Γιάννης Μαρούδας“Η μυστική διαθήκη της Πηνελόπης Γκαβογιάννη”
εκδόσεις Ωκεανίδα
2008
Η προσπάθεια να εξηγηθεί η τρομοκρατία δεν έχει βρει στη λογοτεχνία ικανές πένες να αποτυπώσουν το βάθος και το εύρος του φαινομένου (Γενικότερα δεν ξέρω ποιος μπορεί να το αντιληφθεί επαρκώς). Η απόπειρα του Χωμενίδη («Το σπίτι και το κελί») παλιότερα… αδύναμη, ενώ ο Στεφανάκης («Το μάτι της τρομοκρατίας έχει αχρωματοψία») έκανε μια φιλότιμη προσπάθεια.
Ο Μαρούδας την εξηγεί ως αντίδραση των διανοούμενων απέναντι στο σύστημα που τους περιθωριοποιεί και τους κάνει να ασφυκτιούν. Είναι όμως σπασμωδική και ασυντόνιστη, χωρίς βάσεις και θεμέλια, ικανά αφενός να θωρακίσουν τους ίδιους τους δράστες και αφετέρου να πετύχουν καίρια χτυπήματα στο σύστημα.
Ένα περιοδικό ποίησης, η Κιβωτός, κλείνει επειδή το κράτος αρνείται να το στηρίξει οικονομικά και ένας εκ των συντελεστών αποφασίζει να ρίξει βόμβα στο υπουργείο Πολιτισμού. Παράλληλα, η διαθήκη μιας φιλότεχνης γηραιάς κυρίας αφήνει το 10% του τεράστιου ομίλου Γκαβογιάννη στην Κιβωτό… Τελικά οι δύο υποθέσεις συγκλίνουν, καθώς συλλαμβάνονται τα μέλη της λογοτεχνικής ομάδας.
Ο Μαρούδας δεν είναι κακή γραφίδα. Ξέρει να κατευθύνει τον ρυθμό, ξέρει να στήνει σκηνές και διαλόγους, να προχωρά την υπόθεση με αλληλουχία, να σκιαγραφεί έστω και επιφανειακά τα πρόσωπά του. ΑΛΛΑ, η όλη σύλληψη της τρομοκρατίας, το όλο στήσιμο μιας υπόθεσης και η οικονομία της αφήγησης σκοντάφτει στην ίδια την εγγενή αδυναμία της να φανεί αληθοφανής. Όσοι παρακολούθησαν τα γεγονότα της 17Ν αλλά και των άλλων σοβαρών τρομοκρατικών οργανώσεων δεν μπορούν να πειστούν ότι όλα συμβαίνουν έτσι απροσχεδίαστα.
Πατριάρχης Φώτιος
4 comments:
Το πρόβλημα είναι να αναγνωρίσουμε και τις άλλες μορφές τρομοκρατίας. Τον τρόμο και την ασυδοσία της αστυνομικής αρχής που πυροβολεί . Των αστυνομικών σχολών που στελεχωνονται από τους πιο ανίκανους για την υπεύθυνη αυτή δουλειά. Εχω ζήσει στην ξανθη και έχω γνωρίσει αρκετούς νεους που σπούδαζαν στην εκεί σχολή γιατί δεν είχαν τι αλλο να κάνουν και δεν ήξεραν πως θα ανεπνεαν μέσα στο σύστημα. Ωραια κίνητρα. Οι αξιωματικοί των ελληνικών στρατών που είναι πιο αμορφωτοι και απο βουκόλο γιατι δεν πάνε στη φύση να αρμέξουν αγελάδες και να ζήσουν σε αρμονία με το σύστημα που τους αναλογεί μόνο ταλάιπωρούν με τα βίτσια τους την πιο ελπιδοφόρα ομαδα της ελληνικής κοινωνίας? Τρομοκράτες όταν οπλίζουν το όπλο του νέου που αυτοκτονεί σε μια σκοπιά. Για εκείνους τους άλλους που πεθαίνουν σε άσυλα μέσα γιατί ας πουμε δεν υπάρχουν ακόμη επαρκείς μονάδες στα ψυχιατρεία να αναλαβουν τα αυτιστικά παιδιά και όχι μόνο, οπότε τα σκοτώνουν με την αργοσυρτη αδιαφορια τους? Τα θυματα σ' αυτή την πουτάνα χωρα που λέγεται ελλάδα είναι πολύ περισσότερα. Και ειναι θύματα της κρατικοποιημενης τρομοκρατίας. Πιο απλά της παντελούς έλλειψης του οτιδηποτε. Ο λόγος μου είναι καταγγελτικός και σιγουρα δεν εκπιπτει σε κάποιο τομέα της τρμοκρατίας. Ποτέ δεν θα το έκανα εξάλλου . Στην βια δεν απαντάμε με βια αλλά την ξεσκεπάζουμε...με σεβασμό όσο μπορούμε ή ακόμη ακομη και λογο καταγγελτικό. Είστε αμόρφωτοι , απαιδευτοι ανθρωποι της αστυνομίας , είστε οι τρομοκρατες του κράτους. Παπάδες είστε οι τρομοκρατες της συνείδησης μας. Για κάθε πράξη μας , για κάθε πάθος μας έχετε τιμωρίες και η χριστιανική σας ελλαδα αργοπεθαίνει με ψυχοφάρμακα. Εκτός και αν σας ικανοποιεί μια ζωή νεκρή. Βγάλτε το σχήμα σας και αγαπήστε μας.
Καθεστωτα χιλιόχρονα , φιληδονοι της εξουσίας , ζήστε , ζήστε παπάδες , ιερείς και πατριαρχες εις βάρος των άλλων.
ΜΑΡΚΟΣ
ΜΑΡΚΟ,
ΜΠΡΟΣΤΑ ΣΤΟΝ ΟΡΥΜΑΓΔΟ ΤΩΝ ΦΩΝΩΝ ΠΟΥ ΣΚΥΛΕΥΟΥΝ ΤΗ ΧΩΡΑ...
Σ Ι Ω Π Η!
ΤΟΥΛΑΧΙΣΤΟΝ ΜΕΧΡΙ ΝΑ ΠΑΨΟΥΝ ΟΙ ΜΕΝ ΚΑΙ ΟΙ ΔΕ ΝΑ ΒΥΣΣΟΔΟΜΟΥΝ ΠΑΝΩ ΣΕ ΠΤΩΜΑΤΑ ΚΑΙ ΚΑΜΜΕΝΑ ΚΤΙΣΜΑΤΑ.
Π Α Τ Ρ Ι Α Ρ Χ Η Σ
Φ Ω Τ Ι Ο Σ
Πιστεύω ότι το θέμα του βιβλίου δεν είναι να εξηγηθεί το φαινόμενο της Τρομοκρατίας. Το διαβάζεις λάθος, μάλλον... Περισσότερο είναι η δυνατότητα της Ποίησης (κι όλων των αταίριαχτων-δυσπροσάρμοστων μαζί) να υπάρξει στον σύγχρονο κόσμο, ή αλλιώς, μια μπαλάντα για τους χαμένους ποιητές... Κι ωστόσο, τίποτα δεν έχει χαθεί οριστικά - κάτι τέτοιο λέει.
Μαρκο εισαι βλαξ.
Post a Comment