Το θέμα της μετανάστευσης και της νοσταλγίας για την πατρίδα αποτελεί τον πυρήνα του βιβλίου. Ο μετανάστης που γυρίζει στην Ελλάδα και πιο πολύ με την καρδιά παρά με τη λογική, πιο πολύ με τη μνήμη παρά με την επιβεβαίωση όσων γνωρίζει ξαναβλέπει το χωριό του και αναπόδραστα συγκρίνει με το παρελθόν. Ένας απολογισμός ζωής…
Σήμερα στην «Ελευθεροτυπία» (Βιβλιοθήκη) η Χουζούρη (όπως συνήθως) καταπιάστηκε με το βιβλίο λες και είναι ένα ακόμα αριστούργημα. Εξυμνεί την ποιητική διάσταση του κειμένου, παρόλο που κατά τη γνώμη μου αυτή η ποιητικότητα επιβραδύνει την εξέλιξη και βαλτώνει την προσοχή του αναγνώστη· προβάλλει το συναίσθημα του νόστου και δικαίως, αν και δεν μεταφέρεται στον αναγνώστη παρά μόνο ως απόηχος μιας χαμένης αίσθησης· Κι αυτή η καταληκτήρια εντύπωση “καλοφτιαγμένο μυθιστόρημα” δε στέκει παρά μόνο ως πρόθεση και ως ύφος. Αλλά μυθιστόρημα δεν είναι αυτή η λιμνάζουσα αναπόληση…
Είναι αυτή η τάση της πεζογραφίας μας να ποιητικίζει χάνοντας με αυτόν τον τρόπο την πλοκή, τους χαρακτήρες, τις εξωτερικές συγκρούσεις, τις κρίσιμες καμπές, τις ανατροπές κ.λπ.
Πατριάρχης Φώτιος
2 comments:
Αρκετά επιφυλακτικός βλέπω σε ό,τι αφορά τις χάρες αυτού του βιβλίου. Δεν το έχω διαβάσει για να εκφέρω γνώμη, αλλά συνήθως κι εγώ είμαι επιφυλακτικός με τα βιβλία που εκθειάζουν οι κριτικοί.
Εεεεε, Λάκη.
Δεν επιφυλάσσομαι με τα βιβλία που εκθειάζουν οι κριτικοί, λες και αυτοί είναι λιγότερο ικανοί από εμάς!
Κάθε βιβλίο σταθμίζεται ξεχωριστά και κάθε κριτικός αφήνει το στίγμα του με όσα γράφει...
Πατριάρχης Φώτιος
Post a Comment