Την πόρτα ανοίγω το βράδυ

Την πόρτα ανοίγω το βράδυ,
τη λάμπα κρατώ ψηλά,
να δούνε της γης οι θλιμμένοι,
να ’ρθούνε, να βρουν συντροφιά.

Να βρούνε στρωμένο τραπέζι,
σταμνί για να πιει ο καημός
κι ανάμεσά μας θα στέκει
ο πόνος, του κόσμου αδερφός.

Να βρούνε γωνιά ν’ ακουμπήσουν,
σκαμνί για να κάτσει ο τυφλός
κι εκεί καθώς θα μιλάμε
θα ’ρθει συντροφιά κι ο Χριστός. 

(Τάσος Λειβαδίτης, Λυρικά -1976,

μελοποίηση Μ. Θεοδωράκης 1977)

 

[Πρόταση από την Κίκα Ολυμπίου (αναγνώστρια)]

Ο πίνακας στην κορυφή είναι ο “Le Miroir” του Vladimir Kireev

 

Κάθε μέρα δημοσιεύουμε ένα ποίημα που το στέλνετε εσείς: sjuzet@hotmail.com.

Όχι δικό-σας. Στείλτε το ποίημα με όνομα ποιητή, ποιητική συλλογή και χρόνο δημοσίευσης.

Βρείτε το ποίημα που ταιριάζει στη διάθεσή-σας ή στους προβληματισμούς-σας

και μοιραστείτε-το μαζί-μας. 

Πατριάρχης Φώτιος