Χαράλαμπος Γιαννακόπουλος, “Το εικοσιτετράωρο ενός αναγνώστη”

Το πάθος για την ανάγνωση, τα γεύματα με βιβλία, οι βιβλιοθήκες που μας στοιχειώνουν, τα βιβλία που διαβάζονται και ξαναδιαβάζονται, οι καθημερινές συνήθειες εξάρτησης…

Χαράλαμπος Γιαννακόπουλος, “Το εικοσιτετράωρο ενός αναγνώστη” εκδόσεις Πόλις -2017

Μια ιστορία αλήθειας και κλείνει το τραύμα (MC Yinka):

Θα μπορούσε να λέγεται “Το εικοσιτετράωρο ενός βιβλιόφιλου μπλόγκερ”. Θα μπορούσα να τόχα γράψει εγώ (αν είχα πείρα κι ήμουν συγγραφέας). Θα μπορούσε νάναι το ελληνικό ομόλογο του Manguel “Η ιστορία της ανάγνωσης” στο πιο βιωματικό κι άμεσο.

Τα κακά τα κείμενα / Τη δική μου τη φθορά / Τα ψευτοπαλίκαρα (MC Yinka):

Τα κείμενα είναι δοκίμια χαλαρού λόγου. Όχι όμως και χαλαρής δομής. Κάθε κεφάλαιο αφορά σ’ ένα συγκεκριμένο πεδίο δράσης και σκέψης ενός φανατικού βιβλιόφιλου. Ενός βιβλιοφάγου που ζει σχεδόν όλη μέρα διαβάζοντας ή ενός σκεπτόμενου ολημερίς τα βιβλία. Που τριγυρίζει στη βιβλιοθήκη του ή στα βιβλιοπωλεία κι ακραγγίζει εξώφυλλα, αναθυμάται αναγνώσεις ή προγραμματίζει τις επόμενες. Που διαβάζει όπως αναπνέει κι αποτελεί ένα κινητό βιβλιακό νέφος το οποίο εκπέμπει σκέψεις και κείμενα.

Πώς ξεκινά και πώς συνεχίζεται η μέρα μέσα στα βιβλία. Πώς, ενώ κανείς δουλεύει και ζει την καθημερινότητα, παράλληλα διανθίζει τη μέρα του μ’ αναγνώσεις ή με μνήμες. Ποια μέρη βολεύουν για διάβασμα και πώς κρατάει κανείς πάντα ένα βιβλίο μέσα στην τσάντα του. Ποια βιβλία έχουν στοιχειώσει το είναι του βιβλιόφιλου, χωρίς αυτά να προβάλλονται ως τα απόλυτα must. Πώς αναγνωρίζεις τον μανιακό αναγνώστη. Όλα θίγονται, γυροφέρνονται, απλώνονται…

Τα διαβασμένα, τα ξαναδιαβασμένα, τα πολυδιαβασμένα, τα ημιδιαβασμένα, τ’ αδιάβαστα, τα μελλοντικά αναγνώσματα, τα κλασικά, τα βραχύβια, τα ξεχασμένα, τ’ αξέχαστα, τα συναισθηματικά φορτισμένα, τα συνδυασμένα με συγκεκριμένες σκηνές της ζωής, τ’ αγαπημένα βιβλία, τα τσακισμένα εξώφυλλα, τα τσαλακωμένα φύλλα, οι λερωμένες με καφέ σελίδες… Τα στριμωγμένα στη βιβλιοθήκη, τα ντανιασμένα σε στοίβες, τ’ αραδιασμένα στο πάτωμα, τ’ αφημένα στο κομοδίνο, τα ριγμένα στην τσάντα, τα προκλητικά ξαπλωμένα στο γραφείο, τα παντρεμένα και τα ερώμενα, τα παλιά, τα πολύ παλιά και τα νέα, τα δανεισμένα κι αγύριστα, τα χαμένα, τα παρατοποθετημένα, τα ταξινομημένα, τ’ αταξινόμητα, τα σημειωμένα, τα σχισμένα… Η παρέλαση των βιβλίων δεν είναι μια στείρα συσσώρευση τίτλων κι όγκων, αλλά μια πνευματική περιουσία, που αφορά τόσο το περιεχόμενο όσο και το ίδιο το υλικό. Ωστόσο ο Γιαννακόπουλος δεν είναι φετιχιστής και προτείνει μια πολύ αιφνιδιαστική λογική: όσο μεγαλώνουμε, τόσο πρέπει να μειώνουμε τα βιβλία που ’χουμε, ώστε να κρατήσουμε όσα πραγματικά αξίζει να ξαναδιαβάσουμε όταν δεν θα ’χουμε πλέον πολύ χρόνο στη διάθεσή μας.

Το βασικό στο βιβλίο είναι ότι είναι γραμμένο με χαλαρή μορφή που ωστόσο έχει μια βαθιά οργανωμένη δομή. Το ακόμα πιο σημαντικό είναι η αισιοδοξία, ο οίστρος, η παθιασμένη ορμή, ο τόνος που είναι ενθαρρυντικός για πολλά βιβλία, χαλαρές αναγνώσεις, μεγαλειώδη κείμενα που μπαινοβγαίνουν στη σκέψη μας. Διαβάζοντας πιστεύεις ότι έχεις το έλεγχο μιας μεγάλης δύναμης κι ότι ως αναγνώστης είσαι ικανός να κάνεις skate από βιβλίο σε βιβλίο σ’ ένα συνειρμικό slalom αναγνώσεων και συνδέσεων.

Το μυαλό μου ν’ ανοίξει να δώσει τροφή στην πένα (MC Yinka):

Μπορεί ο Γιαννακόπουλος να λέει αυτονόητα πράγματα. Μπορεί και να διαφωνώ σε μερικά, όπως ότι κάθε βιβλίο είναι πιθανό να διαβάζεται αγραμμικά. Αλλά, σαν να το έγραψα εγώ, σαν να το έγραψε οποιοσδήποτε blogger, είναι κομμάτι της αναγνωστικής μας καθημερινότητας, και γι’ αυτό το αγάπησα.

> Ο Χαράλαμπος Γιαννακόπουλος γεννήθηκε στην Αθήνα τον Ιανουάριο του 1971. Σπούδασε στη Φιλοσοφική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών (στο τμήμα Φιλοσοφίας, Παιδαγωγικής και Ψυχολογίας) και εργάζεται ως φιλόλογος στη Μέση Εκπαίδευση. Έχει, επίσης, ασχοληθεί, για διάστημα δύο ετών, με την οργάνωση και λειτουργία Σχολικών Βιβλιοθηκών. Μετά από περιπλάνηση ορισμένων χρόνων στην ελληνική επαρχία, επέστρεψε πλέον στην Αθήνα, όπου ζει και εργάζεται. Εκτός από ποιήματα και μεταφράσεις, δημοσιεύει συστηματικά άρθρα και δοκίμια για τη λογοτεχνία και για την τέχνη της ανάγνωσης. Υπήρξε συνεργάτης της επιθεώρησης Propaganda και, επίσης, του Κέντρου Δημιουργίας και του δικτυακού τόπου Happy Few (www.happyfew.gr), όπου έχει δημοσιεύσει, μεταξύ άλλων, μελέτες για τον Νικόλα Κάλας, τον Ανδρέα Εμπειρίκο, τον Ηλία Πετρόπουλο, τον Ηλία Λάγιο, καθώς και μεταφράσεις ποιημάτων του Τσαρλς Μπουκόφσκι.

Πάπισσα Ιωάννα