Ποίημα από το “Σχέδια για ένα καλοκαίρι”(Γ. Σεφέρης)
Ανάμεσα σε δυο πικρές στιγμές δεν έχεις καιρό μήτε ν’ ανασάνεις
ανάμεσα στο πρόσωπό σου και στο πρόσωπό σου
μια τρυφερή μορφή παιδιού γράφεται και σβήνει.
(διά την αντιγραφή)
Πατριάρχης Φώτιος
Το Art Print είναι έργο του Danny Hahlbohm
6 comments:
Η ποίηση είναι πάντα επίκαιρη.
Την καλημέρα μου.
Librarian,
ευχαριστώ. Ελπίζω η ποίηση να γυρίσει το βλέμμα προς τα μέσα και να γλιτώσουμε έτσι από τον ορυμαγδό των ΜΜΕ.
Πατριάρχης Φώτιος
Σας βρισκω πολύ μετριοπαθή,
τα μμε και ο ορυμαγδός πουλάει, ομως και ο ορυμαγδός , αυτός ο αληθινός,στους δρόμους είναι μια εξεγερση που θα ωφελήσει και κριμα που δεν βρεθηκα στην Αθήνα να σπάσω κάτι αλλο και γω πέρα απ' το κεφάλι μου που βασανίζω με την ερώτηση που βρεθήκαν όλοι αυτοι οι ανηθικοι ανθρωποι στην ελληνική κοινωνία...κυβερνηση και πολιτες. πατριαρχες και μη....έχετε δει τα χέρια του πατριαρχη? εγω τα εχω δει και τα έχω φιλήσει. Ειναι άσπρα απ' τη νωθρότητα. Του Χριστού ήταν γεμάτα αμυχές από τον μόχθο(ξυλουργος) και στο τέλος καταματωμένα από τα καρφιά που του κάρφωσαν άνθρωποι που περνούσαν τη λευκότητα της νωθροτητας , της σωματικής οκνηρίας με αγιοσύνη. Δηλ ...οι μαυροι δεν θα γινουν ποτέ αγιοι. Λυπάμαι και λυπάμαι και για το μπλογκ σας που για μια φορά δεν καταλαβαινει πως μας συμφερει να προπαγανδιζουν την έξεγερση τα μ.μ. ε. ...θα με θυμαστε όταν αυτο το εμπολεμο τριημερο μνημονευεται στην ιστορία ως η μέρα που αλλαξε τον προσανατολισμό των πολιτικών. Από την ανηθικότητα στον ανθρωπισμό. Θελει καιρό βεβαια αλλα έγινε μια αρχη. Σας χαιρετώ.
Μαρκος2(φωτης θαλασσινος)
Φώτη,
χαίρομαι που σε γνωρίζω διαδικτυακά. Έχουμε το ίδιο όνομα αλλά εντελώς διαφορετική σκέψη: εσύ άγεσαι από τη νιότη που της αρέσει η τζερτζελές. Εγώ, λίγο μεγαλύτερος, βλέπω σ' ολα αυτα λαϊκισμό, θανατοκαπηλεία, ένα κουφάρι που κινείται στην Αθήνα χωρίς κάτι να αλλάξει, όπως ελπίζεις.
Και τα δικά σου χέρια ίσως είναι άσπρα από το γράψιμο κι όχι μαυρισμένα από το όργωμα ή το θερισμό, αλλά η δουλειά σου μπορεί να αποβεί εξίσου χρήσιμη… Ίσως…
Πατριαρχης Φωτιος
Πατριάρχα καλή μέρα,
Οποία ανατροπή ο Μάρκος να είναι ο Φώτης!
Ο Φώτιος θα παραμείνει ο Φώτιος, που μπορεί να έχει άσπρα χέρια ως πατριάρχης αλλά εκτός από το μόχθο- μεράκι της παρουσίασης της μυριοβίβλου, έχει προνοήσει για τη δημιουργία ενός «δημόσιου χώρου» γόνιμων και άγονων συζητήσεων για την ανάγνωση, τη γραφή, την κριτική, τη δημιουργία, την ιστορία και το χρόνο και οφείλουμε όλοι εδώ ακόμα και όταν διαφωνούμε μαζί του να του το αναγνωρίσουμε πριν την όποια δίκαιη ή άδικη κριτική.
Αυτό που δεν το είχε κανείς προβλέψει ήταν ότι η πραγματικότητα θα χτύπαγε την πόρτα αυτού του ασφαλούς (;) δημόσιου χώρου, αυτής της virtual Αγοράς με την τραγικότητα ενός άδικου θανάτου και την επίσης τραγική εκδήλωση του ενός θυμού και μιας απερίγραπτης οργής που έχει εκδηλωθεί με πολλαπλές εστίες και διαφορετικές αιτίες.
Σε αυτή τη δίνη των γεγονότων, που ενδεχομένως να τα μνημονεύουμε όπως λέει ο Φώτης ως τη μέρα που άλλαξε τον προσανατολισμό των πολιτικών ή να θελήσουμε να τα σβήσουμε με αποτροπιασμό από τη μνήμη μας, όπως λέει ο Φώτιος, μια και το μόνο που αποπνέουν είναι θανατοκαπηλεία χωρίς τίποτε να αλλάζει, για πρώτη φορά, τόσοι πολλοί άνθρωποι συμμετέχουν είτε με τη φυσική τους παρουσία στις διαδηλώσεις και τις κινητοποιήσεις (ναι και στο σπάσιμο και στις φωτιές) αλλά και γράφοντας και προσπαθώντας να συγκροτήσουν τη σκέψη τους και να συλλάβουν μιλώντας ή σωπαίνοντας το τι συμβαίνει γύρω τους και μέσα τους.
Το σωπαίνοντας είναι και αυτό πολύ δυνατό. Το ΣΙΩΠΗ του Φώτιου προς τον Φώτη αποκάλυπτε απερίγραπτο θυμό για την καπηλεία που θεωρούσε ότι έλαβε χώρα. Ενας άλλος φίλος blogger ο Ιdom που δεν είχε κάνει ποτέ στη ζωή του πολιτικό σχόλιο, έβαλε μια ανάρτηση με το σήμα του πένθους και έσβησε όλες τις αναρτήσεις του που είχαν χιουμοριστικό ή ανάλαφρο περιεχόμενο. Διέγραψε δηλαδή περισσότερες από τις μισές του αναρτήσεις. Αυτό το βρίσκω συγκλονιστικό.
Οι μέρες αυτές μοιάζουν ίσως με «τους ενδιαφέροντες καιρούς», αυτούς που μας θύμισε προσφάτως η Μάρω Δούκα ότι πρέπει να παρακαλούμε το Θεό να μη μας αξιώσει να ζήσουμε.
Ο Φώτιος μας καλεί να στρέψουμε το βλέμμα μας μέσα για να γλυτώσουμε από τον ορυμαγδό. Ο Φώτης θλίβεται γιατί δεν είχε την ευκαιρία να σπάσει κάτι άλλο εκτός από το κεφάλι του γιατί προσδοκά ότι το σπάσιμο και εν κατακλειδι η φωτιά αποτελούν μια μορφή κάθαρσης. Αλοίμονό μου το άκουσα αυτό χτες από τα χείλη νεοτάτης ρεπόρτερ: αναφερόμενη στην καταστροφή μιλούσε για μια καινούργια αρχή που έρθει μετά από αυτήν.
Κλίνω περισσότερο – όχι πως δεν έχω κι εγώ πολύ θυμό μέσα μου Φώτη, που κατά περίεργο τρόπο τα υποδαυλίζεται όσο ακούω τις μικροαστικές αντιδράσεις της κατσαρόλας – προς την άποψη του Φώτιου, και γιατί αναγνωρίζω την καπηλεία, και γιατί πιστεύω περισσότερο στην αλλαγή που γίνεται μέσα μας. Αν γίνεται δηλαδή να γίνουμε εμείς οι ιδιοι πρώτα αυτό που θέλουμε να γίνει ο κοσμος, όπως είπε ο Γκαντι. Το λέω χωρις να σημαινει ότι συμφωνώ με όλα όσα ειπε. Αν γίνεται δηλαδή εμεις να αλλάξουμε, αυτό αξίζει και είναι το πιο δύσκολο. Το να τελειώσουμε – να εξαντληθούμε στη δράση, αυτό γίνεται ευκολα.
Αυτά λοιπόν και καλό ξημέρωμα.
καλημέρα πόλυ, δεν είναι δυνατό να εξαντληθεί στη δράση μας η οργή . Η μνήμη κενώθηκε για να χωρέσει το αδιανόητο του θανάτου του παιδιού. Σφράγισε με το χρώμα της η απεριγραπτη θλίψη και οργή όλη την προηγούμενη ζωή μου. Σαν σημείο καμπής στην φτωχή πολιτική ιστορία της γενιάς μου. Και όχι γιατί χρειαζονταν μια θυσία αλλά γιατί κάποιοι δεν κατάφεραν να βάλουν στη θέση της θυσίας, ας γράψω, την υλοποίηση ενός ονείρου. Η ολυμπιάδα ίσως να ήταν αν δεν ακυρώνονταν όλα με τις γνωστές αποκαλύψεις. Ίσως πάλι να είμαι απλά αχάριστος ή να μεμψιμοιρώ. Όμως και αυτό είναι ένας τρόπος να πάω πιο πέρα. Να διεκδικήσω πιο δύσκολα πράγματα. Δεν ξέρω...μιλώ για την γενιά μου (ειμαι 31 χρόνων). Πατριάρχη και Πόλυ, από την πρώτη μου μνήμη πολιτικής και κοινωνικής ιστορίας η λέξη σκάνδαλο επικαλύπτει τα πάντα. Χάρηκα πολύ που σας γνώρισα και άνευ κουκούλας :). Τα ξαναλέμε.
φώτης Θαλασσινός.
Post a Comment