Καφές από καλαμπόκι: Τάκης Εμμανουήλ

Τάκης Εμμανουήλ
“Η έβδομη φωτογραφία”
εκδόσεις Γαβριηλίδης
2007

Είδα κάπου μέσα στο καλοκαίρι σε μια εφημερίδα την παρουσίασή του. Το διάβασα και …περίμενα πώς και πώς να τελειώσει… Από ανία!
Ξεκινά ως πολιτικό θρίλερ και συνεχίζεται ως ιστορία των Εβραίων της Θεσσαλονίκης. Η κόρη ενός από αυτούς ψάχνει τα ίχνη του πατέρα της συζητώντας σε μια σκυταλοδρομία με έναν έναν όσους τον έζησαν τα τελευταία χρόνια της ζωής του.
Αν γράφτηκε ως κατάθεση τιμής σ’ αυτούς τους ανθρώπους, ΟΚ. Αν όμως γράφτηκε ως λογοτεχνικό έργο με αξιώσεις, απέτυχε πλήρως. Δεν συζητάω για μοντερνισμούς, καινοτομίες και άλλες αφηγηματικές πρωτοπορίες. Δεν μου έβγαλε ούτε συγκίνηση, ούτε ενδιαφέρον, ιστορική περιέργεια, αστυνομικό σασπένς, πολιτική αγωνία κ.λπ. Τίποτα. Δεν ανάπλασα ως αναγνώστης ατμόσφαιρα, δεν βρήκα ανθρώπινο μεγαλείο ή παρακμή. Δεν βρήκα ούτε το κουράγιο να παρακολουθήσω επισταμένως σε κάθε σελίδα τις σχοινοτενείς αφηγήσεις που οδηγούσαν την ηρωίδα στα τελευταία προπολεμικά χρόνια. Εν γένει χαμένες αναγνωστικές ώρες.

Πατριάρχης Φώτιος