Σώτη Τριανταφύλλου, “Κινέζικα κουτιά”
Πάντοτε αναρωτιόμουνα γιατί η συγγραφέας γράφει ακόμα στα ελληνικά, αφού τα θέματά της άπτονται του αμερικανικού τρόπου ζωής; Όσο έχω ψάξει στις συνεντεύξεις της, δεν βρήκα μια απάντηση στο γιατί δεν καταφεύγει στα αγγλικά –τα οποία σημειωτέον τα γράφει άπταιστα; Το έργο είναι ένα ψηφιδωτό από μικρές ψηφίδες, ένα μοντάζ σκηνών για τον ρατσισμό και την εγκληματικότητα, τις ανθρώπινες σχέσεις και την πολυφυλετική / πολυπολιτισμική παγκοσμιοποιημένη κοινωνία. Το μυθιστόρημα κλίνει προς το αστυνομικό, αλλά δεν είναι, αφού η παρουσία ντετέκτιβ δεν ακολουθείται –φυσικά σκόπιμα- από μια ολοκληρωμένη πορεία διερεύνησης των φόνων, ειδικά εφόσον το τέλος μένει ανοικτό. Η Τριανταφύλλου ξέρει να αφηγείται, αλλά η όλη υπόθεση και η ατμόσφαιρα φαίνονται ξένες.
Βασίλης Πεζμαζόγλου, “Τυφλό σύστημα”
Η πρώτη προσπάθεια του συγγραφέα για μυθιστόρημα ήταν μια αποτυχία. Η υπόθεση αναφέρεται σε έναν πρώην πανεπιστημιακό που ζει ως χαρτοπαίχτης και αφηγείται στιγμιότυπα από τη ζωή του. Πέρα από λίγες δόσεις αυτοαναφορικότητας και ελάχιστες καλογραμμένες σκηνές, το βιβλίο δεν έχει σκοπό, δεν γράφτηκε με πλοκή και δεν πείθει τον αναγνώστη ότι ο τελευταίος αξίζει να το διαβάσει. Ανιχνεύοντας τις προθέσεις του συγγραφέα, μπορούμε να πούμε ότι ήθελε να σχολιάσει τον πανεπιστημιακό χώρο (κι εκεί κάνει πραγματολογικά λάθη), τη χαρτοπαιξία και γενικότερα τη νεοελληνική πραγματικότητα. Αυτά όλα όμως μένουν σε μια καταγραφή τύπου ρεπορτάζ που δεν μετατρέπεται σε μυθιστορηματική σύνθεση.
Πατριάρχης Φώτιος
9.12.2006
6 comments:
αυτό περίπου αναρωτιέμαι κι εγώ για τη Σώτη (όχι γιατί δεν γράφει αγγλικά, αλλά γιατί δεν γράφει ένα σύγχρονο ελληνικό βιβλίο). Οι αναγνώστες της θα το λατρέψουν, ο,τι και να είναι (που ωραίο θα είναι) και με ενοχλεί που μάλλον το ξέρει ότι περιμένουμε κάτι τέτοιο αλλά αδιαφορεί.Μπορεί και να μην αδιαφορεί,να το ετοιμάζει (μακάρι) Δεν έχει γράψει κανένα πάντως(τα ελληνικά της αναφέρονται όλα σε άλλες εποχές, τα σύγχρονα είναι αμερικάνικα). Κι όμως τα άρθρα της δείχνουν ότι έχει έντονες ευαισθησίες γύρω από τη σύγχρονη ελληνική ζωή. Θα έπρεπε να έχει συναίσθηση ότι το ζητάμε. Ή ο δημιουργός "αναγκάζει" τους αναγνώστες να τον ακολουθούν, τι λέτε; (θαυμάσιο μπλογκ,φαίνεστε κριτικός με πείρα)
Η Τριανταφύλλου, όπως φαίνεται στις συνεντεύξεις της, είναι ένας σκεπτόμενος άνθρωπος -άσχετα αν κρίνω πολλά από αυτά που λέει αρνητικά- που μπορεί να δει πίσω από την ελληνική επιφάνεια. Κι εγώ θα έβλεπα με ενδιαφέρον ένα έργο της με νεοελληνικό χρώμα
Πατριάρχης Φώτιος
Στην Ελλάδα διαδραματίζεται η ιστορία των μυθιστορημάτων- διηγημάτων "η φυγή", "το Πιτσιμπούργκο" και το "Εργοστάσιο μολυβιών". Για την Αμερική μιλάει σε τρία βιβλία της, μαζύ με τα κινέζικα κουτια, και για την Αγγλία στο Αλμπατρος και σε ένα ακόμα μικρό διήγημα. Θα έλεγε λοιπόν κανείς, ότι είναι διεθνίστρια και όχι αμερικανόπληκτη. Βέβαια για την Αμερική μιλάει στα περισσότερα γραφτα της, ίσως γιατί την εμπνέει η αρρωστημένη ατμόσφαιρα στην οποία αρέσκεται. Τα κινέζικα κουτιά, δεν λένε πολλά πράγματα. Μάλλον επαναλαμβάνεται, αλλά σε ένα κατώτερο επίπεδο. Κρίμα!
Δεν χαρακτήρισα την Τριανταφύλλου αμερικανόπληκτη και γι' αυτό συμφωνώ μαζί σου. Έχει αφομοιώσει στη συγγραφική της ιδιοσυγκρασία το αμερικάνικο και δεν το μετατρέπει καθόλου σε ελληνικό ή σε παγκοσμιοποιημένο πλην της γλώσσας. Γι' αυτό απορώ.
Όσο για τα "Κινέζικα κουτιά" συμφωνώ ότι δεν είναι από τις καλύτερες στιγμές της, αν και φιλόδοξο σχέδιο.
Πατριάρχης Φώτιος
αμερικανόπληκτη, είναι λάθος έκφραση. Αλλά δεν βρίσκω τη σωστή.
Εμπνέεται από την αμερικανική κοινωνία, πώς να το πώ με μία λέξη; Αλλά τέλος πάντων συννενοηθήκαμε.
Το μπλογκ σου έχει ενδιαφέρον, θα το επισκέφτομαι.
Μερικές φορές ο τόπος επιλέγεται ως περσόνα προστασίας του συγγραφέα. Αν σε πονάει η Αθήνα ας πούμε, δεν μπορείς να την ξύσεις και ξύνεσαι λίγο πιο κει - στη Νέα Υόρκη ίσως - για να σου περάσει η φαγούρα. Γειτονιές είναι αυτές στη φαντασία. Δεν περνάς απ αυτήν γιατί συχνάζεις στην άλλη κι εκεί έχεις τους γνωστούς και τους φίλους σου.
Τί σημασία έχει ο Τόπος αν ο συγγραφέας είναι καλός?
Και πώς το είπατε αυτό? Γιατί γράφει ακόμα στα ελληνικά αφού τα θέματά της άπτονται του αμερικανικού τρόπου ζωής? Σας ζητώ συγνώμη για την αδιακρισία αλλά ο πίνακας στο σπίτι σας είναι ασορτί με τον καναπέ σας?
Post a Comment