικης φιλοσοφίας για τη ζωή.
Θέμα του πρώτου βιβλίου του αποτελεί η φιλοδοξία των ανθρώπων των media και πώς αυτή γυρίζει μπούμερανγκ εναντίον τους. Το βασικό θετικό στοιχείο του έργου είναι η καλοδουλεμένη πλοκή, η άρτια σύνδεση των δεδομένων και η ομαλή προσέγγιση του τέλους, μια πορεία που κερδίζει το ενδιαφέρον του αναγνώστη.
ΑΛΛΑ, η συνταγή με την οποία δουλεύει είναι κοινότοπ
η: ο κόσμος των ΜΜΕ και οι μεταξύ τους τριβές, οι επιδιώξεις και οι ματαιώσεις στις βλέψεις τους, ο αθέμιτος ανταγωνισμός και ο αριβισμός τους. Όλα αυτά με λίγη ίντριγκα, λίγο αστυνομικό μυθιστόρημα, λίγο σεξ, σαν σήριαλ δευτέρας διαλογής στην τηλεόραση. Επιπλέον, εξυπνακίστικοι διάλογοι με ατάκες που πρέπει να κάνουν εντύπωση, που σκοπεύουν στην έκπληξη του αναγνώστη και στην ανάδειξη μιας νεολαιίστικης φιλοσοφίας για τη ζωή. Κι αν όλα αυτά γίνονται για να γίνει απεχθής ο αρνητικός του ήρωας και να χαρεί ο αναγνώστης με το τελικό πάθημά του, αυτό δεν συμβαίνει. Πιο πολύ η εντύπωση είναι ότι αυτά συμβαίνουν ειδικά στους ανταγωνιστικούς χώρους εργασίας και κάποιοι την πληρώνουν, ενώ κάποιοι άλλοι όχι, παρά ότι όντως επικρατεί η θεία δίκη. Κι εκεί είναι ίσως το σημαντικότερο πρόβλημα του βιβλίου: η απουσία βάθους (για να μείνω σε ό,τι συζητάγαμε στο προηγούμενο ποστ), αφού η υπόθεση μένει στην επιφάνεια των γεγονότων, ενώ το επιδιωκόμενο νόημα της δικαιοσύνης για όσους φέρονται ακραίως φιλόδοξα δεν πείθει· και δεν πείθει επειδή η συνταγή του είναι καμωμένη με τα υλικά της τηλεόρασης και επομένως η αυθεντική πειθώ της γκλαμουριάς της τελευταίας είναι πιο ισχυρή για τη «μαγευτική» ζωή των στελεχών της.
Τέλος, δυο τρία λάθη από απειρία: η κατοχή από τον πρωταγωνιστή θέσης πάρκινγκ στο κανάλι, αν και δεν είχε μόνιμη και σταθερή εκπομπή, η χρήση του αυτοκινήτου για να πάει στη δουλειά του που ξαφνικά δίνει τη θέση της στο μετρό και τέλος ο περιβόητος αφορισμός του Καζαντζάκη, ο οποίος δεν έγινε ποτέ.
Τέλος, δυο τρία λάθη από απειρία: η κατοχή από τον πρωταγωνιστή θέσης πάρκινγκ στο κανάλι, αν και δεν είχε μόνιμη και σταθερή εκπομπή, η χρήση του αυτοκινήτου για να πάει στη δουλειά του που ξαφνικά δίνει τη θέση της στο μετρό και τέλος ο περιβόητος αφορισμός του Καζαντζάκη, ο οποίος δεν έγινε ποτέ.
Πατριάρχης Φώτιος
11 comments:
Το βιβλίο δεν το έχω διαβάσει.
Ούτε έχω ακούσει ποτέ την εκπομπή του.
Το γεγονός ότι ένας νέος άνθρωπος των ΜΜΕ αποφασίζει να βγάλει τα άπλυτα του χώρου στη φόρα, δείχνει καλή πρόθεση.
Είναι ένας νέος συγγραφέας, που έστω και άτεχνα (όπως υποστηρίζεις) επιθυμεί να βάλει το λιθαράκι του στην «Κρίση» (με την έννοια της κριτικής) του γενικότερου συστήματος.
Ότι και να πω από δω και πέρα θα είναι βλακείες, γι αυτό σταματώ, αρκούμενος σε αυτές που έχω πει ως εδω.
Vita, κι εγώ θα ήθελα να ακούω για τα μεμπτά των ΜΜΕ,
καθώς –απ’ όσο μπορώ να υποθέσω- επικρατεί μεγάλη σαπίλα.
Αλλά, με τους όρους που το κάνει ο Κουμπλής δεν δείχνονται
παρά όσα φαίνονται και όσα ρηχά ο καθένας καταλαβαίνει.
Πατριάρχης Φώτιος
Aγαπητέ Πατριάρχη
είμαι βέβαιος ότι κι εσύ όπως και οι φίλοι συνομιλητές-θαμώνες του βιβλιοκαφέ είναι σε θέση να διακρίνουν σε ένα πάγκο βιβλιοπωλείου το βιβλίο που τουλάχιστον δεν θα τους εξοργίσει.
Κατά συνέπεια δεν μπορώ - πραγματικά- να καταλάβω γιατί αναλώνεσαι με βιβλία που δεν σου αρέσουν καθόλου.
Εκτός κι αν με αυτόν τον τρόπο - που τον βρίσκω ενδιαφέροντα - κάνεις μια μελέτη για την αντιλογοτεχνική γραφή ή δημιουργείς μια μετανεοτερική αισθητική κριτική. Οπότε - ε ναι - το εγχείρημα είναι πολλαπλώς χρήσιμον. Σε κάθε περίπτωση παραμένω άγρυπνος από τους καφέδες που επί σειρά πρόσφατων αναρτήσεων μας έχει κεράσει (frape sketo)!!!
Bαγγέλης Ι.
Υ/γ Κι επιπλέον γιατί αυτή η συσχέτιση της αξιολογικής κλίμακας με βάσει τον εσπρέσσο; Αναφέρεσαι μηπως στον εσπρεσσο στρετο του ποιητη Τσελάν; Και γιατί ο φραπέ της εφηβείας μου (τότε δεν είχε εσπρέσσο) που συνόδευσε τις καλύτερες των αναγνώσεών μου νύχτες να σηματοδοτεί το χειρότερο βιβλίο; Και γιατί τα κουλουράκια να σημειώνουν έναν περιττό Ροθ? Μήπως και οι μαντλέν - θα μου πεις - δεν σημείωναν χαμένο χρόνο;
Τρέμω στην ιδέα πώς θα συνοδεύεις τα σχόλιά μας από την άποψη καφέ. Για να σε διευκολύνω προτείνω τα δικά μου με γλυκύ βραστό και λουκουμάκι Σύρου.
Να είσαι καλά
και να μην χάνεις την ώρα σου μιλώντας για αμίλητα βιβλία
Β.Ι.
Βαγγέλη, η σημειολογία των καφέδων ας αποτελέσει γρίφο για την αποκάλυψη της αξίας κάθε βιβλίου, παρόλο που δεν μπορεί να υπάρχει πάντα τόση ποικιλία. Όντως κάποιοι καφέδες έχουν μια συμβολική σημασία -μέσα στη μυθολογία του βιβλιοκαφέ-, αλλά μην το ψάχνεις πολύ-πολύ περισσότερο.
Πατριάρχης Φώτιος
ΥΓ. Για το βασικό θέμα θα απαντήσω σύντομα.
Φίλε δεν μας τα λες καλά... γιατί ρε φίλε "γλυκανάλατα" ??? Επειδή έχει μια ευγένεια ο Πέτρος και μιλάει όμορφα? Εχουμε καταντήσει να θεωρούμε το καλό και το αισιόδοξο γλυκανάλατο και να σεβόμαστε την μαγκιά και το δήθεν... γνώμη σου βέβαια αλλά και υποχρεωσή μου να απαντήσω... Όσο για το βιβλίο με τις εξυπνακίστικες ατάκες που λες, έχει ροή,ζωντάνια,πραγματικότητα και μπράβο του..
Βρισκω τον τυπο που εκρινε το βιβλιο του Π.Κουμπλη σαχλο.Λες σαχλαμαρες φιλτατε.Ποσο ενοχλουμαι με κατι τετοιες χαζοκριτικες.Σχολιαζεις την ικανοτητα του στην γραφη με εναν τροπο που εμενα προσωπικα με κανει να σουφρωνω τα μουτρα μου απο αηδεια.Γραφεις λες και σου εριξε ο Κουμπλης χυλοπιτα και ξεμεινες απο ξυδι. Οταν ενα βιβλιο δεν σου κανει προχωρας στο επομενο , κι εγω εφαγα ομελετα το μεσημερι -δεν μ αρεσε και προχωρησα στο γλυκο .Δεν καθησα να πω οτι η κοτα ηταν παρδαλη και το αυγο βγηκε σαπιο γιατι αντι για καλαμποκι ετρωγε λουκανικα.Δεν με ενοιαξε εν τελει.
Όλγα,
βλέπω ξέρεις τον Κουμπλή με το μικρό-του όνομα. Ναι, φαίνεται ευγενικός και φιλικός στο ραδιόφωνο, αλλά το βιβλίο είναι άλλο πράγμα.
Φίλε ανώνυμε,
δεν εξηγείς γιατί είναι σαχλά όσα λέω. Ούτε εξηγείς γιατί, ενώ αυτό το μπλογκ υπάρχει για να καταγράφονται απόψεις με θετικά και αρνητικά σχόλια, δεν πρέπει να εκφράσω την απαρέσκειά-μου.
Απ' την άλλη, το ότι δεν βάζεις τόνους να το θεωρήσω δείγμα νηπιακής ηλίκίας ή σύμπτωμα κομπιουτεροπληξίας;
Π.Φ.
Αυτο που με ενοχλει ειναι οτι γινεσαι εριστικος με το υφος της κριτικης σου .Ισοπεδωνεις την πρωτη δουλεια ενος ανθρωπου με το γαντι γιατι εισαι και εκλεπτυσμενος απ ο,τι θελεις να δειχνεις αλλα αυτο το υφος εμενα με νευριαζει.Δεν διαφωνω σε πολλα απ αυτα που λες απλα δεν μ αρεσει ο τροπος που τα εκφραζεις. Χαλανε τα μουτρα μου για καποιο λογο.. Οσο για τους τονους που δεν βαζω ποτε ειναι θεμα τεμπελιας .γενικα βαριεμαι .ειμαι βαρεμενη
και εν τελει συγνωμη γιατι εγινα σαχλη απλα λατρεψα το βιβλιο και δεν μπορω να δεχτω κακη κριτικη -πληγωνεται η λογοτεχνικη μου κριση
(συστηθηκα κιολας)
Addicted,
δεκτή η συγγνώμη-σου όχι γιατί κάνεις λάθος που σου άρεσε το βιβλίο αλλά γιατί πρέπει να ξέρουμε ότι υπάρχει και η άλλη άποψη, μπορεί στρυφνή, ξινή, αυστηρή αλλά με όποια επιχειρήματα έχει ο καθένας στη φαρέτρα-του.
Να 'σαι καλά.
Πατριάρχης Φώτιος
Post a Comment