Monday, July 20, 2009

Καλές διακοπές

Καλοκαιρινές σκέψεις για το βιβλίο σε 40 βαθμούς Κελσίου
Η άδειά-μου αρχίζει στις 3 Αυγούστου και ετοιμάζομαι από τώρα για διακοπές: θα πάρω την οικογένεια (και την πεθερά-μου) και θα σκαρφαλώσω, όπως κάθε καλοκαίρι, στα πάτρια εδάφη της Ηπείρου, στα γνώριμα διάσελα της Πίνδου, στο μικρό-μου χωριό, ένα από τα πολλά Ζαγοροχώρια, αν και όχι πολύ γνωστό (ευτυχώς!). Στόχος-μου η φυγή από τις υποχρεώσεις της Αθήνας, η επανασύνδεση με τον βουνίσιο αέρα, η καταφυγή στα παιδικά-μου χρόνια…
Επειδή όμως η πολύβουη Αθήνα φαίνεται πως έχει ήδη αδειάσει και το Βιβλιοκαφέ δεν μαζεύει πια τους τακτικούς και περαστικούς θαμώνες-του, αποφάσισα να το κλείσω σιγά-σιγά. Αφήνω την κουζίνα και μαζεύω τα καθίσματα μέχρι τα τέλη Αυγούστου, χωρίς να παρατώ το διάβασμα και τη λογοτεχνία. Καταθέτω μόνο δυο-τρεις σκέψεις που μπορούν να συντροφεύσουν όποιον θέλει ακόμα να κάθεται μόνος-του στην αυλή του Βιβλιοκαφέ και να αναπολεί ή να διαβάζει κάτω από τον πλάτανό-της.

1.Ο Μάνος Ελευθερίου, μετά από στιχουργός, μετά από ποιητής, μετά από πεζογράφος, δοκιμάζει και στο θέατρο με έναν μονόλογο, τον “Γέρο χορευτή”. Κι επειδή δεν αγαπά τους ηθοποιούς, ενώ αγαπά το θέατρο, τον κεντρικό ρόλο θα τον ερμηνεύσει ο ίδιος…!!! Έχω την εντύπωση ότι η υπερέκθεση είναι δείγμα όψιμης αγάπης για τη δημοσιότητα και δεν είναι ωφέλιμη.
2.Δεν είναι ένας μήνας που κυκλοφόρησε το νέο βιβλίο της Ζυράννας Ζατέλη και έχουνε λυσσάξει στην κριτική-του, στην παρουσία-του, στη με κάθε τρόπο προβολή-του. Ο κατάλογος από τη Biblionet:
-Νάταλι Χατζηαντωνίου, Το διάβασμα, η μόνη ηδονή που δεν πληρώνουμε, "Ελευθεροτυπία", 18.6.2009
-
Όλγα Σελλά, Η Ζυράννα Ζατέλη «ανασταίνει» τους νεκρούς της ήρωες, "Η Καθημερινή", 18.6.2009
-
Ελπίδα Πασαμιχάλη, «Με νοιάζει ο έρωτας που τρώει τα σπλάχνα», "Ελεύθερος Τύπος", 18.6.2009
-
Μανώλης Πιμπλής, «Το διάβασμα είναι η μόνη ηδονή που δεν πληρώνουμε», "Τα Νέα", 18.6.2009
-
Νίκος Μπακουνάκης, Η επιστροφή της Ζυράννας, "Το Βήμα"/ "Βιβλία", 21.6.2009
-
Ανταίος Χρυσοστομίδης, Βιβλία για το καλοκαίρι, "Η Αυγή", 28.6.2009
-
Μικέλα Χαρτουλάρη, Σα ν΄ αγάπησε έναν λύκο, "Τα Νέα"/ "Βιβλιοδρόμιο", 4.7.2009
-
Ποιος είναι ο Ραμάνθις, "Το Βήμα"/ "Βιβλία", 28.6.2009
-
Στέφανος Δάνδολος, Συγγενικές γραφίδες, "Βραδυνή", 14.7.2009
-
Κωστής Παπαγιώργης, Στίφος ασωμάτων, "Lifo", τχ. 166, 16.7.2009
-
Λίνα Πανταλέων, Στον θάνατο με χάρι, "Ελευθεροτυπία"/ "Βιβλιοθήκη", τχ. 561, 17.7.2009
Και δεν μιλάω λ.χ. για γνωστό αρθρογραφούντα σε κυριακάτικη εφημερίδα, ο οποίος συντρώει μαζί-της και γράφει συνέχεια γι’ αυτήν αναφέροντας μόνο το μικρό-της όνομα, γιατί δεν είναι δύσκολο να αντιληφθεί κανείς πόσο η προσωποπαγής σχέση διαμορφώνει «κυκλώματα», αλλά για την υπερπροβολή της Ζατέλη που σημαίνει μέχρι ενός σημείου ότι την περίμεναν σαν λογοτεχνικό Μεσσία. Γράφει χαρακτηριστικά η Λώρη Κέζα στο σαββατιάτικο “Βήμα” της 18ης Ιουλίου: «Εκδίδει κάθε επτά χρόνια, δηλαδή εξωλογοτεχνικά επενδύει στην προσμονή και παράγει συμβολισμούς.». Ωστόσο η γραφή της είναι καλή, αλλά επιτέλους κατεβάστε την από το εικονοστάσι και δείτε το έργο-της ως συγγραφέως και όχι τον μύθο-της ως ανθρώπου.
3.Το πρώτο κοσκίνισμα των υποψήφιων χειρογράφων για έκδοση γίνεται από τους «αναγνώστες» κάθε εκδοτικού οίκου. Πολύ ωραίο το αφιέρωμα σ’ αυτούς από τον «Ταχυδρόμο» (Τα Νέα) της 18ης Ιουλίου σε επιμέλεια Κατερίνας Δράκου: έξι επικεφαλής εκδοτικών οίκων εξηγούν με ποια κριτήρια επιλέγουν, τι σταθμίζουν, τα λάθη και τις προβλέψεις-τους, το τοπίο στην ελληνική λογοτεχνία κ.ο.κ. Κρατώ μια φράση του Ανταίου Χρυσοστομίδη: «εδώ δε διαβάζουν οι νέοι συγγραφείς [τους κλασικούς]. Για να είμαι ειλικρινής, αυτού του είδους την αυτάρκεια δεν την καταλαβαίνω»!!!
4. http://www.mediasoup.gr/greek-gigolos : όχι δεν παραπέμπω σε ελληνική ιστοσελίδα με συνοδούς αρσενικού φύλου, αλλά στα μικρά σποτάκια που επιμελούνται οι συγγραφείς Θανάσης Χειμωνάς και Δημήτρης Σωτάκης. Στο πρώτο (1.7.2009) παρουσίασαν τη φίλη-τους Εύη Λαμπροπούλου, στο δεύτερο (18.7.2009) τον Αλέξη Σταμάτη και τη φίλη-τους Μάιρα Παπαθανασοπούλου. Φυσικοί διάλογοι, έξυπνες-εξυπναδίστικες ατάκες, παρεΐστικο κλίμα… Η ιδέα μού άρεσε ως σύλληψη στο πλαίσιο μιας ζωντανής γνωριμίας με συγγραφείς, αλλά στην εφαρμογή χωλαίνει: στο πρώτο σποτάκι στηρίχτηκαν υπερβολικά στον αυτοσχεδιασμό, με αποτέλεσμα η Λαμπροπούλου να φαίνεται αμήχανη, ενώ δεν παρουσιάστηκε ούτε κατ’ ελάχιστον το βιβλίο-της. Στο δεύτερο άφησαν τον Σταμάτη να μιλήσει λίγο για το βιβλίο του, ενώ η ερώτηση στην Παπαθανασοπούλου κινήθηκε (κλασσικά) γύρω από τις πωλήσεις των μυθιστορημάτων-της. Ένας φίλος που ξέρει από τηλεόραση μού είπε ότι στα μεσημεριανάδικα λ.χ. ή στα πρωινάδικα οι διάλογοι που φαίνονται φυσικοί έχουν προσχεδιαστεί και γι’ αυτό εν μέρει δεν φαίνονται γελοίοι… Έτσι ως ιδέα, γιατί στο γυαλί ο πολύς αυτοσχεδιασμός και η φυσικότητα χάνει σε μεταδοτικότητα... Μπορεί να γίνει καλύτερο, μπορεί να δείξει ότι οι συγγραφείς έχουν μπρίο και είναι ζωντανοί άνθρωποι. Στοιχηματίστε ποιος θα είναι ο επόμενος… (;)
.
Θα είμαι εδώ για καμιά δεκαριά μέρες, αν και δεν θα περνάω τακτικά από το Βιβλιοκαφέ να δω αν κάθεται κανείς στη σκιερή αυλή του. Τα λέμε εν καιρώ.
Πατριάρχης Φώτιος

14 comments:

Anonymous said...

Καλημέρα,
Έχοντας διαβάσει το πρώτο μέρος της τριλογίας της κ. Ζατέλλη, (αλλά και το ΜΕ ΤΟ ΦΩΣ ΤΩΝ ΛΥΚΩΝ), τα οποία μού άρεσαν, η αγορά του νέου της βιβλίου είναι στα υπ' όψιν.
Όμως, όπως έγραψα και αλλού, το τελετουργικό έκδοσης ανά επταετία, με έχει οδηγήσει στο να έχω ξεχάσει, τί έχω διαβάσει τότε από άποψη υπόθεσης. Θυμάμαι μόνο την "αύρα" (αγροτικές κοινότητες, μίξη ονείρου και πραγματικότητας, ζωντανών και νεκρών). Αυτό σημαίνει ότι στην ουσία πως θα διαβάσω ένα καινούργιο "αυτόνομο" βιβλίο.
Έχω δε και μια απορία: ήδη από την πρώτη μέρα, τα βιβλιοπωλεία είχαν αντίτυπα με την σήμανση "δεύτερη έκδοση". Πώς γίνεται αυτό; Είμαστε τόσο βιβλιόφιλος λαός; Πουλούσε ήδη από τότε το βιβλίο τόσο καλά; (μπράβο στην συγγραφέα και για την επιτυχία της στον χώρο των πωλήσεων) Μήπως έχει να κάνει με το μέγεθος των τιράζ;
Καλές διακοπές!

Πάπισσα Ιωάννα said...

Thoughts of a shy,
δεν ξέρω αν έχει σημασία η υπόθεση στα έργα της Ζατέλη, αν έχει σημασία που δεν θυμόμαστε με λεπτομέρειες την ιστορία και τους ήρωες. Μάλλον κάθε έργο-της αποσκοπεί σ' αυτήν την "αύρα", που αναφέρεις, σ' αυτό το κλίμα ενός ζατελικού κόσμου.
Όσο για το τιράζ, υποθέτω ότι η πρώτη έκδοση στέλνεται σε εφημερίδες και σε επιλεγμένα πρόσωπα, ενώ πολλά αντίτυπα έχουν προκρατηθεί από μεγάλα βιβλιοπωλεία. Άρα είναι λογικό να βρίσκουμε στα ράφια πολύ γρήγορα τη δεύτερη ανατύπωση. Αν κανείς ξέρει κάτι περισσότερο, θα ήθελα κι εγώ να μάθω.
Καλές διακοπές
Πατριάρχης Φώτιος

Anonymous said...

Πες τα χρυσόστομε για τη Ζατέλλη!

δεν την έχω διαβάσει, αλλά όλη αυτή η προβολή...που γίνεται με τόσο εξώφθαλμο τρόπο, καταντάει εκτός από ύποπτη και ενοχλητική.

χαίρομαι που είσαι και από τα μέρη μου...να περάσεις όμορφα τις διακοπές σου!

-μια αναγνώστρια

ο παρατηρητης said...

χαρα στο κουραγιο σ να παρεις στο χωριο και την πεθρα σ καλα να περασετε καλες διακοπες καλη ξεκουραση ασε τα βιβλια και τρεξε στην φυσηηηηηηη

Πάπισσα Ιωάννα said...

Αναγνώστρια,
δεν πρέπει ανάλογα κι εμείς να υπερβάλλουμε: η Ζατέλη λέει ως συγγραφέας, αλλά όλη αυτή η υπερ-προβολή στηρίζει και στηρίζεται σε ένα συγγραφικό star system, που δεν με πείθει.
Πατριάρχης Φώτιος

Πάπισσα Ιωάννα said...

Ιωάννα-Carino,
καλές διακοπές και σε σένα.
Πατριάρχης Φώτιος

Pellegrina said...
This comment has been removed by the author.
Anonymous said...

Αγαπητέ Πατριάρχη, δέχομαι τα όσα λες για την περίπτωση Ζατέλη.

Ακόμα ένα ρεπορτάζ, στο δρόμο που χάραξε η Πελεγκρίνα: γυναίκες και βιβλία στην παραλία!

and the winner is...Χρύσα Δημουλίδου!! είδα τουλάχιστον 6 διαφορετικές γυναίκες με το πόνημα της Χρύσας και ύφος εμβριθές. Μία μόνο λοξοδρόμησε και διάβαζε το καινούργιο της Εύας Ομηρόλη ...

(τα λόγια είναι περιττά)

-μια αναγνώστρια

Pellegrina said...

Γεια! Συμπληρώνω το ρεπορτάζ σου με ...δικό μου, από τις μέχρι τωρα διακοπές μου!
Θεμα: Ζευγάρια σε διακοπές και τα βιβλία τους!
1) Αμοργός, Αγία Άννα: ζευγάρι μεσήλικο, νωρίς το απόγευμα κάτω από την ιδιόκτητη ομπρέλα. Εκείνος, συγκεντρωμένος και μάλλον απολαμβάνοντας: Γκουτιέρεζ, "Η βρόμικη τριλογία της Αβάνας".
Εκείνη, στριφογυρίζοντας και μάλλον μηχανικά: Λένα Μαντά, "Θεανώ, η λύκαινα της πόλης".

2) Αμοργός, Αιγιάλη, σε καφέ: Ζευγάρι thirty something, σαφέστατα παντρεμένο (μεταξύ τους!) και με τέκνο, κοριτσάκι που ασχολείται (μάλλον πειθαναγκαστικά) με κάποιο 'δημιουργικό" παιχνίδι. Εκέινος (ευειδής και με στυλ), διαβάζει σιωπηλός και εμβριθέστατα: Πάολο Κοέλιο, "Ο νικητής είναι μόνος"
Εκέινη (πολύ εμφανίσιμη):, ταυτόχρονα, με το ίδιο στυλ εμβρίθειας: Λένα Μαντά, "Έρωτας σαν βροχή".

3) Δονούσα, Σταυρός, σε πευκοσκιασμένο καφέ μετά το μπάνιο:. νεαρό ζευγάρι (τουέντι σαμθινγκ, μάλλον σε κατάσταση "relation"): μιλούν συνεχώς για μουσικά γκρουπάκια και λάιβ που δεν πρέπει να χάσουν. Τ α υ τ ό χ ρ ο ν α διαβάζουν, στο "νέο" στυλ της αποσπασματικής ανάγνωσης, πιθανόν επηρεασμένης από το διαδίκτυο: επισημαίνουν χωρία στα βιβλία, τα απομονώνουν και τα ανταλλάσσουν, συζητώντας τα ανάλαφρα. "Κοίτα κι αυτό", και"Ακου!" Το χαίτονται πραγματικά, δεν είναι προσαρμογή σε "εικόνα". Τι διαβάζουν;
Εκέινος: Καστοριάδη, "Η ελληνική ιδιαιτερότητα". (την έχει καταβρεί. πώς στην ευχή συνδυάζει τον καστοριάδη με τα χαζογκρουπάκια -κατ εμέ_ δεν το πιάνω, αλλά, καθισμένη δίπλα τους, απολαμβάνω το καινούργιο στη ζωή μας, που εγώ δεν θα ζήσω, αλλά χαίρομαι τόσο που υπάρχει!)
Εκείνη (εδώ η μεγάλη έκπληξη). Ρίτσαρντ Πάουερς, "Ο καιρός των τραγουδιών μας"!. Ένα ογκωδέστατο βιβλίο των εκδόσεων Εστία! Το διαβάζει και το μοιράζεται με τον ίδιο τροπο!

Υγ: Η Δονούσα έχει, ποσοστιαία, τους περισσότερους αναγνώστες-παραθεριστές:

Υγ2: Τα σχόλιά μου είναι βεβαια υποκειμενικά, αλλά τα στοιχεία απολύτως πραγματικά!

καλή συνεχεια σε όλους!)

Pellegrina said...

για τους απορούντες: το σχόλιό μου ξανααναρτήθηκε (οπότε χάλασε η σειρά) γιατί εκανα μια διόρθωση. Κανονικά ειναι στη θεση του σβησμένου

Μύρων Κατσούνας said...

Nα υποθέσομε ότι στη Δονούσα δεν διαβάζουν Λένα Μαντά;

Pellegrina said...

α, μην το λες!:)

Vivi G. said...

Γειαααά!
Έχει μείνει κανένας Αθήνα ή τέλος πάντων στην πόλη του;
Εγώ αναγκαστικά είμαι Αθήνα,ναι,αλλά περνάω μια χαρά(!) λόγω λιγώτερης γενικής καφρίλας(ελληνάρες,αυτοκίνητα,πήξιμο,κτλ),
όχι ότι ομόρφηνε ξαφνικά η ασχημομούρα πόλη μας αλλά αυτή η ψευτοηρεμία την αλλάζει κάπως.
Λοιπόν σκεφτόμουνα ,με αφορμή δικά σας σχόλια,μερικά πραγματάκια κι είπα να τα κουβεντιάσουμε.
Από την μια ο προβληματισμός με την Ζατέλη και το πώς την προβάλουνε,ποιοί,πώς συντηρεί κι η ίδια την εικόνα της,γιατί οι διάφοροι-αηδιαστικοί λέω εγώ οι περισσότεροι-που ΠΛΗΡΩΝΟΝΤΑΙ για να κάνουνε "βιβλιοκριτκή", όταν πρόκειται για την Ζατέλη βγάζουνε τον σκασμό κτλ κτλ.
Από την άλλη φυτοζωεί ένα ψωραλέο 1% ως αναγνωστικό κοινό σε μια χώρα με 11.500.000 κατοίκους και με το 60% απ΄ αυτό το ήδη φτωχό 1% να είναι αναγνώστριες βασικά της Μαντά, της Δημουλίδου και των παρόμοιων!
Αναφέρετε,η Pellegrina το εγκαινίασε νομίζω,ενδεικτικές καλοκαιρινές περιπτώσεις!Το γνωρίζατε όμως αυτό το παραπάνω στατιστικό στοιχείο που με τα σωστά μου σας παραθέτω ως ακριβές;Τραγικό;
Αλλά κι εσεις καλοκαιριάτικα..Η Ζατέλη μας βρωμάει,η Μαντά βεβαίως μας ξινίζει.Για την Ζατέλη καχύποπτοι,έτοιμοι να πούμε κι εμείς το κατιτί μας αλλά φυσικά κι οι Μαντάδες δεν είναι του στυλ μας.
Από την μια πχ οι βραβεύσεις των ειδικών(χαχαχα, βραβεύσανε οι ειδήμονες την κόρη του Καραγάτση,την αδελφή του Κουγιουμτζή,τον έτσι και τον αλλιώς εντός των τειχών άλφα και δείνα και πάει λέγοντας).Από την άλλη οι λέσχες ανάγνωσης που αναδείξανε το ξενέρωτο όντως βιβλίο του Μπουραντά.
Παιδιά ψυχραιμία!
Η Ζατέλη είναι εξαιρετική,δεν της αξίζει μιζέρια που αφορά στους εκάστοτε παρατρεχάμενους,αυτούς που πασχίζουν να πέσει πάνω τους λιγουλάκι από το φως της!
Δεν αρέσει το κείμενό της(αν και το θεωρώ απίθανο να πει κάποιος ότι δεν είναι ξεχωριστή),οι ήρωες, ο κόσμος στον οποίο τους τοποθετεί;
Εντάξει,σεβαστό,αλλά εκεί τέλος.
Τα υπόλοιπα προς τι;
Στο κάτω κάτω αν δικαιούται- στις φρικτές μέρες της κυριαρχίας του κίβδηλου και του κακόγουστου- να είναι κάποιος ό,τι τέλος πάντων είναι η Ζατέλη για την νεκροζώντανη και παραπαίουσα ελληνική λογοτεχνία των ημερών μας,ε,είναι εκατό φορές προτιμότερη!
Κι όσο για τις άλλες,συγγραφείς(συγγραφείς;)και τις αναγνώστριές τους δεν ξέρω,σηκώνω τα χέρια ψηλά.Tι τις βάζετε στο ίδιο τσουβάλι,αυτές δεν είναι λογοτεχνία,μην τρελλαθούμε,αν κι έχω χίλιες φορές αναρωτηθεί μήπως είναι πάντα καλύτερο ένα βιβλίο,ακόμα κι αυτά τα μανταδοτέτοια ,από την σαπίλα της τηλεόρασης πχ ή την όποια απραξία.Τι να πω..
Ο καθένας με την αλήθεια του,μπερδεμένους σας βρίσκω και σας.

Pellegrina said...

πωωω πωωω! βιβή, να πας διακοπές!!:))

ΕΝΑ ΤΟΙΣ ΕΚΑΤΌ;;;; ΑΑΑΑΑΑΑΑΑ!!!

συμφωνώ για τη μιζέρια μας. ¨ο,τι διαβάζουν οι άνθρωποι καλό είναι

Κι εγώ Αθήνα έιμαι τωρα και μάλλον θα ξαναφύγω πια μετά το 15γουστο γιατί όσο περνάνε οι με΄ρες και μαζέύονται στα νησιά τα πλήθη για τα ..πανηγύρια, εγώ δεν πάω κατ΄κει. Από 16 ως 30 θα την κάνω πάλι.
Σινεμαδάκια να πηγαίνετε. Η Αθήνα μας καλή είναι, αν την αγαπάμε έκλεισε νωρίς και το ηρώδειο, τι σκ...έβαλε φέτος, ούτε που π΄ρολαβα. Το Σεπτέμβριο τώρα

αντε καλά μπάνια