“Η τρίτη ψήφος” του Τζίμμυ Κορίνη

Μερικές ώρες ανάγνωσης ενός καθαρόαιμου αστυνομικού μυθιστορήματος ισοδυναμεί με την ευχαρίστηση ενός γρίφου και του σασπένς που κρατά τον αναγνώστη σε εγρήγορση.

Καφές μέτριος με καϊμάκι:

Τζίμμυ Κορίνης

“Η τρίτη ψήφος”

εκδόσεις Γαβριηλίδης

2012 

            Ο Τζίμμυ Κορίνης είναι μορφή βγαλμένη από τα περιοδικά «Μάσκα» και «Μυστήριο», μορφή δηλαδή συγγραφέως βγαλμένη από την “παραλογοτεχνική” περίοδο του αστυνομικού μυθιστορήματος. Εκεί μέσα στον μεσοπόλεμο κι ύστερα, στη μεταπολεμική εποχή, οι θιασώτες του είδους, λίγο περιθωριακοί και λίγο απομονωμένοι, διάβαζαν στα περιοδικά αυτά όπως και στις εφημερίδες μεταφρασμένα ή ελληνικά έργα, δημοσιευμένα σε συνέχειες, όπου ο γρίφος της εξιχνίασης του εγκλήματος συναντούσε μοιραίες γυναίκες, ύποπτους άνδρες, σκηνές υποκόσμου, ατμόσφαιρα περιθωρίου ή κοσμοπολιτισμού κ.ο.κ. Από εκεί ξεπήδησε η πατριαρχική μορφή του Γιάννη Μαρή με τα γνωστά σε όλους μυθιστορήματά-του.

            Ο Κορίνης είναι παιδί αυτής της εποχής, τόσο επειδή ήταν συνεργάτης των περιοδικών, για ένα διάστημα διευθυντής της «Μάσκας», όσο και επειδή τα έργα-του, δημοσιευμένα τα τελευταία είκοσι χρόνια, παραπέμπουν στην αισθητική (βλέπε τα εξώφυλλα με τη μορφή κόμικς) και στη λογοτεχνικότητα της παλιάς αστυνομικής λογοτεχνίας.

            Με την “Τρίτη ψήφο” γραμμένη στον 21^ο αιώνα ο συγγραφέας προσφέρει ένα ανάγνωσμα στη μήτρα του παλιού ορθόδοξου αστυνομικού μυθιστορήματος, όπου η ανακάλυψη ενός πτώματος στις πρώτες σελίδες, με όποιες παραλλαγές μπορεί να έχει αυτό, οδηγεί σε μια αλληλουχία ερευνών, νέων φόνων, υπόπτων και συλλογισμών. Πρωτεργάτης είναι ο υπαστυνόμος Δημήτρης Γιαννίδης και οι στενοί συνεργάτες-του. Ο Γιαννίδης είναι ένας αφοσιωμένος αξιωματικός της αστυνομίας με κύρος και λογική. Η δολοφονία του δημοσιογράφου Κοντέλλη, λίγο πριν αποκαλύψει μερικά στοιχεία στον ίδιο τον υπαστυνόμο, πυροδοτεί εξελίξεις που προχωρούν βήμα βήμα, πότε με νέες δολοφονίες ή απόπειρες, και πότε με συζητήσεις, ανακρίσεις και σκέψεις εκ μέρους της αστυνομίας.

            Το έργο αγγίζει μέσω της αστυνομικής-του πλοκής τα σύγχρονα φαινόμενα της διαφθοράς και της διαπλοκής, με αποκορύφωμα την πολιτική σήψη και τα σκάνδαλα που οδηγούν σε οικονομικές αυθαιρεσίες και μίζες. Αυτό ανήκει στα θετικά του μυθιστορήματος, όπως και η πλοκή που σε γενικές γραμμές στην οποία έχει πέσει όλο το βάρος, αν και από ένα σημείο και μετά είναι προβλέψιμη η εξέλιξη και ο εγκέφαλος του όλου σκηνικού. Παράλληλα, το χιούμορ που διαρρέει τους διαλόγους δίνει μια νότα όχι και τόσο συνηθισμένη στο είδος, ειδικά μέσα σε ένα κείμενο όπου η γλώσσα είναι επίπεδη και άχρωμη.

            Από την άλλη, υπάρχουν σημεία που κρατούν το έργο στο περιθώριο της λογοτεχνίας. Το βασικό ατού του έργου, δηλαδή η σφιχτή πλοκή, έπαψε να είναι καλογρασαρισμένη από τη στιγμή που πολλές λεπτομέρειες έμειναν στον αέρα (λ.χ. λίστα με τα κινητά τηλέφωνα αλλά όχι με τα σταθερά κ.ο.κ.) και πολλές υπερβολές, όπως η συνάντηση του Γιαννίδη με τον Υπουργό Εθνικής Αμύνης και ακόμα χειρότερα με τον ίδιο τον πρωθυπουργό, ναρκοθέτησαν την αληθοφάνεια του μυθιστορήματος. Επιπλέον, η στοχοπροσήλωση στην υπόθεση δεν αφήνει ευρύτερες απηχήσεις για τα υπόγεια αίτια της διαφθοράς: με άλλα λόγια, ο αναγνώστης εισπράττει μια περιγραφική καταγραφή χωρίς να βλέπει και τη σκέψη που θα τον οδηγήσει σε κοινωνικό προβληματισμό. Συνάμα, η τριάδα των αστυνόμων (όλα-τους τα έργα είναι καλά, λαμπρά, αγαθοεργά!) παραπέμπει σε παλιές συνταγές με τις έξυπνες συζητήσεις-τους και με τους ακόμα πιο ευφυείς συλλογισμούς, αλάθητους όπως φαίνεται, που οδηγούν με λογικά βήματα στη λύση. Δεν λείπουν μικρές αστοχίες στη σύνδεση των στοιχείων και μια κατάσταση ήπιας εγρήγορσης χωρίς ουσιαστικές συγκρούσεις. Όλα κυλάνε ήρεμα, χωρίς εμφανείς ρήξεις ή εμπόδια που να εγείρονται  ανυπέρβλητα μπροστά-τους. Η πολιτεία δεν είναι πιεστική, ο αρχηγός της αστυνομίας θέλει να λάμψει η αλήθεια χωρίς πολιτικές αγκυλώσεις, οι μάρτυρες σχετικά εύκολα «σπάνε»: όλα καλά, όλα ανθηρά!  

Το Σαββατοκύριακο -εν όψει Χριστουγέννων- θα τρέξει ένα βιβλιοπαιχνίδι-σκυταλοδρομία. Γρηγορείτε!

Πατριάρχης Φώτιος