1.Έλεγα συχνά τον τελευταίο καιρό ότι ζούμε τις συνέπειες του Εμφυλίου.
2.Η δημοκρατία ορίζει ότι ο λαός μπορεί να αποφασίζει με ένα ΝΑΙ ή με ένα
ΟΧΙ σε μεγάλα εθνικά ζητήματα.
3.Ζούμε λοιπόν ιστορικές στιγμές!
4. Το δίλημμα δεν είναι απλώς συμφωνία ή όχι, αλλά εντός ή εκτός
ευρωζώνης. Ό,τι
και να λέμε εμείς, ο χρόνος που λήγει δεν αφήνει περιθώρια για πολλούς
ελιγμούς. Η απόφαση της ΕΚΤ, η ανάγκη πληρωμής των δανείων, τα ΑΤΜ και το
ετοιμόρροπο χρηματοπιστωτικό σύστημα που αδειάζει. Διακυβεύουμε επομένως τη
θέση της Ελλάδας σε ένα τρένο, που ναι μεν έχει άπειρα προβλήματα, αλλά η χώρα πεζή
θα έχει να διανύσει πολύ περισσότερο κουραστικό δρόμο για να ξαναβρεθεί στο
επίπεδο που ήταν.
5.Ό,τι αποτέλεσμα και να βγει, αυτή η κυβέρνηση είναι δυστυχώς χαμένη.
6.Ό,τι αποτέλεσμα και να βγει, εμείς ο λαός θα το υποστούμε αμάσητο,
χωρίς να μπορέσουμε στο μέλλον να αντιδράσουμε. Αν βγει
ΟΧΙ, θα πτωχεύσουμε εντός ή εκτός ευρώ (μάλλον εκτός). Αν βγει ΝΑΙ, θα μας
φορέσουν καπάκι τα σκληρά μέτρα και θα πουν «εσείς τα θελήσατε»!
7.Αλλάξανε οι συνθήκες από το 2011, όταν ο ίδιος ο Τσίπρας φώναζε για τις
συνέπειες ενός δημοψηφίσματος;
8. Το
δίλημμα το έθεσε υπόρρητα ο Λαφαζάνης σε συνέντευξή-του στο Mega χθες το βράδυ: το ΟΧΙ σημαίνει κοινωνική και
οικονομική ανατροπή (δηλαδή δραχμή, πράγμα που δεν θέλησε να το πει ρητά, γιατί
θα έχανε το μεγάλο ποσοστό του κόσμου που επιθυμεί να παραμείνουμε στο ευρώ).
Το ΝΑΙ σημαίνει πολιτικές αλλαγές (δηλαδή εκλογές, αφού η νυν κυβέρνηση δεν
μπορεί να υλοποιήσει τα μέτρα).
9. Είμαστε ως λαός ανίκανοι να χειριστούμε τη
δημοκρατία-μας και επαναλαμβάνουμε τα λάθη του 1920 και του 1945.
Πατριάρχης Φώτιος
29 comments:
Σεβαστέ μου Πατριάρχη, ανήκω σε μια γενιά που ονειρεύτηκε την Ένωσή της με την Ελλάδα, που γι' αυτήν η Ελλάδα ήταν μια Ιδέα για την οποία άξιζε κάθε θυσία. Στο άκουσμα του Εθνικού Ύμνου ακόμα δακρύζουμε, στη θέα της γαλανόλευκης ακόμα αναρριγούμε. Θλιβόμαστε αφάνταστα για όσα συμβαίνουν, αγωνιούμε ίσως πιο πολύ από πολλούς που ζουν στην ίδια την Ελλάδα. Άκουγα μέχρι αργά χτες στην ΕΡΤ τη συνεδρίαση και τους λόγους στη Βουλή. Μάταια προσπαθούσα να καταλάβω τι σημαίνει το ΝΑΙ και τι σημαίνει το ΟΧΙ. Μάταια προσπαθούσα να διακρίνω σ' όλες εκείνες τις παθιασμένες αγορεύσεις τη γνήσια αγάπη για τον τόπο. Μα, θα μου πεις, αν υπήρχε αυτή η αγάπη θα έφτανε η χώρα εδώ που έφτασε; Ο Θεός (αν υπάρχει) μακάρι βάλει το χέρι του.
Η ίδια παλιά διαμάχη, ενωτικοί εναντίον ανθενωτικών, ταλανίζει ακόμα τον ελληνίζοντα πληθυσμό. Είναι η βάση της νεύρωσης που μας ταλαιπωρεί. Απ' όταν χάθηκαν τα πρωτεία και οι άλλοτε αξιοζήλευτοι κατάντησαν (σχεδόν) παρίες, δύο σχολές ένταξης στη διεθνή σκηνή υπάρχουν: είτε ανασκουμπωνόμαστε και προσπαθούμε να υπάρξουμε ακόμα και ως τελευταίοι στην πόλη, είτε περιχαρακωνόμαστε στην ανάμνηση του αρχαίου κλέους και ζούμε την εθνική μας παράκρουση, ως τρελοί του χωριού (της Ευρώπης εν προκειμένω). Το Αριστερό αφήγημα, φύσει ουτοπικό και πτωχοπροδρομικό, ταίριαξε γάντι με τη δεύτερη στάση. Το Δεξιό, ως "λαϊκή απογευματινή" (εθνολατρεία, λαϊκή δεξιά, λέγε με και ΑΝΕΛ).
(Το αυτό ισχύει σε όλα τα επίπεδα, ακόμα και στην καθ' ημάς λογοτεχνία. Για το συνδέσω και με την πρόσφατη ανάρτηση για το μπάσκετ...)
Tην Κυριακή "ο περήφανος ελληνικός λαός' (πλά μπλα μπλά. Χαϊδευέ μου τα αυτιά!) που δεν ανέχεται ούτε μύγα στο σπαθί του εκτος αν αυτή του λέει ψέμματα, θα απορρίψει μετά βδελυγμίας την ΤΑΠΕΙΝΩΤΙΚΗ πρόταση των δανειστων-δυναστών-εταίρων [= ΤΟ ΚΑΚΟ ΜΝΗΜΟΝΙΟ!!!] που κατα ένα μεγαλο μέρος (μη κοστολογημένο όμως επακριβώς φέρεται από κάποιες πρώτες εκτιμησεις να έχει μια διαφορά κοστους μέτρων περί τα 700 εκατομ. ευρω ώς προς την προταση που η ελληνική πλευρά είχε υποβάλλει προς του "θεσμούς" (=ΤΟ ΚΑΛΟ ΜΝΗΜΟΝΙΟ!!!].Ομως το κείμενο που υποτίθεται "κατέβασαν" οι εταίροι χτες μέχρι να μιλήσουν οι μισοί βουλευτες του ελλην. Κοινοβουλίου δεν ήταν διαθέσιμο προς μελέτη σ' αυτους. Κάποια στιγμή όμωςμεταφραστηκε και μοιράστηκε.
Την Κυριακη λοιπόν θα αποφασισουμε αν το θελουμς ή όχι. Σταράτα πράματα!!!
Με ...μόνη τη διαφορά πως ...ο Γιουγκερ σήμερα δημοσιοποίησε το τροποποιημένο μετα από πυρετωδη διαπραγμάτευση κείμενο των θεσμών -ως την ωρα που η διαπραγμάτευση με απόφαση της ελλην. Κυβέρνησης παύθηκε και τα μολύβια κατέβηκαν κάτω-. Προκειται όπως λέγεται για κείμενο κάποιας συμφωνίας πολυ κοντα στις ελληνικες θέσεις το οποίο πλέον έχει αποσυρθεί απο το τραπέζι της διαπραγμάτευσης.
Αρα το αντικείμενο του δημοψηφίσματος είναι ψευδεπίγραφο ως προς το δίλημα που θέτει καθ' όσον είναι φανερό πως δεν πρόκειται περί διλήμματος.
Το ένα κείμενο (των θεσμών) πόυ έφερε στη Βουλή η Κυβέρνηση δεν είναι τίποτα. Είναι ένα χαρτί με σημειώσεις.
Το δε υποψήφιο να υποβληθεί από τους θεσμούς τις επόμενες μέρες έχει πια αποσυρθεί και δεν ισχύει. Ωστόσο φάινεται ότι αποτελει πρόταση κατα το μεγαλύτερό του μέρος της ίδιας της ελληνικής κυβέρνησης.
Fαντάσματα καλoύμαστε να ψηφίσουμε;
Ποιός δουλεύει ποιόν;
Το ζήτημα όμως ξέρεις ποιο είναι αγαπητέ Φώτιε; Ότι τελικά αποδέχεσαι ότι η Ευρώπη πρέπει να είναι όπως κάποιοι συγκεκριμένοι κύριοι και κυρίες την ορίζουν. Δεν θα μπω στις λεπτομέρειες του κειμένου σου, ούτε στις λεπτομέρειες του πώς σκέφτονται και φέρονται οι λογής εκτός κι εντός, δεν έχω λόγο να μην έχω αντίστοιχους προβληματισμούς και στενοχώριες, λέω κι εγώ Ναι στην Ευρώπη αλλά Οχι στους εκβιασμούς τους. Δεν έχω λύση για το μετά, όποιο και νάναι το αποτέλεσμα, όμως θα μου επιτρέψεις να παρατηρήσω ότι το εμφυλιοπολεμικό κλίμα (επειδή αναφέρεσαι και συγκρίνεις με την τραυματική περίοδο μετά το '45) το καλλιεργεί η μια πλευρά. Και μακάρι και αυτή η πλευρά να σταματήσει και να αποδεχτεί ότι οι κυβερνήσεις δεν μπορούν να γίνονται με τις αναμεταξύ τους εναλλαγές, το ίδιο και η "Ευρώπη" αυτό κάνει. Και μακάρι και η άλλη πλευρά να μην ενδίδει σε ένα τέτοιο κλίμα και να δείχνει με έμφαση αυτό που τη διακρίνει.
Μεγάλο πράμα τελικά η ανοχή και η συνύπαρξη!
Ας ελπίσουμε ότι η πατρίδα μα ςθα βρει το δρόμο της...
Κατ' εμέ Πατριάρχη Φώτιε το θέμα ΔΕΝ είναι οικονομικό, είναι βαθιά πολιτικό. Ζούμε σε μια Ευρώπη που οι πολιτικές της έχουν οδηγήσει σε άνοδο της ακροδεξιάς παντού και σε απίστευτες κοινωνικές / οικονομικές ανισότητες. Διαβάζοντας σήμερα το άρθρο του αναλυτή των FT Βόλφγκανγκ Μίνχαου πιστεύω ότι έβαζε τα πράγματα ακριβώς στη θέση τους, "Το οικονομικό πρόγραμμα των πιστωτών ήταν η οικονομική εκδοχή της Κόλασης του Δάντη. Θα επέφερε στην Ελλάδα την απόλυτη οικονομική καταστροφή...Επομένως φαίνεται ότι οδεύουμε σε ρήξη. Δεν θα είναι καλή η έκβαση. Ακόμα και τώρα υπάρχουν καλύτερες εναλλακτικές. Δεν είναι, όμως, ούτε η χειρότερη έκβαση...Αλλά για την υπόλοιπη ευρωζώνη, ο εφιάλτης τώρα αρχίζει".
Ποιό ήταν το αναπτυξιακό σχέδιο της Ευρώπης στην Ελλαδα όπως εφαρμόστηκε έως και πριν από έξι μήνες; Πως θα εφαρμοστεί τώρα όταν π.χ. σκέφτεσαι και προτείνεις - άσχετα εάν το μάζεψαν σήμερα - ΦΠΑ 23 % στα νησιά τορπιλίζοντας τον τουρισμό, το μοναδικό παραγωγικό όπλο της χώρας. Μήπως επιβεβαιώνεται ο κ. Τόμσεν όταν έλεγα, "300 ευρώ μισθός είναι αρκετός για τα Βαλκάνια;"
Το ερώτημα λοιπόν είναι για μένα, "Σε ποιά Ευρώπη θέλουμε να ζούμε;"
#Δημητρης τερζης#
"Το ερώτημα λοιπόν είναι για μένα, "Σε ποιά Ευρώπη θέλουμε να ζούμε;"
Αναρρωτιέμαι αν δεν υπηρχαν τα μνημόνια και το γενικότερό μας χάλι...
Θα την είχαμε υπβαλει αυτήν ερωτηση στον εαυτό μας ή προς την υπόλοιπη Ευρώπη;
γιατί αν καταγγέλουμε ως δυνάστη και ανελεύθερη την σημερινή Ευρώπη τότε τι θάπρεπε να πουμε για τα διάφορα άλλα σημεία του παγκόσμιου χάρτη;
[οσο κι αν ψάχνω δεν μπορώ πουθενα να βρώ το ανάλογο "δημοκρατικό και ελεύθερο"...]
Αυτή η Ευρώπη κ. Τσίγκα και η ισοπεδωτική νεοφιλελεύθερη στροφή της δεν έχει καμία σχέση - ή τουλάχιστον έχει ελάχιστη σχέση - με την Ευρώπη πριν από 10 - 15 χρόνια. Εγώ δεν μίλησα για δυνάστη, μίλησα για πολιτικές που ξύπνησαν για τα καλά το φάντασμα του νεοναζισμού πάνω απ'την γηραιά ήπειρο. Γαλλία, Ουγγαρία, Αυστρία είναι ορισμένα παραδείγματα για να μην αναφέρω στην Ελλάδα της Χ.Α. Το που το πάει η Ευρώπη το αναφέρουν κορυφαίοι αρθρογράφοι εδώ καιρό, τόσο σε οικονομικό όσο και σε κοινωνικό πεδίο. Και δεν αναφέρομαι στους δημοσιογράφους του καταχρεωμενου ελληνικού μιντιακού συστήματος το οποίο ζει πλουσιοπάροχα απ' τα δανεικά των τραπεζών που πληρώνουμε όλοι στα μνημόνια. Αναφέρομαι σ' αυτούς που κουνάνε επιτιμητικά το δάχτυλο για εμάς τους υπόλοιπους που "ζούμε παραπάνω απ' τις δυνατότητές μας".
Οι σκέψεις μου, στις σκέψεις σου... Φώτιε.
1. Δεδομένου ότι οι νυν αλαλάζοντες ήταν αγέννητοι πριν από εβδομήντα χρόνια, δεν πρόκειται για εμφυλιακά απωθημένα αλλά για τον εμφυτευμένο κάλο του οπαδισμού ως εξουσιαστικού εργαλείου, που τους διαμορφώνει και χειραγωγημένους τους χρησιμοποιεί.
2. Το Ναι και το Όχι ορίζονται από το εν πολλοίς ελλιπές Σύνταγμα. Η δημοκρατία είναι το πρόσχημα που διαστέλλεται και συστέλλεται κατά το δοκούν.
3. Ζούμε τραγικές στιγμές της ιστορικής περιόδου που άρχισε μαζί με την δεκαετία του 2000.
4. Το δίλημμα -το εφιαλτικό διακύβευμα- δεν είναι η συμφωνία και το εντός ή εκτός ευρωζώνης, αλλά η ένταξή μας στο ευρασιατικό τόξο όπου είμαστε χρήσιμοι μόνον παραμένοντας στην ευρωζώνη ξεκομμένοι, όμως, από τον δυτικό πολιτισμό ο οποίος, με όλες του τις στρεβλώσεις και τις παρενέργειες είναι, εν τούτοις, το μόνο διαθέσιμο πολιτισμικό πλαίσιο όπου το άτομο μπορεί, αν το θέλει, να σκεφτεί και να εκφραστεί, όχι χωρίς κόστος πάντα, σχετικά ελεύθερα. Ή, έστω, να ζήσει καλύτερα. Να έχει, εν πάση περιπτώσει, περισσότερες επιλογές. Μια νηφάλια ματιά να ρίξει κάποιος τριγύρω, το καταλαβαίνει αυτό αμέσως.
5. Το θέμα δεν είναι αν θα βγει χαμένη αυτή η κυβέρνηση (Στα τσακίδια. Όχι επειδή είναι καλοί οι άλλοι αλλά γιατί, επί του προκειμένου, το μη χείρον βέλτιστο) αλλά το να διασωθεί η Ελλάδα από τη φρίκη του μεσαίωνα. Πολιτισμικά, κοινωνικά, πολιτικά, οικονομικά. Οποιοδήποτε άλλο κόστος δεν θα συγκρίνεται με αυτό.
6. Όποιο και αν είναι το αποτέλεσμα, ο λαός θα το καταπιεί ως πικρότατο επιδόρπιο μετά από όσα, άκριτα και αδιαμαρτύρητα, άφηνε και του σέρβιραν τόσα χρόνια.
7. Ο Τσίπρας, λίγες μέρες πριν από την εξαγγελία του δημοψηφίσματος ήταν στη Μόσχα με τον Πούτιν και λίγο νωρίτερα στην Αγία Πετρούπολη με αντιπροσωπεία των BRICS. Ξέρει πολύ καλά τι έλεγε το 2011, και γιατί το έλεγε, όπως ξέρει πολύ καλά τι κάνει τώρα και γιατί το κάνει.
8. Ε, εδώ, ας μην καταδεχτώ να σχολιάσω.
9.Το δημοψήφισμα της Κυριακής είναι, στην ουσία, το λαβομάνο για το ξέπλυμα πολλών βρόμικων χεριών. Ελληνικών και ξένων, δυτικών και μη. Όλοι ξέρουν και είναι έτοιμοι να παίξουν τα ιμάτιά μας στα ζάρια. Κι εγώ φοβάμαι πάρα πολύ μήπως από μόνος του αυτός ο λαός παραδοθεί προς σταύρωση που ανάσταση δεν θα έχει.
Η ευθύνη όμως δεν θα είναι όλη δική του. Το ανάθεμα θα ανήκει και σε όλους αυτούς τους δήθεν διανοούμενους, που περιφέρονται -άθλια σαρκία- σε Εταιρείες, Ακαδημίες, Πανεπιστήμια και άλλα "ευαγή" ιδρύματα, προβάλλοντας και πουλώντας εδώ κι εκεί την ελεεινή κενότητά τους, δίχως να έχουν προσφέρει το ελάχιστο στην ανάπτυξη της κοινωνικής συνείδησης, της κριτικής σκέψης και της αξιακής μόρφωσης αυτού του λαού που τους σιτίζει. Προαγωγοί, ως παραγωγοί και διαχειριστές μέσα από τα σινάφια τους, μιας μαζικής κουλτούρας που έχει πείσει σήμερα χιλιάδες ψηφοφόρους ότι τα φαινόμενα αντιστοιχούν και στην αλήθεια.
Ας πάνε στο διάολο...
#Δημητρης Τερζής#
Υπάρχει καμια αμφιβολία πως "ζήσαμε παραπάνω απο τις δυνατοτητές μας";
Το "Τσοβόλα δώστα όλα" δεν πιστεύω να το 'πε γερμανός πολιτικός ποτέ απο μπαλκόνι.
Ο καιρός θαχει γυρίσματα στην πολιτική. Είναια νησυχητικη βεβαια η άνοδος της ακροδεξιάς παντού αλλα αυτό προκύπτει σαν άμυνα απο πολίτες που έχουν ελείμματα παιδείας και έχουν αναπτυγμένα συμπλεγματα ανασφάλειας αλλα και αναζήτησης της εθνικης τους ταυτότητας που θα τοςυ προσδώσει προσωπο. Το κακό με τη Ευρωπη την άλλοτε ζυμωμένη στις ιδέες της σοσιαλδημαοκρατίας είναι πως πασχει προς ώρας -στην Ελλαδα τα πραγματα είναι τρισχειροτερα- απο πολιτικό προσωπικό με κύρος.
Αλλα αντί να λυπούμαστε τη Ευρωπη ας δουμε το απέραντο χάλι στο οποίο έχουμε περιέλθει και για το οποίο βεβαίως ελαχιστη -ή και καμμία - ευθυνη δεν έχει αυτή !
Αχ Ρόζα ποσο δίκηο έχεις...
Πόσο δικηο.
Anagnostria,
ξέρω ότι μας καταλαβαίνεις
γιατί έζησες δημοψήφισμα (και τον επακόλουθο διχασμό)
όταν κληθήκατε να ψηφίσετε για το σχέδιο Ανάν.
Ξέρω ότι μας καταλαβαίνεις
γιατί περάσατε ανάλογα τραπεζικά και οικονομικά θέματα.
Σ' ευχαριστούμε για την κατανόηση.
Νομίζω όμως επιπλέον ότι είμαστε σε ακόμα δυσκολότερη θέση από εσάς.
Σ' ευχαριστούμε
Π.Φ.
Anonyme,
νομίζω ότι ιστορικά η εσωστρέφεια και η εθνική ομφαλοσκόπηση
δεν επιδιώχθηκε ουσιαστικά ποτέ
κι όποτε έγινε αυτό, καταστραφήκαμε.
Μια φίλη μου θύμισε τον Καποδίστρια.
Απέναντι στην Ιερά Συμμαχία
έπαιξε καλά το παιχνίδι της διπλωματίας και δεν πουλούσε ψευτοτσαμπουκάδες.
Π.Φ.
Νώντα,
ως προς την πρώτη-σου παρέμβαση:
νομίζω, συμφωνώντας μαζί-σου, ότι το όλο δημοψήφισμα στήθηκε πρόχειρα
με όρους "θεωρίας των παιγνίων"
και δεν ξέρω αν μελετήθηκαν όλα τα κενά και οι αντιφάσεις που περιλαμβάνει.
Πιο πολύ σαν εκβιασμός των αγορών
παρά ως ουσία.
Π.Φ.
Κατερίνα,
νομίζω αντιθέτως ότι το εμφυλιοπολεμικό κλίμα το καλλιεργεί η κυβέρνηση
σαν ένα είδος συλλογικού απωθημένου
για τη νίκη του Ιανουαρίου που ήλθε 70 χρόνια μετά
για να αποκαταστήσει την Ιστορία.
Θυμήσου τα γουναράδικα, θυμήσου τους πεμπτοφαλαγγίτες,
θυμήσου τις κατηγορίες για όσους δεν συμφωνούν ως προδότες.
Φυσικά κι οι άλλοι το συντηρούν [αγνοώ σκόπιμα τη Χρυσή Αυγή από την αντιπαράθεση].
Κατερίνα και Δημήτρη,
ευτυχώς που εμείς συζητάμε με διαφωνίες αλλά και με κοσμιότητα.
Μάλλον είμαστε πιο ώριμοι από τους πολιτικούς-μας.
Επί της ουσίας:
Βεβαίως δεν μας αρέσει η Ευρώπη ως κοινοπραξία εταιρειών, ως εκβιαστικό κονκλάβιο, ως ....
Αλλά η δημοκρατική-μας ψήφος (στις εκλογές και στο δημοψήφισμα)
δυστυχώς δεν μπορεί να την αλλάξει.
Τώρα, όπως έγραψε κα στο ποστ,
επιλέγουμε ανάμεσα στο να είμαστε πάνω στο τρένο
(αυτό το κακοφτιαγμένο, άβολο, άδικο... τρένο)
και στο να είμαστε πεζοί (αλλά περήφανοι)
Καταλαβαίνω απόλυτα και συμμερίζομαι τις αιτιάσεις-σας
για την Ευρώπη που δεν μας αρέσει,
αλλά προσπαθούμε από μέσα να κάνουμε καλύτερη πρώτα τη ζωή-μας
κι έπειτα το ευρωπαϊκό σύνολο.
Κι ας μην βαυκαλιζόμαστε ότι θα ανατρέψουμε όλο αυτό το καπιταλιστικό νεοφιλελεύθερο μόρφωμα.
Ας το αξιοποιήσουμε τουλάχιστον για τα συμφέροντά-μας
(βλ. παραπάνω τη νύξη για τον Καποδίστρια).
Π.Φ.
Τι έγινε, Φώτιε;
Καλημέρα σας, κύριε Τσίγκα.
Ρόζα,
1. η μνήμη διασώζεται και αναπαράγεται.
Η Αριστερή αφήγηση έφτασε ως σήμερα,
συντηρώντας την ιδέα της αδικοχαμένης ευκαιρίας.
4. Συμφωνώ
6. Συμφωνώ
7. Η ερώτηση όντως είναι:
τα κάνουν από ιδεολογία που φτάνει σε ακραία όρια
ή από σκοπιμότητα βάσει ενός προδιαγεγραμμένου σχεδίου εξόδου;
Η ευθύνη είναι όλων-μας! Και μάλιστα Ιστορική!
Π.Φ.
Και γιατί δεν τα είπες αυτά χθες; Γιατί απάντησες σε όλους τους άλλους εξαιρώντας εμένα; Δεν θίχτηκα, σκασίλα μου μεγάλη και δέκα παπαγάλοι.
Εσένα όμως κάτι σε ενόχλησε. Τι να κάνουμε; Έτσι είναι η ζωή. Το μόνο βέβαιο, η αβεβαιότητα. Τίποτα δεν μπορούμε να αποκλείσουμε και τίποτα να προεξοφλήσουμε.
Ναι, όλοι έχουμε ευθύνη. Εγώ, όμως, έχω μόνο τη ψήφο μου. Κάποιοι άλλοι έχουν "όνομα" και αξιώματα. Συντελεστές που, για τον απλό λαϊκό άνθρωπο, συνιστούν κύρος και μπορούν να τον επηρεάσουν. Εκτός από τα παγκάκια και τα μαλακοστιχάκια (ναι, αυτή είναι η δικιά μου η γνώμη), εκτός από τα της φιλαναγνωσίας και τις Αφρικανές πουτάνες (βλέπω και την "εμπνευσμένη" παπαριά εδώ στη δεξιά στήλη) ποιος είναι ο δημόσιος λόγος των περί τη λογοτεχνία (μια και τέτοιο είναι το μπλογκ) ιερών αγελάδων της Ακαδημίας; Πληρώνονται κιόλας; Από πού; Πόσα παίρνουν; Ξέρεις; Και τι ακριβώς κάνουν εκτός απ' το να φθείρουν τα χαλιά και τα έδρανα; Ενδεικτικά και μόνο, αναφέρομαι σε αυτούς.
Άσε, μην απαντήσεις ξέρω. Και μπορεί να εκνευριστώ. Α, και επειδή δω μέσα συχνάζει και κάποιος κολλητός τους, του συνιστώ τουμπεκί ψιλοκομμένο. Δεν είναι ώρα για περισσότερα.
Ρόζα,
συμφωνώ ότι, επειδή οι στιγμές είναι κρίσιμες,
πιο κρίσιμες από κάθε άλλη προσέλευση στις κάλπες,
εμείς πρέπει να σκεφτούμε μακροπρόθεσμα
και οι Πνευματικοί Άνθρωποι (της Ακαδημίας, που δεν τους πολυπιστεύω, του Πανεπιστημίου, των Γραμμάτων κ.ο.κ.)
οφείλουν να πάρουν ενεργά θέση.
Ξυπνήστε πρώτα εσείς και μετά ξυπνήστε τον λαό.
Π.Φ.
Επειδή η πολιτική ναι μεν παίζει με αφηρημένες έννοιες αλλά όχι στο βαθμό που το κάνει η λογοτεχνία, ΝΑΙ στην ΕΥΡΩΠΗ συνεπάγεται ΝΑΙ ΣΕ ΟΛΑ τα παρακάτω.
NAI στην "Ευρώπη",
α)ΝΑΙ στην πρόταση της τροικας για τα υφεσιακά δημοσιονομικα.5 χρόνια δεν είναι ικανό δείγμα.
β)ΝΑΙ στην πρότασή τους για την περαιτέρω απορρυθμιση-ανασφάλεια-ζούγκλα των εργασιακών.
γ)ΝΑΙ στην πρόταση για το ασφαλιστικό.Σύνταξη σε επίπεδα Βουλγαρίας αφού σε αυτή τη ζώνη ανήκει η Ελλάδα κατα δήλωση Τομπσεν.
δ)ΝΑΙ στην πρόταση για τη φορολογία 23% σε βασικά αγαθά,εστιάση κτλ κτλ.
ε)ΝΑΙ στην πρόταση για περιορισμό των κοινωνικών αγαθών(νερό, ενέργεια)
και κυρίως
στ) ΝΑΙ ΝΑΙ και ξανά ΝΑΙ στην προτασή τους για τη βιωσιμότητα του χρέους.Εφικτή η ανάπτυξη με αυτό το χρέος.
Επειδη η πραγματική ζωή και τα δημοψηφίσματα έχουν να κάνουν με πραγματικές πολιτικές επιλογές και όχι με την επίκληση μιας "sci-fi Ευρώπης",οποιος ψηφίζει ΝΑΙ με το παραπάνω σκεπτικό χαίρει της απόλυτης εκτίμησης μου.
Από τις policies στα politics,με τις αγαθότερες ευχές μου, για "Kαλή εφαρμογή των παραπάνω."
Υ.Γ ΟΧΙ στην ένταξη των βιβλίων στην κλίμακα ΦΠΑ του 6%.Αν ήταν σωστό και "ευρωπαικό" θα το πρότεινε η "Ευρώπη" και δε θα επέμενε για τη διατηρήση του η τριτοκοσμική ελληνική κυβέρνηση.
#εικονοκλάστης#
ψηφιζουμε λοιπον ό χ ι
για να μην έχει κανείς τιποτε παντοτεινά!
ζαχαροπλάστης
Ρε συ Φώτιε, δεν στέκει αυτό που λες. Τους ξυπνάμε για να μας ξυπνήσουν;
Τι μαλακίες είν' αυτές; Δεν μας κάνουν, κατεδάφιση και τελειώνουμε.
Εικονοκλάστη,
έστω ότι το ΝΑΙ στην Ευρώπη συνεπάγεται και όσα ΝΑΙ αναφέρεις.
Το ΟΧΙ στην Ευρώπη, ποια ΝΑΙ ακριβώς συνεπάγεται;
Η παρούσα κυβέρνηση πήρε προσφάτως μια σαφέστατη εντολή από τον λαό.
Να τον βγάλει από το μνημόνιο. Γι' αυτό την ανέδειξε και την πληρώνει αδρά. Πλην όμως, απέτυχε να υλοποιήσει την εντολή και περαιτέρω τη διαστρέβλωσε. Προκάλεσε ζημιά και επιπλέον εξαναγκάζει τον εντολέα της να αναλάβει τις δικές της ευθύνες κάνοντας τη βρόμικη δουλειά και εκθέτοντάς τον σε μεγάλο και πολλαπλό κίνδυνο, ενώ ψεύδεται ασύστολα και τον παραπλανά αποκρύπτοντάς του στοιχεία.
Προτείνω μια κομψή μήνυση κατά παντός υπευθύνου, για παράβαση καθήκοντος κατά τον ποινικό κώδικα. Τώρα υπάρχουν και έγγραφα που αποδεικνύουν και το δόλο. Δικαιούμαστε και αποζημίωση για υλική και ηθική βλάβη.
Ε μα πια. Μια το ένα, μια το άλλο, κανείς δεν κάνει τη δουλειά του και τα κορόιδα πληρώνουν...
Υπάρχει μια ψυχολογική κατάσταση στην οποία οι απανταχού επαναστάτες επενδύουν πάντα: αυτό που στα αγγλικά λέγεται "resentment", δηλαδή δυσαρέσκεια, μνησικακία. Εκείνο που στα ελληνικά social media διαδόθηκε τους τελευταίους μήνες με το σύνθημα "πουτάνα όλα". Υπάρχουν πολλοί οργισμένοι νέοι και λιγότερο νέοι που ελαύνονται από τη λογική του "μπουρλότο", "Κούγκι", "να ψοφήσει η κατσίκα του γείτονα, που έχει πιο πολλές καβάτζες από μένα". Το δράμα είναι ότι όλοι αυτοί -δικαιολογημένα οργισμένοι ίσως- δεν έχουν ιδέα τι θα εστί πραγματική ανθρωπιστική κρίση, όπως αυτή που διαδραματίζεται στη Συρία, την Ουκρανία ή αλλού. Στην Ελλάδα μόλις τώρα παίρνουμε μια πρόγευση από Αργεντινή, έπεται και η γεύση.
Τα μικρά παιδιά λυπάμαι μόνο, που το σκοτάδι της ψυχής μας θα τα δηλητηριάσει πριν καν καταλάβουν τον κόσμο.
Ανώνυμε,
οι επαναστάτες πριν από την επιλογή των όποιων συνθημάτων και δράσεων, παραθέτουν λογικά επιχειρήματα με αιτίες, γεγονότα και συνέπειες, το δε ψυχολογικό τους υπόβαθρο είναι η αγωνία για τα τεκταινόμενα και τις προεκτάσεις τους. Αυτοί στους οποίους αναφέρεσαι είναι υποκειμενοποιημένα αντικείμενα προπαγάνδας. Η διαφορά είναι τεράστια.
Ρόζα, νομίζω ότι εξιδανικεύεις. Αν πάρεις για παράδειγμα τη Γαλλική, θα δεις ουκ ολίγους κατά τα άλλα ταγούς του δικαίου και της λογικής, να βάφουν τα χέρια τους με αίμα, έχοντας το ίδιο σκοτεινό, φθονερό βλέμμα και την ψυχική συγκρότηση του Ιάγου.
(Μικρή φιλολογίζουσα παρέκβαση που κλείνει εδώ. "Τέτοιες ώρες, τέτοια λόγια"...)
Εικονοκλάστη,
με κάλυψε εν μέρει η Ρόζα: στα ΝΑΙ που ορίζεις ότι θα έρθουν με την κατάφαση στους θεσμούς, ποια ΝΆΙ θα έρθουν με ένα όχι;
Δηλαδή,
α)Ποια δημοσιονομικά θα έχουμε εκτός ευρώ;
β)Ποια εργασιακά θα υπάρχουν σε μια διαλυμένη οικονομία;
γ)Εδώ τώρα δεν μπορούν να βάλουν τις συντάξεις σε όσους τις δικαιούνται. Μετά πώς θα μπορέσουν;
δ)Μα και το κείμενο της ελληνικής κυβέρνησης περιέχει ανάλογα βάρη, ελαφρά παραλλαγμένα.
ε)Δεν καταλαβαίνω πού αναφέρεσαι.
στ) Πιστεύω πιο πολύ στη διπλωματία παρά στα άρματα. Κι αν δεν μπορούμε να τους πείσουμε, ανατινάζουμε τη ζωή-μας στον αέρα για να μην μας σκοτώσουν;
"Ηρωικό" αλλά συνάμα πεισματικό και μάλλον αφελές.
Το βασικό ερώτημα είναι θα είμαστε χειρότερα από τώρα με ένα ΟΧΙ.
Πιστεύω πως ναι, γιατί
α) θα βγούμε εκτός ευρώ ή θα ψωμοζούμε μέσα στο ευρώ.
β) η σύγκριση είναι μεταξύ του προγράμματος των θεσμών και του προγράμματος του Τσίπρα
και όχι μεταξύ ενός νέου μνημονίου και τίποτα.
Η επιλογή είναι το πρώτο δίπολο.
Πιστεύω στο ΝΑΙ, με όλες τις επιφυλάξεις που ακούω και διαβάζω.
Είμαι προς το ΝΑΙ, χωρίς να θεωρώ τους άλλους προδότες, ψεκασμένους, ξεπουλημένους, άμυαλους, επιπόλαιους, τσάμπα μάγκες.
Αν δεν μιλάμε διχαστικά,
μπορούμε να καταλάβουμε έστω και εν μέρει τα επιχειρήματα του άλλου
και να αναγνωρίσουμε το δικό-μας εσωτερικό δίλημμα.
Πατριάρχης Φώτιος
Ανώνυμε, δεν εξιδανικεύω. Εξειδικεύω. Μάλλον εσύ γενικεύεις... :)
Φώτιε, να μην ξεχνάμε ούτε στιγμή το όλο πολιτισμικό, κοινωνικό και πολιτικό σκηνικό που θα συνδιαμορφωθεί με το οικονομικό, μέσα στο απομονωτικό εκτός Ευρώπης πλαίσιο. Το οικονομικό θα είναι το σημείο εκκίνησης της ολικής καταβαράθρωσης...
Post a Comment