Αντιπροσωπευτικό δείγμα μεσογειακού συγγραφέα αστυνομικών μυθιστορημάτων που διανθίζει τα έργα-του με δόσεις χιούμορ και πλούσια τραπέζια.
“Le ali della sfinge”
Palermo 2006
“Τα φτερά της πεταλούδας”
μετ. Φ. Ζερβού
εκδόσεις Πατάκη
2009
Μια νεκρή κοπέλα, ξανθιά και όμορφη, αγνώστου ταυτότητας βρίσκεται δολοφονημένη. Το μόνο διακριτικό-της γνώρισμα είναι ένα τατουάζ στην ωμοπλάτη με απεικόνιση πεταλούδας, το οποίο εντέλει τη συσχετίζει με τρεις άλλες ομοεθνείς-της, Ρωσίδες, που βρέθηκαν στην Ιταλία και, ενώ ξεκίνησαν από χορεύτριες, βρήκαν δουλειά σε σπίτια ως καμαριέρες ή μαγείρισσες. Μια οργάνωση, η “Μπουόνα Βολουντά”, με ιερείς και εθελοντές, ήταν υπεύθυνη για την εργασιακή-τους αποκατάσταση, μια οργάνωση που δεν άρεσε καθόλου στον αστυνόμο Μονταλμπάνο. Παράλληλα, μια έρευνα που δεν έγινε ποτέ αφορά την εξαφάνιση ενός παντρεμένου πλούσιου, ο οποίος, απ’ ό,τι φαίνεται, το έσκασε με την ερωμένη-του για την Κούβα, αφήνοντας τη ζηλιάρα σύζυγό του να πιστεύει στη δήθεν απαγωγή-του.
Μικρά κεφάλαια, γρήγορη εναλλαγή σκηνών, σύντομοι και περιεκτικοί διάλογοι, αν εξαιρέσει κανείς τις παρενθέσεις με την ιδιωτική ζωή τού Μονταλμπάνο και τις χιουμοριστικές παρεξηγήσεις ενός αστυνομικού που δεν μπορεί να συγκρατήσει ονόματα.
Το βιβλιαράκι εντέλει διαβάζεται απνευστί, μόνο και μόνο από την ώθηση του μυστηρίου και την αναμονή του τέλους. Μικρές μικρές αποκαλύψεις προωθούν την ιστορία και συνάπτουν στοιχεία της πλοκής, μέχρι να οδηγήσει την πρώτη υπόθεση σε μια πρώτη λύση, που δεν είναι όμως και η οριστική. Αλλά τελικά πέρα από το αίσιο τέλος τι μένει στον αναγνώστη; Μια πλοκή που σε κρατάει ξύπνιο, ειδικά αν θέλεις να χαλαρώσεις, αλλά μια ιστορία που δεν θα τη θυμάσαι για καιρό. Ένα είδος κοινωνικής κριτικής και μια ελαφρά ζυγισμένη απόδοση χιούμορ…: αυτό θα θυμάμαι σε λίγο καιρό.
Πατριάρχης Φώτιος
8 comments:
Δεν έχω διαβάσει Καμιλλέρι και απ' αυτή σου την ανάρτηση δεν πείστηκα να το κάνω. Ίσως άλλα βιβλία του να είναι καλύτερα.
Anagnostria,
αν κάποιος αναζητά μια γρήγορη υπόθεση με περίπλοκη πλοκή προς την αποκάλυψη του δράστη, ναι, ο Καμιλέρι δεν λέει... Αν όμως αναζητά κανείς ατμόσφαιρα, χιούμορ. μεσογειακό περιβάλλον και κοινωνικές τοιχογραφίες, τότε ναι.
Πατριάρχης Φώτιος
Εμένα μου αρέσει πολύ στο είδος του, ακριβώς γι αυτό το συνδυασμό. Βέβαια η επανάληψη τον κάνει βαρετό -αλλά, και τι δεν το κάνει; (βαρετό η ενανάληψη;) Τα θεματά του και οι χαρακτήρες μου δείχνουν ομοιότητα με Ελλάδα: θεσμοί, διαφθορά, υποκρισία. Ο Καταρέλα σούπερ! Η πώςς-τη-λένε σύντροφος του Μονταλμπάνο που όλο του κάνει σκηνές επίσης πολύ "μεσογειακή"...(ίσως για το γυναικέιο κοινό προσωπικά τη βαριέμαι)
Αν και πιο "μακριά" από την ελληνική πραγματικότητα (πιο κοντά όμως στη διεθνή)τελευταία ανακάλυψα τον Στιγκ Λάρσον (το κορίτσι με το τατουάζ, το κορίτσι που έπαιζε με τη φωτιά)με τις πολύ τσουχτερές του αποκαλύψεις και τη θαυμάσια Λίζμπετ Σαλάντερ. Πολύ λυπάμαι που πέθανε, και όχι μόνο γιατί δεν θα γράψει άλλο, μου φάνηκε πολύ συμπαθητικός άνθρωπος από τη φωτό.
("ρατσιστικός" ο φυσιογνωμισμός, το ξέρω, αλλά συχνά τον εφαρμόζω αδυνάισθητα!)
Αυτά!
Pellegrina,
ο Καταρέλα σούπερ. Ο Καταρέλα οούπερ. Μου θυμίζει έναν κλητήρα που έχουμε στην επιχείρηση, καλό παιδί και φιλότιμο, αλλά...
Διαβάζω με ευχαρίστηση Καμιλέρι αλλά κάτι στο συνολικό στήσιμο με αποθαρρύνει: η αίσθηση ότι κάποια κομμάτια δεν χτίζονται πλήρως μέσα στο οικοδόμημά-του. Η ατμόσφαιρα οικεία, μεσογειακή, ψ ι λ ο α π α τ ε ω ν ί σ τ ι κ η: una faccia una razza, δεν λένε οι Ιταλοί;
Πατριάρχης Φώτιος
Πατριάρχα μου, είχα διαβάσει την "ΕΞΑΦΑΝΙΣΗ ΤΟΥ ΠΑΤΟ" του ίδιου συγγραφέα. Εκεί υπάρχουν κάποιες ανατροπές, που καθιστούν ιδιαίτερη την πλοκή του, κυρίως ως προς τη λύση του μυστηρίου. Και η ατμόσφαιρα είναι πράγματι μεσογειακή και δη μεσογειακής επαρχιακής-αλλά πολύ επαρχιακής- πόλης.
γεια σου δικηγόρε! Ο Πατό είναι θαύμα, λόγω γραφής! όλο έγγραφα, αποκόμματα, κλπ. Σκέτα! Και τα έχει ενώσει τέλεια! Πραγματικός συγγραφικός πειρασμός! (κια πολύ γέλιο, με τις ναφορές!)
(η κορυφή είναι ο άγγλος επιστήμονας που προτέινει κατι τρελά μαθηματικά για τη λύση...)
@ pellegrina
Γειά σου, φιλόλογε! Προσυπογράφω.
"Η εξαφάνιση του Πατό" είναι ένα διασκεδαστικό κείμενο αστυνομικής ψηφιδοποιίας που το είχαμε συζητήσει σε μια Ιστολέσχη Ανάγνωσης (δείτε το ποστ της 11.7.2008). Εκεί χάρηκα πολύ την ευστροφία του Καμιλέρι.
Πατριάρχης Φώτιος
Post a Comment