Thursday, December 09, 2010

Δ ι α β ά ζ ω

Για όλους τους μήνες του έτους, το διάβασμα είναι συνώνυμο του ταξιδιού που ξαναδίνει στη ζωή το χαμένο-της βάθος, που ξαναβάζει το άτομο στην πολύχρωμη ορχήστρα της ανθρωπότητας.

1.     Ιανουάριος. Διαβάζω δεν σημαίνει ότι ασχολούμαι απλώς με το ανά χείρας βιβλίο, αλλά  ότι σκέπτομαι και εκτός αυτού πάνω σε ένα ανθρώπινο θέμα.
2.     Φεβρουάριος. Διαβάζω δεν σημαίνει σκοτώνω τον χρόνο-μου μέχρι να έλθει η σειρά-μου στην τράπεζα, αλλά αποτρέπω τον χρόνο να αφήσει κενά στο μυαλό-μου.
3.     Μάρτιος. Διαβάζω σημαίνει μένω μακριά από την τηλεόραση, για να μη γεμίζει η ψυχή-μου με σαπρόφυτα.
4.     Απρίλιος. Σημαίνει επικοινωνώ με μια γράφουσα συνείδηση που θέλει να με πείσει για την αλήθεια του κόσμου-της.
5.     Μάιος. Σημαίνει αναθεωρώ τις πεποιθήσεις-μου κυνηγώντας ένα άπιαστο κέντρο.
6.     Ιούνιος. Σημαίνει ότι γίνομαι άθελά-μου πρότυπο σε όσους με βλέπουν λ.χ. στο μετρό και ειδικά στους νέους που υποσυνείδητα ασχολούνται λίγο περισσότερο με το βιβλίο.
7.     Ιούλιος. Σημαίνει ανοίγω ένα παράθυρο ξεγνοιασιάς από την καθημερινότητα που με συνθλίβει.
8.     Αύγουστος. Σημαίνει κάνω ηλιοθεραπεία στο φως της λογοτεχνίας, της διανόησης και της απόλαυσης.
Ο πίνακας με την κοπέλα να διαβάζει είναι του NZ Artist.
9.     Σεπτέμβριος. Σημαίνει ξεφεύγω από τη σκόνη του σχολείου και ξαναγαπώ το βιβλίο που τόσο με έκαναν να μισήσω.
10.                        Οκτώβριος. Σημαίνει βλέπω τη βροχή από το τζάμι και είμαι ήδη αλλού.
11.                        Νοέμβριος. Σημαίνει ξαναγνωρίζω την ανθρώπινη μοίρα και αντιλαμβάνομαι πως δεν είναι δεδομένη.
12.                        Δεκέμβριος. Σημαίνει ανέχομαι τον άλλο επειδή όλες οι αλήθειες απορρέουν από ένα εσώτερο τραύμα.
Πατριάρχης Φώτιος

10 comments:

Anonymous said...

Κalispera!

Mia erwtisi mono...

23xronos blogger??

Eiste 23 etwn?..

Πάπισσα Ιωάννα said...

Φίλε ανώνυμε,
μην πιστεύεις τους ψευδώνυμους ιστολόγους. Τώρα είμαι 23χρονος, πριν ήμουν συνταξιούχος καθηγήτρια θεολογίας, στο μέλλον μπορεί να είμαι 50χρονος φαροφύλακας.
Αυτό που μετράει είναι η γνώμη και η συζήτηση πάνω σε επιχειρήματα.
Πατριάρχης Φώτιος

maxforeigner said...

Πατριάρχης και ... 23 ετών ΔΕΝ ΓΙΝΕΤΑΙ! -- Ωραίος ο συνδυασμός των μηνών και του διαβάσματος.

Πάπισσα Ιωάννα said...

Mike,
η πραγματική μου ηλικία είναι 1200 χρόνια, αφού γεννήθηκα γύρω στο 800 μ.Χ. Ξέρω καλά από χρόνια ...και μήνες.
Το διάβασμα είναι διαχρονικό και "διαμηνικό", μα πάνω απ' όλα είναι δικαιολογία ότι δεν έχω χρόνο για ένα καλό λογοτεχνικό έργο.
Πατριάρχης Φώτιος

Johnny Panic said...

Το 9. είναι μια πολύ πικρή αλήθεια.Ακόμα και οι έρωτες κακοφορμίζουν σε τέτοιες συνθήκες.

Το 6. το απορρίπτω.Να γίνω πρότυπο ΓΙΑΤΙ;;; Επειδή έχω χώσει τη μούρη μου σε ένα χάρτινο κατασκεύασμα; Το να διαβάζουν οι άνθρωποι στο μετρό είναι δείγμα πολιτισμού,υποτίθεται; Συμβάλλω στην πνευματική αναβάθμιση του τόπου και δεν το ξέρω,για δες...

ναυτίλος said...

Διαβάζω και για να αποκρυπτογραφώ την πραγματικότητα που με περιβάλλει

Πάπισσα Ιωάννα said...

Johnny,
η πρώτη σκέψη-μου, όταν διάβασα το σχόλιό-σου, ήταν ότι στις κεντρο-βορειοευρωπαϊκές χώρες η εικόνα ενός ανθρώπου ο οποίος διαβάζει στο τρένο είναι τόσο συχνή που αντικατοπτρίζει το υψηλό ποσοστό αναγνωσιμότητας, τουλάχιστον εφημερίδας, που επικρατεί εκεί.
Ένας άνθρωπος λοιπόν που διαβάζει αντιπροσωπεύει αυτό το μικρό ποσοστό της ελληνικής κοινωνίας, που όταν γυρίζει σπίτι δεν στρώνεται στον καναπέ για να αποχαυνωθεί μπροστά στη μικρή οθόνη, που δεν καταπιάνεται με ηλεκτρονικά παιχνίδια μέχρι "καψίματος", που δεν εθίζεται στον υπολογιστή και στο facebook μέχρι εξαντλήσεως, που δεν ξεφυλλίζει περιοδικά ποικίλης ύλης και πολλής βλακείας... κ.ο.κ.
Πατριάρχης Φώτιος

Πάπισσα Ιωάννα said...

Ναυτίλε,
προσυπογράφω μία μία λέξη-σου. Όντως διαβάζω για να καταλάβω έναν κόσμο πολύπτυχο που δεν περιλαμβάνεται στον μικρόκοσμο της ζωής-μου. Ή ακόμα και αυτόν της ζώής-μου που δεν τον ξέρω καλά.
Πατριάρχης Φώτιος

Johnny Panic said...

Φώτιε,κι εγώ την ίδια εικόνα είχα,αλλά πιστεύω,ο σαλός,ότι σημασία έχει ΤΙ διαβάζει κανείς και ΠΩΣ το διαβάζει.Νομίζω πως μια τέτοια εικόνα διάσπαρτων αναγνωστών απλώς κολακεύει μια συλλογική εθνική συνείδηση:
"είμαστε έθνος που διαβάζει"(καλά,όχι εμείς,εννοείται!). Ε,και τι έγινε; Αντιπαθώ την αγιοποίηση της ανάγνωσης και του βιβλίου,ως εκ τούτου η εικόνα ενός ανθρώπου που διαβάζει κάπου έξω(ή μέσα) δε μου λέει ΤΙΠΟΤΑ,πέρα από το ότι διαβάζει.Ούτε καλό ούτε κακό κατά τη γνώμη μου.

Πάπισσα Ιωάννα said...

Johnny,
όπως το εξηγείς, συμφωνώ απόλυτα. Το διάβασμα από μόνο-του δεν είναι φάρμακο, αλλά μερικές φορές μπορεί να οδηγήσει σε προσωπικές παθογένειες. Απλώς το πρότυπο του αναγιγνώσκοντος αναγνώστη είναι προτιμότερο -ως σύμβολο- από πολλά άλλα πρότυπα της εποχής-μας.
Πατριάρχης Φώτιος