Σαν τον τυφλό μπροστά στον καθρέφτη

ΙΑ'

Ω ναι, ξέρω καλά πως δεν χρειάζεται καράβι για να ναυαγήσεις,
πως δεν χρειάζεται ωκεανός για να πνιγείς.

Υπάρχουνε πολλοί που ναυάγησαν μέσα στο κοστούμι τους,
μες στη βαθιά τους πολυθρόνα,

πολλοί που για πάντα τους σκέπασε το πουπουλένιο πάπλωμά τους.

Πλήθος αμέτρητο πνίγηκαν μέσα στη σούπα τους,

σ' ένα κουπάκι του καφέ,
σ' ένα κουτάλι του γλυκού...

Ας είναι γλυκός ο ύπνος τους

εκεί βαθιά που κοιμούνται,
ας είναι γλυκός κι ανόνειρος.

Κι ας είναι ελαφρύ το νοικοκυριό που τους σκεπάζει.

(Αργύρης Χιόνης, Σαν τόν τυφλό μπροστά στόν καθρέφτη -1986)

 

[Πρόταση από τη Rosa Mund]

 

 

Κάθε μέρα δημοσιεύουμε ένα ποίημα που το στέλνετε εσείς: sjuzet@hotmail.com.

Όχι δικό-σας. Στείλτε το ποίημα με όνομα ποιητή, ποιητική συλλογή και χρόνο δημοσίευσης.

Βρείτε το ποίημα που ταιριάζει στη διάθεσή-σας ή στους προβληματισμούς-σας

και μοιραστείτε-το μαζί-μας.

 

Πατριάρχης Φώτιος