24/4/2013 Η ψηφοφορία που
διεξήγαγε με πάθος και μεράκι η Κατερίνα Μαλακατέ για τα πιο αγαπημένα βιβλία
του καθενός έβγαλε αποτελέσματα και σήμερα αναρτήθηκαν τα στατιστικά στοιχεία που δίνουν μια πρώτη
εικόνα. Μπείτε στο diavazontas.blospot.com να τα
δείτε!
26/4/2013 Την Παρασκευή θα
αναρτήσουμε από κοινού (και στα δύο ιστολόγια) συμπεράσματα και σχόλια,
γενικότερες εκτιμήσεις για τη δημοσκόπηση της Κατερίνας σε σχέση με δύο
δημοσκοπήσεις που είχαν γίνει εδώ στο Βιβλιοκαφέ το 2011. Τρέξτε, κόσμε. Διανέμονται δωρεάν
προσκλήσεις για το σόου της Παρασκευής. Όποιος προλάβει, τον Κύριο είδε.
29/4/2013 Τη Μεγάλη Δευτέρα
θα αρχίσω την καθιερωμένη ψηφοφορία που γίνεται κάθε καλοκαίρι, Χριστούγεννα
και Πάσχα. Αυτή τη φορά δεν θα μιλήσουμε ειδικά για βιβλία αλλά γενικότερα για
συγγραφείς, και μάλιστα για όσους πήραν Νόμπελ ή για όσους θα άξιζε να το
πάρουν. Η ΝΟΜΠΕΛ-ΟΣΚΟΠΗΣΗ θα κρατήσει όλες τις γιορτές. Είστε όλοι
ευπρόσδεκτοι. Οι ίδιοι οι Νομπελίστες, παρακαλώ, να μην ψηφίσουν...
Πατριάρχης Φώτιος
16 comments:
απορία μεγάλη: πώς γινεται τα "αγαπημένα σου βιβλία" να ειναι, ολα, μα ο λ α, βιβλία τόσο γ ν ω σ τ ά; πώς γινεται το προσωπικό σου γούστο να συμφωνεί με την παγκόσμια καθιερωμένη κριτική-κανόνα του δυτικού πολιτισμού; δεν υπάρχει κατι που να "αγάπησες", δ ι κ ό σου, προσωπικό, που δεν ειναι παγκοσμίως γνωστό; κατι πoυ να σας αγγιξε προσωπικά και σκασιλα σας τι λεει η ..παγκοσμια κριτική;
(μα, τοσο κομφορμιστές όλοι; δεν βαριέστε;;: Μου θυμίζει την υποψηφια νυφη που διαλεγει το "καλο" σαλονι για το σπιτι της, (που σιωοπηρά σιχαινεται). και μετα ειναι δυστυχισμένησ το σπιτι της.
υγ; "Εγκλημα και τιμωρία', το number one??? (πολλες ενοχές βλέπω, πολλε΄ς!!)
υγ2(εμένα αγαπημένα μου βιβλία ειναι "Ο υπογειος ουρανός", "Η νοσταλγία των δράκων"...
(βαριέμαι τα υπόλοιπα , παραδειγμα εφερα
Νομίζω ότι για τους περισσότερους,
τουλάχιστον για μένα, δεν λειτούργησε "τα πιο αγαπημένα" (με προσωπικά, εφήμερα κριτήρια), αλλά "τα καλύτερα" με πιο διαχρονικές εκτιμήσεις.
Κανονικά σε τέτοιες ψηφοφορίες θα έπρεπε να υπάρχουν δύο κάλπες.
Πατριάρχης Φώτιος
Φώτιε,
Κι εγώ κάπως έτσι λειτούργησα, γιατί τα αγαπημένα βιβλία είναι κατά καιρούς διαφορετικά, ενώ όσα έγραψα -και πολλά που παρέλειψα-, πάντα μου αρέσουν.
Ένα χρόνο πάλευα με τον "Οδυσσέα" του Τζόις και θεωρώ προσωπικό άθλο την ανάγνωσή του. Αναγνωρίζω στο βιβλίο τη διαχρονική του αξία και όλα τα καλά του, αγαπημένο μου όμως δεν έγινε.
κ.κ.
Θυμίζω, σε συνέχεια της κ.κ.,
ότι σε έναν διαγωνισμό που γινόταν για τα πρόσωπα της τηλεόρασης, υπήρχαν δύο ερωτήματα: αφενός λ.χ. ο κ α λ ύ τ ε ρ ο ς ηθοποιός και αφετέρου ο π ρ ο σ φ ι λ έ σ τ ε ρ ο ς ηθοποιός.
Ίσως στο μέλλον το θέσω ως ερώτημα
ή ακόμα πιο φαεινή ιδέα να τεθεί το ερώτημα ποια έργα που δεν είναι στον κανόνα, που δεν έχουν ψηφιστεί, που δεν έχουν βραβευτεί θεωρούμε αξιοπρόσεκτα.
Πατριάρχης Φώτιος
Πέστα,πέστα Φώτιε,και μια και δύο και πολλές κάλπες έπρεπε να μπουν και μια παραπάνω να την πάρουμε σπίτι φεύγοντας.
Βιβή, δεν κατάλαβα τι ακριβώς εννοείς.
Εγώ, κάθε φορά που παρακολουθώ μια ανάρτηση, δική-μου ή άλλου, προσπαθώ να πάρω μαθήματα και να δω τι θα μπορούσε να γίνει την επόμενη φορά.
Ξέρεις κατά καιρούς πόσα λάθη ή παραλείψεις ή αναγκαίες βελτιώσεις έχω βρει στα ποστ-μου. Πόσα πράγματα θα έκανα διαφορετικά αν γύριζα τον χρόνο πίσω.
Επομένως, συνειδητοποιώ ότι δεν πήρα τοις μετρητοίς το "Πιο αγαπημένα" της Κατερίνας και έγραψα, όπως κα πολλοι άλλοι, τα πιο καλά.
Αναγνωρίζω έναν συντηρητισμό στη στάση-μου.
Άρα, το εννοώ ότι σε τέτοια θέματα ρωτάς τον εαυτό-σου δύο πράγματα: τα πιο προσφιλή σε σένα και τα πιο αξιόλογα κατ' εσέ.
Τη χαρά-μου να 'χετε
Πατριάρχης Φώτιος
..ομως, δεν ειμαστε κριτικοί για να αποφαινόμαστε για "τα πιο αξιόλογα". Απο πού κι ως πού;
Πατριάρχη,δεν θυμάσαι τον Καλ(πο)γιάννη,που ζαλώθηκε μέσα στην βουλή την κάλπη και τράβαγε κατά το κόμμα του ο άνθρωπος;
Εννοούσα λοιπόν κάνονατς χιούμορ υψηλοτάτου επιπέδου λίστα πχ
ανάδειξης των πιο αγαπημένων διαχρονικά,των πιο αγαπημένων τώρα και μια λίστα με αυτά που μόλις ανακαλύψαμε βλεποντας τις λίστες των άλλων και που "καιγόμαστε"
να διαβάσουμε-η λίστα για το σπίτι-
πολλαπλές λίστες και διαφορετικές δηλαδή,επειδή πέρα από το διασκεδαστικό της υπόθεσης είναι πολύ, μα πάρα πολύ χρήσιμες.
Pellegrina,όταν υπεραμύνεσαι των κριτικών ποιούς εννοείς;
ε γ ω υπεραμύνομαι;;;
Καλησπέρα,
νομίζω ότι η Κατερίνα δεν έβαλε στην τελική λίστα τα βιβλία που πήραν μόνο μία ψήφο. Προφανώς εκεί βρίσκονται κάποια βιβλία που αποτελούν καθαρά προσωπική επιλογή.
Είναι πολύ ωραία ιδέα να τεθεί το ερώτημα με βιβλία που δεν αποτελούν τον κανόνα. Μόνο που για να πετύχει το εγχείρημα θα πρέπει να φτιάξετε μια λίστα με τα βιβλία που αποκλείονται.
Ε.Γ.
Έτσι μοιάζει,Pellegrina,παρά τα εισαγωγικά που βάζεις.Αν δεν κατάλαβα σωστά,εντάξει,να με συμπαθάς...
εμείς δεν ειμαστε κριτικοί να κρι νουμε τα πιο αξιόλογα. Αυτή ειναι δ ο υ λ ε ι α (κυριολεκτικά) των κριτικών, αυτών που δηλώνουν -και με κάποιο τροπο, φροντίζουν, υποθέτω, να ειναι- υπεύθυνα, επαγγελματικά, επαρκείς γι αυτο, εχουν αναλάβει δημόσια αυτο το ρόλο, αυτό το "επάγγελμα' (τονιζω την αρχικη σημασια της λεξης: επάγγελμα=επαγγελία, υπόσχεση, δηλωση υπεύθυνης, ειδικής δουλειάς0 δεν ειπα οτι την κανουν ΟΠΩΣΔΗΠΟΤΕ καλυτερα απο σενα, ουτε οτι με ενδιαφερει πιο πολυ αυτο που κανουν, Μπορει να λενε και βλακείες! (κατ εμε!) Αλλα ειναι η δουλειά τους, και δεν ειναι η δικη μου. Εγω λεω αυτο που αισθάνομαι και νομιζω, για να επικοινωησω με συνανθρώπους.ΤΙΠΟΤΕ ΑΛΛΟ.
Κάθε βιβλίο, συχνά, κρύβει πίσω του μια ολόκληρη ιστορία, που μπορεί για εντελώς προσωπικούς λόγους να το κάνει πολυαγαπημένο.
Για παράδειγμα το Τενεκεδένιο ταμπούρλο του Γκρας μου κράτησε παρέα σε δύσκολες στιγμές κατα τη στρατιωτική μου θητεία. Ο θείος Πλάτων της Ζέη είναι το πρώτο βιβλίο που διάβασα στα παιδιά μου. Η Eroica το βιβλίο που πήρα μαζί μου στις πρώτες διακοπές στην Αστυπάλαια με τη γυναίκα μου, ένα άλλο βιβλίο (ημερολόγια του Κίρκεγκωρ) γιατί το 'ψαχνα σε όλο το Παρίσι το 1989 και όταν το βρήκα το γιόρτασα μαζί με τη Χρυσάνθη τρώγοντας μύδια και πίνοντας μπύρες,κλπ
Αυτά και άλλα πολλά είναι τα πολυαγαπημένα μου, αλλά όχι αυτά που θεωρώ τα καλύτερά μου. Η Καρδιά του σκότους του Κόνραντ (που σημειωτέον ξέχασα να το βάλω στη λίστα της Μαλακατέ) είναι από τα καλύτερά μου. Όσες φορές κι αν το διαβάσω κάτι καινούριο έχει να μου πει. Το ίδιο και ο Πύργος ή ο Μόμπι Ντικ (τον διαβάζω τα τελευταία τρία χρόνια ξανά και ξανά). Βέβαια έκανα και ζαβολιές βάζοντας στη λίστα και κάνα δυο, προς το παρόν, αδιάβαστα, όπως ο Άνθρωπος χωρίς ιδιότητες, αλλά πίστεψέ με τα έχω τόσο πολύ "λιβανίσει" αυτά τα έργα που είναι σα να τα ξέρω απέξω και ανακατωτά!
Συνεπώς η δική μου λίστα περιείχε τα καλύτερά μου (με βάση τα παραπάνω κριτήρια) και όχι τα αγαπημένα μου, που δε νομίζω να αφορούν άλλους.
Αυτά προς απάντηση και της Πελλεγκρίνας.
Δηλαδή, ενας κατάλογος απο πασίγνωστα και απολυτως προβλεπόμενα βιβλία τα οποία απλώς αλλαζουν σειρά στην τράπουλα ειναι πιο ενδιαφέρων απο μια σειρά άγνωστων τίτλων που κάποιοι καλλιεργημε΄νοι άνρωθποι "ριχνουν στο τραπέζι" επειδή τους αγαπούν; Δηλαδή τι ενδιαφερον ειχε για μενα αυτος ο καταλογος με τον Μόμπι Ντικ, τον Κάφκα, την Ερόικα και την καρδιά του σκότους, ή τον Ντοστογιέφσκι και -φυσικά-τους α παραιτητους Προυστ και Τζους?Εξηγηστε μου, αληθεια ΤΙ ενδιαφερον; Τι μπορέι να με νοιαζει ενας τετοιος καταλογος, τι εχει να μου δώσει;
Pellegrina,
επειδή βρίσκω την όλη επιφύλαξή-σου βάσιμη,
κατάθεσέ-την στα ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ του επόμενου ποστ, για να συζητηθεί.
Πατριάρχης Φώτιος
Post a Comment