Δίπλα στα τέρατα της πολιτικής, των μέσων
μαζικής ενημέρωσης, του ψηφιακού κόσμου, της επιστήμης, μπορεί η λογοτεχνία να ορθώσει
ανάστημα και να "αλλάξει τον κόσμο"; Γιατί να διαβάσω ποίηση ή πεζογραφία, ενώ χρειάζομαι
πολιτική σκέψη, ιστορική συνείδηση και κοινωνικές ματιές; Άρα, θα έπρεπε να
προτιμώ δοκίμια και ιστορικές πραγματείες. Δίπλα στον επιστημονικό λόγο με όλο
το κύρος-του, τι μπορεί να μου δώσει μια φανταστική ιστορία; Τι μπορεί να μου
δώσει για το “σήμερα”;
Πατριάρχης Φώτιος
4 comments:
Επίτρεψέ μου να παραθέσω ένα απόσπασμα από συνέντευξη της Μάρως Δούκα στη Μικέλα Χαρτουλάρη γιατί με καλύπτει:
«Διαβάζουμε λογοτεχνία, πρωτίστως, λέω, από ανάγκη, για να παρηγορηθούμε κάπως, για να ακυρώσουμε τη μοναξιά μας, να φωτίσουμε την καθημερινότητά μας, να κατανοήσουμε τον εαυτό μας και τους άλλους, να επικοινωνήσουμε με διαφορετικούς πολιτισμούς, άλλους λαούς, να ταξιδέψουμε στον χρόνο, να οραματιστούμε τον καλύτερο κόσμο που δικαιούμαστε. Διαβάζουμε όμως και για να μάθουμε, να διδαχτούμε, να γίνουμε απλώς καλύτεροι άνθρωποι. Και πάνω απ’ όλα, πιστεύω, διαβάζουμε για την απόλαυση του κειμένου, τη χαρά της λέξης, την έκπληξη του απρόβλεπτου…».
Κατερίνα,
ωραίο απόσπασμα, έστω κι αν δεν σχετίζεται με το συγκεκριμένο ερώτημα.
Η Δούκα θέτει τρεις βαθμίδες:
α. απόλαυση
β. γνώση και ηθική βελτίωση
γ. υπαρξιακή αυτογνωσία και παρηγοριά
Σε σχέση όμως με τον επιστημονικό λόγο τι προσφέρει η λογοτεχνία σε έναν τεχνοκρατούμενο κόσμο;
Π.Φ.
Η λογοτεχνία προσφέρει ό,τι και ο κινηματογράφος, η μουσική, τα εικαστικά, το θέατρο, ο χορός. Ό,τι έκανε πάντοτε η τέχνη δηλαδή. Ψυχαγωγία δια της κωδικοποιημένης επαφής με ένα βαθύτερο στρώμα της ύπαρξής μας. Ενίοτε και απλή διαφυγή. Δε νομίζω ότι ο κόσμος θα σταματήσει ποτέ να έχει ανάγκη απ' αυτό, όσο κι αν προχωρήσει η τεχνολογία.
Anonymous,
"Ψυχαγωγία δια της κωδικοποιημένης επαφής με ένα βαθύτερο στρώμα της ύπαρξής μας". Ωραία διαπίστωση.
Π.Φ.
Post a Comment