Percival Everett“Wounded”
2005
“Πληγωμένοι”
μετφ. Λ. Καλοβυρνάς
εκδόσεις Πόλις
2008
Συνεχίζω με συγγραφείς αφροαμερικανούς, που μιλάνε για τον ρατσισμό στις ΗΠΑ.
Δεν ξέρω στο χρηματιστήριο αξιών της Αμερικής τι βαρύτητα έχει το όνομα του Percival Everett. Εγώ όμως έχοντας διαβάσει το προηγούμενο έργο του που μεταφράστηκε στα καθ’ ημάς (“Αμερικάνικη έρημος”, 2004), είχα την πεποίθηση ότι θα διαβάσω κάτι πολύ καλό· και από τις πρώτες σελίδες δεν διαψεύστηκα.
Ο μαύρος πρωταγωνιστής διαχειρίζεται ένα ράντζο εκπαίδευσης ζώων (κυρίως αλόγων), όπου φιλοξενείγια ένα διάστημα τον γιο ενός φίλου του, γιο ο οποίος είναι ομοφυλόφιλος. Οι περιπέτειες που περνάνε τόσο ο ίδιος λόγω του χρώματός του όσο και ο νεαρός Ρόμπερτ λόγω των σεξουαλικών του προτιμήσεων είναι το βασικό στόρι του βιβλίου, πίσω από το οποίο φαίνονται οι ψυχολογικές διακυμάνσεις των προσώπων, η κοινωνική σήψη, ο ρατσισμός κ.ο.κ.
Η γραφή του Percival Everett είναι απλ
ή, καθαρή ακόμα κι όταν περιγράφει θολά συναισθήματα, οι διάλογοι έξυπνοι όσο και φυσικοί, που αναδεικνύουν το ήθος και το ύφος των προσώπων. Το δραματικό συμφύρεται με το ερωτικό, το κοινωνικό με το ελαφρό χιούμορ, η αφηγηματική ματιά με τον βαθύ στοχασμό, η λαγαρή γλώσσα με το λεξιλόγιο των ιπποφορβείων, που ακόμα και σε αμύητους σαν κι εμένα φανερώνει έναν κόσμο που δεν υποψιαζόμουν.
Κι εκεί που θεωρούσαμε ότι ο φυλετικός ρατσισμός έχει εκλείψει, να σου δυο βιβλία (Mengestu και Everett) που μιλάνε για μαύρους, μετανάστες, ομοφυλόφιλους σε μια Αμερική που έχει ακόμα να αλλάξει πολύ.
Ο μαύρος πρωταγωνιστής διαχειρίζεται ένα ράντζο εκπαίδευσης ζώων (κυρίως αλόγων), όπου φιλοξενείγια ένα διάστημα τον γιο ενός φίλου του, γιο ο οποίος είναι ομοφυλόφιλος. Οι περιπέτειες που περνάνε τόσο ο ίδιος λόγω του χρώματός του όσο και ο νεαρός Ρόμπερτ λόγω των σεξουαλικών του προτιμήσεων είναι το βασικό στόρι του βιβλίου, πίσω από το οποίο φαίνονται οι ψυχολογικές διακυμάνσεις των προσώπων, η κοινωνική σήψη, ο ρατσισμός κ.ο.κ.
Η γραφή του Percival Everett είναι απλ
ή, καθαρή ακόμα κι όταν περιγράφει θολά συναισθήματα, οι διάλογοι έξυπνοι όσο και φυσικοί, που αναδεικνύουν το ήθος και το ύφος των προσώπων. Το δραματικό συμφύρεται με το ερωτικό, το κοινωνικό με το ελαφρό χιούμορ, η αφηγηματική ματιά με τον βαθύ στοχασμό, η λαγαρή γλώσσα με το λεξιλόγιο των ιπποφορβείων, που ακόμα και σε αμύητους σαν κι εμένα φανερώνει έναν κόσμο που δεν υποψιαζόμουν.Κι εκεί που θεωρούσαμε ότι ο φυλετικός ρατσισμός έχει εκλείψει, να σου δυο βιβλία (Mengestu και Everett) που μιλάνε για μαύρους, μετανάστες, ομοφυλόφιλους σε μια Αμερική που έχει ακόμα να αλλάξει πολύ.
Χάρηκα που το παρουσίασαν οι:
- Γ. Καρουζάκης στο Lifo (www.lifo.gr/content/x21/155 )
- Θ. Γρηγοριάδης στα Νέα (teogrigoriadis.blogspot.com/2008/05/percival-everret.html)
- Δ. Αναστασόπουλος στην Ελευθεροτυπία (www.enet.gr/online/online_hprint?q=&a=%3F%3F%3F%3F%3F%3F%3F%3F%3F%3F%3F%3F%3F%3F&id=90125720 )
- Γ. Καρουζάκης στο Lifo (www.lifo.gr/content/x21/155 )
- Θ. Γρηγοριάδης στα Νέα (teogrigoriadis.blogspot.com/2008/05/percival-everret.html)
- Δ. Αναστασόπουλος στην Ελευθεροτυπία (www.enet.gr/online/online_hprint?q=&a=%3F%3F%3F%3F%3F%3F%3F%3F%3F%3F%3F%3F%3F%3F&id=90125720 )
Πατριάρχης Φώτιος
11 comments:
Καλημέρα σας. Κι όμως υπάρχει και ελληνικό μυθιστόρημα με ηρωίδα (και)αφρικανή! Βλέπετε niovi-lyri2.blogspot.com.
Συγνώμη που κάνω πάλι παραπομπή, αλλά ήταν πολύ μεγάλος ο πειρασμός!
Για το βιβλίο αυτό μόνο καλά πράγματα έχω ακούσει και διαβάσει και οι εκδόσεις Πόλις είναι έχουν καταφέρει με την αξία τους ν΄αποτελούν εγγύηση για τις επιλογές τους.
Πιστεύω ότι είναι πολύ ρεαλιστικές και χρήσιμες, οι απεικονίσεις μιας κοινωνικής πραγματικότητας που αντιλαμβάνεται το ρατσισμό ως ενιαίο φαινόμενο, χωρίς να διαχωρίζει τον φυλετικό από τον κοινωνικό.
Νιόβη, νιόβη!
κ.υ.π. walking,
έχω την ίδια εντύπωση για τις εκδόσεις Πόλις. Αν αμφιβάλλω για το αν αξίζει ένα βιβλίο, το αγοράζω πιο εύκολα αν προέρχεται από αυτές τις εκδόσεις.
Πατριάρχης Φώτιος
Τι "Νιόβη, νιόβη!";
Έχω δει την ιστοσελίδα σου και τη δουλειά σου. Αυτή τη στιγμή όμως δεν μιλάμε για μαύρη ηρωίδα, αλλά για την αμερικανική πραγματικότητα. Μην αλλάζουμε θέμα...
Καλές αναγνώσεις και καλό γράψιμο
Πατριάρχης Φώτιος
Συγνώμη για την αλλαγή θέματος, απλώς είχα την εντύπωση ότι μιλούσατε (και) για ρατσισμό γενικότερα. Δεν είχα καμιά αμφιβολία ότι εχετε δει, εσείς προσωπικά, τη δουλειά μου, όμως δεν θα ήταν τόσο τρομερό να τη δει και κανένας άλλος, μια και συχνά, από ό,τι εχω δει,μιλάτε για διαδίκτυο, μπλογκς κλπ. Εν παση περιπτώσει, ζητώ συγνώμη για την ενόχληση.
Καλημέρα, Νιόβη.
Φυσικά και δεν επιθυμώ τη συγγνώμη σου, γιατί δεν έκανες τίποτα. Εδώ στο καφέ είμαστε, πώς το λένε οι νέοι; large... Απλώς εγώ δεν θα ήθελα να παρεκκλίνει η συζήτηση, όπως κάνουν πολλοί στις δικές τους εμπειρίες, αναγνώσματα κ.ο.κ. και να ξεφύγουμε από τον Everett.
Να είσαι καλά.
Πατριάρχης Φώτιος
extra large, θα έλεγα. Είμαι μάλλον η πιο συνηθισμένη περίπτωση που ..παρεκκλίνει! (Καλημέρα!)
Αμερικανική πραγματικότητα: μακρόθεν μου ακούγεται αποκρουστική για την αξία που αποδίδει στα χρήματα, συναρπαστική όμως για τις ευκαιρίες που δίνει στο άτομο κι αυτή την "ανοιχτότητα" σε όλα, το άκρο αντίθετο του ευρωπαϊκού -δεν τον θεωρώ μόνο ελληνικό- επαρχιωτισμού και καχυποψίας (χμμ, ποιος ειναι αυτός, τι να θέλει, τι να εννοεί, από που η σκούφια του κλπ φαιδρά)
υγ πελεγκρίνειας (εχω ειδικά προνόμια, νεσπά;) παρέκκλισης: ο παραπάνω επαρχιωτισμός συναντάται μεγαλοπρεπώς (και)στους έλληνες ευρολάτρες. Όλο ταξίδια και πρεστίζ στας ευρώπας μου ειναι, μα όταν πρόκειται για καποιον άγνωστο που πάει κατά λάθος να χωθεί στο σύμπαν τους είναι οι χειροτεροι χωριάτες: ψιψιψψι και κουτσομπολιό και συνωμοσίες για γέλια. Δεν ξερω τι γίνεται στην Αμερική, αλλά τουλάχιστον εκεί θα ξεφεύγεις, μ α ζ ί με το όνειρό σου. Ναι, θα ήθελα να ζω εκεί αν μπορούσα! Στην πραγματικότητα, τώρα που το σκέφτομαι, αν ήταν να φύγω από την Αθήνα (που περιέργως την λατρεύω) θα προτιμούσα να μεταναστεύσω σε άλλη ήπειρο παρά στην ευρώπη, που μου "κάνει" μια ελλάδα στο πιο συννεφιασμένο, ταχτοποιημένο και νερόβραστο!!
(υγ: σαφές ότι δεν εχω διαβάσει τον Εβερετ. Για ειδικούς λόγους αυτή την εποχή δεν διαβάζω. Αλλά δεν ειμαι εκτός θέματος, είμαι;;;:):))
Ο Everett είναι πολύ αγαπητός μου και το τελευταίο του βιβλίο επιβεβαιώνει την επιδοκιμασία του. Το ωραίο είναι ότι τα βιβλία του δεν μοιάζουν μεταξύ τους (από παρωδία σε κοινωνικό κ.ο.κ.). Η Αμερική του είναι το ίδιο επαρχιώτικη με την Ελλαδίτσα μας (όχι με τον τρόπο που το εννοείς, Pellegrina), αλλά η γραφή του είναι καθαρή και διαυγής.
Πατριάρχης Φώτιος
Κατά τη γνώμη μου το πιο ενδιαφέρον βιβλίο του είναι "το σβήσιμο" εκδόσεις Πόλις, όπως και τα επόμενα. Το τελευταίο του μου φάνηκε το πιο αδύναμο από τα τρία.
συμφωνω με τον anonymous,
και μαζι σας για το οτι η γραφή του είναι καθαρή και διαυγής. Το σβησιμο ειναι απο τα καλύτερα βιβλία που εχω διαβασει. θα ανεβάσω αναρτηση.
Post a Comment