Μ’ ένα αστυνομικό ξεχνιέμαι…

1.     Σεζ-λονγκ θαλάσσης και ελαφρύ αεράκι. Ήσυχη ώρα μετά το μπάνιο, ανέμελη, ειδυλλιακή, με έναν ρεμβασμό στο βλέμμα και διάθεση να μην κάνω τίποτα. Στα χέρια-μου ένα αστυνομικό μυθιστόρημα,

“Ο κρυφός πυρήνας των Ερυθρών Ταξιαρχιών” του Δημήτρη Μαμαλούκα

για να απασχολώ ράθυμα τον νου-μου.

2.     Μεσημιανός υπνάκος στον καναπέ, μετά το φαγητό, στομάχι σε εγρήγορση, μυαλό σε αποβλάκωση, ώρες νεκρές που θέλεις να τις αφήσεις να σε νανουρίσουν. Στα χέρια-μου ένα χαλαρό ανάγνωσμα, το

“Όσα δεν σου είπα ποτέ” της Celeste Ng

3.     Καρέκλα σκηνοθέτη στη βεράντα, σκιά, καλοκαιρινό απόγευμα, ώρα για ψυχαγωγία, διασκέδαση αλλά και σκέψη, πνευματική εγρήγορση αλλά και διάθεση για ταχύτητα και καλπασμό. Στο τραπεζάκι δίπλα στο ποτήρι του φραπέ, το

“Πώς ένας εκτελεστής λέει αντίο” του Malcolm MacKay

4.     Πολύ χουζουρέψαμε, καιρός να ανέβει λίγο η αδρεναλίνη, να δούμε τη ζωή στη δύσκολη ώρα-της, να παίξουμε με τα νοητικά παιχνίδια και την νησιώτικη ατμόσφαιρα. Στα χέρια-μου το

“Ας πέσουμε” του Δημήτρη Καπετανάκη

5.     Ταξίδι με το ΚΤΕΛ, ώρες χαμένες σε τοπία γνώριμα, ρυθμικό πάνω κάτω των τροχών, οι άλλοι ψιλοκοιμούνται ή παίζουν με το κινητό-τους κι εγώ να κρατώ το

“Οι χαρισματικοί” του Marcus Sakey

για να βλέπω δίπλα στο κατασκοπικό στόρι και μια προβληματική με διλήμματα και σκέψεις.

        6.     Αεροπλάνο με την ασφυξία του κλειστοφοβικού χώρου να σε πνίγει, με τη διαδρομή να σε βαραίνει, αναζητάς μια ελληνική φωνή ανάμεσα σε ξένους. Στα χέρια-μου το

“Στο πίσω κάθισμα” της Ευτυχίας Γιαννάκη

ευχάριστη έκπληξη που δεν την είχα διακρίνει από πριν, αλλά διαβάζοντάς-την την ξεχώρισα για το στιβαρό γράψιμό-της.

Σκηνές από ένα καλοκαίρι στο οποίο γυρίστηκαν μερικά δυνατά (ράθυμα) πλάνα με βιβλία και ξεκούραση, πλάνα τα οποία θα προβληθούν Προσεχώς!

Πατριάρχης Φώτιος