Γιατί η Ελευσίνα ακόμα και σήμερα γοητεύει με το μυστήριο που κουβαλά από την αρχαιότητα; Και πώς μπορεί να αξιοποιηθεί λογοτεχνικά μια τέτοια μυστηριακή αίγλη;
Gran Pluto:
Γιώργος Κώνστας
“Το σύνδρομο της Περσεφόνης”
εκδόσεις Δίαυλος
2014
|  |
Το 2008 κυκλοφόρησε ένα μικρό βιβλίο ονόματι “Πλουτώνειο” του θεατράνθρωπου Τάσου Ρούσσου, ο οποίος είναι γνωστός για τα βιβλία-του με κέντρο το φανταστικό (βλέπε Φραπές με παγάκια: Τάσος Ρούσσος). Εκεί, τρεις νέοι, στους οποίους ο έρωτας είναι στόχος, βλέπουν στο πλουτώνειο σπήλαιο της Ελευσίνας οξειδώσεις που θα μπορούσαν να εκληφθούν και ως τερατώδεις μορφές. Φωτογραφίζουν τα τοιχώματα και μέσω των φωτογραφιών ζουν μια μεταφυσική εμπειρία στις απώτατες εποχές του χρόνου, όταν έγινε η τερατομαχία που απολίθωσε τους κακούς. Τώρα όμως επιχειρούν να βγουν…
Αντίστοιχα, ο θεατράνθρωπος επίσης 
Γιώργος Κώνστας τοποθετεί το έργο-του, που κι αυτό εντάσσεται στο φανταστικό, στην Ελευσίνα και στις εξαφανίσεις νεαρών γυναικών που σχετίζονται με τη μαγεία του αρχαίου τόπου. Άλλες πάλι πέφτουν σε έναν βαθύ ύπνο, σαν την Έρι που κοιμάται μήνες στο μυθιστόρημα “Τις μικρές ώρες” του Χαρούκι Μουρακάμι. Ανάλογα παραψυχολογικά φαινόμενα νιώθει κι ο Δημήτρης, που δεν αναγνωρίζει τον κόσμο γύρω-του, ενώ το πρόσωπό-του αλλάζει / αλλοτριώνεται κυριολεκτικά και μαγνητίζεται από προορισμούς, όπως ο αρχαιολογικός χώρος του Κεραμικού. Στην πρώτη περίπτωση των εξαφανίσεων αναλαμβάνει δράση ο αστυνόμος Ανάγνου, ενώ στα παραψυχολογικά φαινόμενα ο ψυχοθεραπευτής Οικονομόπουλος. Οι δυο φίλοι θα συνδυάσουν τις δυνάμεις-τους για να βρουν λύση. Η λύση του μυστηρίου των κοιμισμένων και των εξαφανισμένων κοριτσιών, όπως και των μαγεμένων ανθρώπων που υπνοβατούν ξύπνιοι προς τη θάλασσα προκύπτει από το ελευσίνιο παρελθόν και την επίδραση της Δήμητρας, της Περσεφόνης και του Ίακχου.
Γιώργος Κώνστας τοποθετεί το έργο-του, που κι αυτό εντάσσεται στο φανταστικό, στην Ελευσίνα και στις εξαφανίσεις νεαρών γυναικών που σχετίζονται με τη μαγεία του αρχαίου τόπου. Άλλες πάλι πέφτουν σε έναν βαθύ ύπνο, σαν την Έρι που κοιμάται μήνες στο μυθιστόρημα “Τις μικρές ώρες” του Χαρούκι Μουρακάμι. Ανάλογα παραψυχολογικά φαινόμενα νιώθει κι ο Δημήτρης, που δεν αναγνωρίζει τον κόσμο γύρω-του, ενώ το πρόσωπό-του αλλάζει / αλλοτριώνεται κυριολεκτικά και μαγνητίζεται από προορισμούς, όπως ο αρχαιολογικός χώρος του Κεραμικού. Στην πρώτη περίπτωση των εξαφανίσεων αναλαμβάνει δράση ο αστυνόμος Ανάγνου, ενώ στα παραψυχολογικά φαινόμενα ο ψυχοθεραπευτής Οικονομόπουλος. Οι δυο φίλοι θα συνδυάσουν τις δυνάμεις-τους για να βρουν λύση. Η λύση του μυστηρίου των κοιμισμένων και των εξαφανισμένων κοριτσιών, όπως και των μαγεμένων ανθρώπων που υπνοβατούν ξύπνιοι προς τη θάλασσα προκύπτει από το ελευσίνιο παρελθόν και την επίδραση της Δήμητρας, της Περσεφόνης και του Ίακχου.
Δεν μπορώ να πω όμως ότι η σύζευξη αστυνομικής και φανταστικής λογοτεχνίας απέδωσε, αφού με άφησε μετέωρο, απορούντα, αμήχανο για το αποτέλεσμα του έργου. Το μήνυμα των ελευσίνιων μυστηρίων επικαιροποιείται στο σήμερα, αλλά δεν έχει να αφήσει κάτι στον σύγχρονο αναγνώστη.
Πατριάρχης Φώτιος
18 comments:
Μα τα Ελευσίνια Μυστήρια είναι μόνο η αφορμή γιαυτ'α που γίνονται και πρόκειται να γίνουν
Μαρία,
εξήγησέ μας τι άλλα γίνονται
και πώς αυτά καταξιώνουν το βιβλίο.
Ειλικρινά
Πατριάρχης Φώτιος
Αγαπητέ Πατριάρχη Φώτιε!
Το βιβλίο μιλάει για την καταστροφή της μήτρας που μας έχει γεννήσει, δηλ. της φύσης. Χρησιμοποιεί τα Ελευσίνια Μυστήρια χωρίς αρχαιοπληξία και περιτές φιοριτούρες. Στα Ελευσίνια Μυστήρια οι άνθρωποι πήγαιναν για να αποβάλουν τον εαυτό τους και να αναγεννηθούν. Στην εποχή μας όμως οι επίπλαστες προσωπικότητες των ανθρώπων δεν έχουν να στηριχθούν από πυθενά, αρχίζουν λοιπόν να καταρρέουν και να χάνουν το πρόσωπό τους. Για να ξαναβρούν την ύπαρξή τους, τον γεννέθλιο τόπο τους, πρέπει πρώτα να πεθάνει ο επίπλαστος εαυτός τους. Γιαυτό και εμφανίζονται οι νεκροί για να τους βοηθήσουν. ΄Οταν οι ζωντανοί έχουν χάσει τον δρόμο τους, όπως λέει στο τέλος του βιβλίου, έρχονται οι νεκροί για να τους οδηγήσουν. Εμένα προσωπικά το βιβλίο με συγκλόνησε. Εκτός από την κεντρική ιδέα, οι περιπέτειες των διάφορων ηρώων εκτός από ενδιαφέρον, είχαν και τρομερό σασπένς.Αυτά ένιωσα εγώ, εσύ φυσικά μπορεί να ένιωσες άλλα και γιαυτό και ο διαδυκτιακός διάλογος!
Φιλικοί χαιρετισμοί
μαρία
Μαρία, ωραία όσα λες και καταλαβαίνω πώς τα στηρίζεις.
Αναρωτιέμαι όμως (και επ' αφορμής των σχολίων-σου)
αν συχνά όσα σκεφτόμαστε είναι μια υπερ-ερμηνεία που δεν εξάγεται από το ίδιο το κείμενο αλλά αποτελεί μια ιδανική προέκτασή-του.
Ο διαδικτυακός διάλογος όμως ούτως ή άλλως είναι γόνιμος
Καλό βράδυ
Π.Φ.
Τώρα πια μπορώ να το πω με απόλυτη βεβαιότητα ότι δεν καταλάβατε ΤΙΠΟΤΑ από το "Σύνδρομο της Περσεφόνης" του Γιώργου Κώνστα
Μαρία
Μαρία, πιθανόν έχεις δίκιο.
Δέχομαι πολύ καλοπροαίρετα ότι η αποκωδικοποίηση που επιχειρείς είναι εύστοχη
και εγώ δεν είδα τίποτα καθώς το διάβαζα.
Φυσικά, είσαι η μόνη που τα κατάλαβες,
γιατί κανείς δεν έγραψε έστω και κάτι γι' αυτό το βιβλίο: στη Biblionet είμαι ο μόνος αναγνώστης.
Ο μόνος, και μάλιστα παρ-αναγνώστης.
Π.Φ.
Ωωω!!! Τώρα μάλιστα! Η biblionet...
Ώστε, Π.Φ, η Biblionet είναι το πεδίο καταξίωσης ή μη των βιβλίων;
Για πες λίγο εσύ που, προφανώς, πολύ καλά γνωρίζεις, σε τι συνίσταται και ποια η διαδικασία της τοιαύτης καταξίωσης;
Ανάφερε ένα ένα τα βήματα.
Ρόζα,
δεν γνωρίζω πολύ καλά, ούτε ξέρω ποια είναι τα βήματα.
Γιατί περιμένεις μετ' επιτάσεως να ξέρω;
Και πες μου εσύ, που έχεις σίγουρη την απάντηση,
είναι η αξία κάθε έργου έμφυτη,
μέσα-του, καθορισμένη από τα πριν,
και δεν καθορίζεται σε μεγάλο βαθμό από τη συλλογική πρόσληψή-του;
Π.Φ.
Για τη βιβλιονέτ ο λόγος. Απλά και πολύ συγκεκριμένα. Για τη βιβλιονέτ και τη διαδικασία καταχώρισης κριτικών - παρουσιάσεων. Από το πώς φτάνει το βιβλίο στον "κριτικό" - "παρουσιαστή" (πώς π.χ έφτασε η "Στυμφαλία" στον Πανούση)έως το πώς φτάνει αυτό να γίνεται μέτρο για την αξία ενός βιβλίου.
Για τη βιβλιονέτ λοιπόν ο λόγος. Απλά και συγκεκριμένα.
Βεβαίως, δεν μπορεί να γίνει συζήτηση μια και με δεκατρείς (13) σελίδες κριτικογραφία στη βιβλιονέτ, δηλώνεις ότι ιδέαν δεν έχεις σχετικά.
Δεκτόν. Έτσι κι αλλιώς οποιοσδήποτε ενδιαφέρεται, με απλή παρατήρηση, μπορεί να καταλάβει τι παίζει. Ρητορικά ήταν τα ερωτήματά μου.
Μα στη Biblionet
θα δει κανείς από τις κριτικές των επίσημων βιβλιοκριτικών
μέχρι τις απόψεις απλών αναγνωστών
που γράφουν για το κέφι-τους στα μπλογκ-τους.
Ο καθένας αξιολογείται εντέλει διαφορετικά,
το κάθε κείμενο έχει διαφορετικό εκτόπισμα,
αλλά τουλάχιστον έχεις τη δυνατότητα να δεις τον ειδικό δίπλα στον ανίδεο
και να συγκρίνεις, να εκτιμήσεις, να βρίσεις ή να κάνεις like.
Κι όσο αυθαίρετη είναι η ανάγνωση ενός πολιτικά σκεπτόμενου επώνυμου,
άλλο τόσο είναι αυθαίρετη κι η δική-μου,
που είμαι ένας απλός φαροφύλακας.
Π.Φ.
Άλλα γι' άλλα της Παρασκευής το γάλα.
Γράφεις σε προηγούμενο σχόλιό σου, αναφερόμενος στο βιβλίο του Κώνστα:
"...γιατί κανείς δεν έγραψε έστω και κάτι γι' αυτό το βιβλίο: στη Biblionet είμαι ο μόνος αναγνώστης."
Ρωτώ επ' αυτού (ρητορικά) και μου λες διάφορα παραπλανητικά ως και χαριτωμένα.
Ας το λήξουμε, λοιπόν, φαροφύλακα. Ξέρουμε πολύ καλά και οι δύο περί τίνος πρόκειται.
Ρόζα,
ειλικρινά δεν ξέρω ούτε τι απάντηση θα ήθελες,
ούτε τι προσπαθείς κατά βάθος να αποδείξεις.
Π.Φ.
Δεν είναι ότι δεν καταλαβαίνεις, φαροφύλακα, είναι ότι θες κουβέντα για το αυτονόητο.
Για το ότι δεν μπορεί η πλατφόρμα της βιβλιονέτ, που εμφανίζει ως κριτικές, εκτός απ' όσα αναφέρεις -λες κι είναι περιοδικό κομμωτηρίου, και τις απόψεις άσχετων αλλά μεγαλόσχημων φίλων των συγγραφέων (βλέπε Πανούσης) να λαμβάνεται ως αξιόπιστο μέτρο της αξίας ενός βιβλίου.
Και βέβαια, είναι και το κατά πόσον έχουν όλα τα βιβλία τις ίδιες ευκαιρίες προς αξιολόγηση και κρίση. Πόσοι κριτικογράφοι ασχολήθηκαν με ένα βιβλίο επειδή το είδαν μεταξύ των νέων εκδόσεων της βιβλιονέτ, ανεξάρτητα από τον συγγραφέα του και τον εκδοτικό του οίκο. Πόσοι χρησιμοποιούν τη βάση ως εργαλείο, όπως θα έπρεπε, για να κάνουν με ευσυνειδησία, εντιμότητα και επάρκεια τη δουλειά τους. Αλλά τώρα τι κάθομαι και συζητάω και με ποιον; Με έναν φαροφύλακα...
Α, να! Καλά, ωραία σύμπτωση επειδή, τελικά, τίποτα δεν είναι άσχετο. Τώρα μόλις βγήκα στο μπαλκόνι, μετά από έναν δυνατό θόρυβο. Κάποιο διερχόμενο όχημα συγκρούστηκε με ένα παρκαρισμένο στο δρόμο, ανέπτυξε ταχύτητα και έφυγε... Και ψάχνω τώρα εγώ τη βιβλιονέτ...
Δεν θα βρω άκρη, διότι άκρη δεν υπάρχει. Αν και... αν και αριθμό δεν πρόλαβα να δω, είδα όμως τα χαρακτηριστικά του και προς τα πού πήγε. Κάπου εδώ κοντά θα μένει, θα πάω να ψάξω...
Νομίζω ότι βάλαμε στο ίδιο σακί δύο διαφορετικά πράγματα όσον αφορά τη Biblionet:
1. Ως προς το έργο του Μοδινού, που αναφέρεις διά της βιβλιοπαρουσίασης (ή όπως αλλιώς θέλεις πες-την) του Πανούση:
η biblionet συναθροίζει κείμενα, παρουσιάσεις, γνώμες, κριτικές,
χωρίς να κρίνει την αξία ή την αντικειμενικότητά-τους,
χωρίς να ξεδιαλέγει τις εμβριθείς κρίσεις από τις όποιες μεροληπτικές και δημοσιοσχετίστικες.
Άρα εκεί θα βρεις εσύ ό,τι θέλεις και μετά αξιολόγησέ-το, περνώντας-το από το κόσκινο των κριτηρίων-σου.
2. Ως προς το βιβλίο του Κώνστα και τη δική-μου απάντηση στη Μαρία:
αν εγώ έκανα λάθος ερμηνεία του έργου,
ενώ η ερμηνεία αυτή εύκολα -κατά τη Μαρία- ήταν άλλη,
τότε ποιος άλλος, ουσιαστικότερος αναγνώστης από εμένα,
είδε το κείμενο και το ανέλυσε σωστά;
Η απάντηση είναι κανείς, όπως φαίνεται στη Biblionet,
όπου καταγράφονται καλές και κακές γνώμες.
Η δική-μου προσγράφεται στις αποτυχημένες,
αλλά ποιες ήταν οι άλλες που είδαν αυτό
που διατείνεται η Μαρία ότι έπρεπε να δω,
καθώς "δεν κατάλαβα τίποτα";
Δύο διαφορετικά θέματα.
Η Biblionet είναι η σούμα (1)
και μέσα σ' αυτήν φαίνεται η πρόσληψη του έργου και οι ερμηνείες-του (2).
Πατριάρχης Φώτιος
Με νίκησες, φαροφύλακα, παραδίδομαι.
Παλιά το έκαναν οι κνίτες μόνο.
Τώρα το κάνουν όλοι.
Άλλα τους λες, άλλα απαντούν...
Δηλαδή όχι και όλοι, η πλειοψηφία...
Post a Comment