Μαρία Σούμπερτ
“Η Ρόζα στη μέση”
εκδόσεις μελάνι
2008
Η υπόθεση αφορά έναν υποψήφιο συγγραφέα, μεγάλο ταλέντο, μελλοντικό Νόμπελ, αγλάισμα της ελληνικής πεζογραφίας. Με ένα μόνο ελάττωμα: δεν έχει γράψει ούτε μία αράδα. Ψάχνει επομένως να βρει το θέμα με το οποίο θα μεγαλουργήσει, ξεσπιτώνεται και ζει άστεγος για να βιώσει το δράμα του δρόμου, αναζήτησε σατανιστές, ακολούθησε ανθρώπους που ίσως είχαν κάποιο ενδιαφέρον, βρέθηκε στο νοσοκομείο, και γενικά αναζητούσε όποια περιπέτεια, τραγική ή κωμική, θα τον έβγαζε από το αδιέξοδο της α-γραφίας.
Η Σούμπερτ έπιασε το θέμα από δύο πλευρές αλληλεξαρτώμενες: αφενός την κωμική που γελά με τα χάλια του ήρωά της, που εκκωμικεύει την αναζήτηση της πρωτοτυπίας και του καινοφανούς θέματος και αφετέρου τη σατιρική, που ξεμπροστιάζει τα ψώνια-wannabe συγγραφείς που πιστεύουν ότι είναι ταλέντα χωρίς να έχουν ασχοληθεί σοβαρά με το γράψιμο ή παρατηρούν τη ζωή για να αρμέξουν το πρωτόφαντο θέμα με το οποίο θα κάνουν επιτυχία.
Γιατί δεν τα κατάφερε; Γιατί άφησε τον αναγνώστη να παρακολουθεί μια σπονδυλωτή ζωή χωρίς ειρμό, χωρίς ο άξονας «θέλω να γίνω συγγραφέας» να αρκεί για να ενώσει τα επιμέρους επεισόδια. Από την άλλη, κανείς δεν γελά, το χιούμορ δεν ξεχειλίζει (μού φαίνεται βέβαια πως δεν επιδιώχθηκε κάτι τέτοιο), αλλά παράλληλα κανείς δεν στοχάζεται βαθύτερα για το φαινόμενο της γραφής και της μετουσίωσης της ζωής σε κείμενο.
“Η Ρόζα στη μέση”
εκδόσεις μελάνι
2008
Η υπόθεση αφορά έναν υποψήφιο συγγραφέα, μεγάλο ταλέντο, μελλοντικό Νόμπελ, αγλάισμα της ελληνικής πεζογραφίας. Με ένα μόνο ελάττωμα: δεν έχει γράψει ούτε μία αράδα. Ψάχνει επομένως να βρει το θέμα με το οποίο θα μεγαλουργήσει, ξεσπιτώνεται και ζει άστεγος για να βιώσει το δράμα του δρόμου, αναζήτησε σατανιστές, ακολούθησε ανθρώπους που ίσως είχαν κάποιο ενδιαφέρον, βρέθηκε στο νοσοκομείο, και γενικά αναζητούσε όποια περιπέτεια, τραγική ή κωμική, θα τον έβγαζε από το αδιέξοδο της α-γραφίας.
Η Σούμπερτ έπιασε το θέμα από δύο πλευρές αλληλεξαρτώμενες: αφενός την κωμική που γελά με τα χάλια του ήρωά της, που εκκωμικεύει την αναζήτηση της πρωτοτυπίας και του καινοφανούς θέματος και αφετέρου τη σατιρική, που ξεμπροστιάζει τα ψώνια-wannabe συγγραφείς που πιστεύουν ότι είναι ταλέντα χωρίς να έχουν ασχοληθεί σοβαρά με το γράψιμο ή παρατηρούν τη ζωή για να αρμέξουν το πρωτόφαντο θέμα με το οποίο θα κάνουν επιτυχία.
Γιατί δεν τα κατάφερε; Γιατί άφησε τον αναγνώστη να παρακολουθεί μια σπονδυλωτή ζωή χωρίς ειρμό, χωρίς ο άξονας «θέλω να γίνω συγγραφέας» να αρκεί για να ενώσει τα επιμέρους επεισόδια. Από την άλλη, κανείς δεν γελά, το χιούμορ δεν ξεχειλίζει (μού φαίνεται βέβαια πως δεν επιδιώχθηκε κάτι τέτοιο), αλλά παράλληλα κανείς δεν στοχάζεται βαθύτερα για το φαινόμενο της γραφής και της μετουσίωσης της ζωής σε κείμενο.
Υ.Γ. Σε παρουσίαση της Βιβλιοθήκης (5/9/2008) εμφανίζουν το βιβλίο ως συλλογή 11 διηγημάτων! Απορώ και εξίσταμαι...
Πατριάρχης Φώτιος
Πατριάρχης Φώτιος
5 comments:
Το θέμα του βιβλίου ακούγεται πολύ ενδιαφέρον. Τόμοι θα μπορούσαν να γραφτούν για τους "συγγραφείς" των καφετηριών που κυνηγούν το νόμπελ. Τώρα, το αν κατάφερε ή όχι η νεαρή συγγραφέας να χειριστεί με τον καλύτερο τρόπο το θέμα της είν' άλλη ιστορία.
Αυτο που εγω θα έλεγα ενδιαφέρον ειναι οτι πρόκειται για πολύ νέα σε ηλικία συγγραφέα που έχει γράψει ήδη τρία βιβλία από ό,τι είδα, και όλα έχουν να κάνουν με σύγχρονα κοινωνικά κυρίως θέματα.
Λάκη,
όντως το θέμα έχει μια ενδιαφέρουσα πτυχή. Αλλά κατά τη γνώμη μου, βούλιαξε στην κινούμενη άμμο που καταπίνει τις ωραίες ιδέες.
Πατριάρχης Φώτιος
Pellegrina,
δεν ξέρω αν αυτό που αναφέρεις είναι επαρκές ως προσόν. Φυσικά, είναι ενθαρρυντική η θεματική της, αλλά αυτό δεν με κάνει κατ' ανάγκη αισιόδοξο για το μέλλον.
Μακάρι αυτό που διάβασα να είναι χειρότερο από τα προηγούμενά της και φυσικά από τα επόμενά της.
Πατριάρχης Φώτιος
Πατριάρχα, σύμπτωσις με ολίγες ημέρες διαφορά με τη "Ρόζα" της Σούμπερτ!
Καλησπέρα.
Post a Comment